အရွင္ဥပဂုတ္ ရွင္းလင္းခ်က္

အရွင္ဥပဂုတ္ ရွင္းလင္းခ်က္             သာမန္လူအမ်ားစုသည္ရွင္ဥပဂုတ္မေထရ္ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး မာရ္နတ္လိုတန္ခိုးၾကီးနတ္ကိုပင္ ခါးပန္းၾကိဳး ႏွင့္ ေတာင္နံရံတြင္ ကပ္ခ်ည္ထားနိုင္ေလာက္ေအာင္တန္ခိုးၾကီးေသာ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္တစ္ပါးဟု ယူဆၾက၏ ။ သမုဒၵရာအလယ္ ျပႆဒ္ေက်ာင္းေဆာင္တြင္ ယေန႔တိုင္ သီတင္းသံုးေနသည္ဟု ယံုၾကည္ၾက၏ ။ အလွဴအတန္း ကိစၥ ၊ ပြဲလမ္းသဘင္ကိစၥမ်ားတြင္ မိုးတားေပးရန္အတြက္ ပြဲထိုးျပီး ေလွ်ာက္ေသာအခါ မေထရ္ျမတ္ ၾကြေရာက္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေတာ္မူသည္ စသည္ျဖင့္ ယံုၾကည္ၾက၏ ။                 အရွင္ဥပဂုတ္အေၾကာင္း ေရွးဆရာေတာ္ၾကီးအခ်ဳိ႕လည္း လူအမ်ား ေမးေလွ်ာက္ၾကသျဖင့္ မၾကာခဏ ေျဖဆိုေတာ္မူေနၾကရဟန္တူေလ၏ ။ မံုေရြးေဇတ၀န္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက သမႏၲစကၡဳဒီပနီက်မ္းတြင္ ေျဖဆို ခဲ့သည္မွာ သဒၵါက်မ္းမ်ား၌ ေ၀ါဟာရစကားလံုးတစ္ခုအျဖစ္ပါ၀င္ေၾကာင္း မိလိႏၵပဥွာ၌ ပါ၀င္ေၾကာင္း ေျဖဆို၏ ။ သို႔ရာတြင္ မိလိႏၵပဥွာပါဠိေတာ္၌ အလ်ဥ္းမပါရွိေခ် ။ ယိုးဒယားမူ၌ရွိေလဟန္ ဆိုၾကျပန္ေလ၏ ။ " ေနာက္ဆံုး ေဇတ၀န္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက အရွင္ဥပဂုတ္၏ အတၳဳပၸတၱိ ၀တၳဳထံုးစံမ်ားကို ခိုင္ခိုင္ခံ့ခံ့ ဒဠီကမၼဥာပကျပဳ၍ မွတ္သားေလာက္ေအာင္ က်မ္းဂန္ မေတြ႕ဖူးေခ် " ဟု ဆံုးျဖတ္ေတာ္မူခဲ့၏ ။ ( မွတ္ခ်က္  - က်မ္းဂန္ဆိုသည္မွာ သဂၤါယနာတင္ ဆရာအစဥ္အဆက္ အေလးမူေသာ က်မ္းဂန္ကို ဆိုလိုေပ၏ )                   ပါဠိ ၊ အ႒ကထာ ၊ ဋီကာက်မ္းေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္တြင္ မည္သည့္ေနရာ၌မွ် အရွင္ဥပဂုတ္အေၾကာင္း အရိပ္အျမြက္မွ်ပင္ မပါရွိပဲ ၀ိနည္းဋီကာ ၀ဇီရဗုဒၶိ ( ၆၃ - ေ၀ရဥၨာခန္းအဆံုး ) ၌သာ အရိပ္အျမြက္ေတြ႕ရေပရာ အလြန္အံ့ၾသမိေလ၏ ။ ဋီကာဆရာ မူလေရးရင္းမွ ဟုတ္ပါေလစဟု သံသယျဖစ္ဖြယ္ ရွိ၏ ။ မံုေရြးေဇတ၀န္ စေသာ အလြန္က်မ္းဂန္ႏွံ႕စပ္သည့္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား ထိုမွ်ထင္ရွားေသာ က်မ္းမွာပါသည္ကို မေတြ႕ဘဲမရွိ တန္ေလရာ ဟု ထင္မိ၏ ။               ဋီကာဖြင့္ျပထားသည္မွာလည္း ေ၀ရဥၨာက႑ဆံုးခါအလြတ္ ( ပါဠိပုတၱက ) သေဘာမ်ဳိး ဖြင့္ျပျခင္းျဖစ္၏ ။ ဖြင့္ျပသည့္အဓိပၸာယ္မွာ ျမတ္စြာဘုရား ေ၀ရဥၨာျပည္၌ ၀ါကပ္လွ်င္ မာရ္နတ္ေႏွာင့္ယွက္သည္ကို ဖ်က္ဆီးနိုင္ ေသာ အစြမ္းမရွိသေလာ ။ ရွိပါ၏ ။ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ကာလ ဥပဂုတ္လက္ထက္၌ သာသနာၾကည္ညိဳမႈရရန္ အေၾကာင္းရွိ၍ သည္းခံေတာ္မူသည္ဟု ဖြင့္ျပသည္မွာ အလြန္မဆီမဆိုင္လြန္းလွ၏ ။                   ယင္းဋီကာစာမ်က္ႏွာ ( ၃၁ ) ၌ပင္ ေ၀ရဥၨာျပည္ ၀ါကပ္ရျခင္း၏အေၾကာင္းမ်ားကို ေထာက္ျပရာတြင္ အရွင္ေမာဂၢလာန္ ၏ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ ၊ အရွင္သာရိပုတၱရာ ၏ ၀ိနည္းပညတ္ရန္ အၾကံျဖစ္ေပၚမႈျပရန္ ၊ေ၀ရဥၨာ ပုဏၰားၾကီးအား ခ်ီးေျမွာက္ရန္ ၊ သာသနာ၀င္အစဥ္အဆက္ အာဟာရအေပၚသည္းခံနိုင္မႈသင္ခန္းစာ ျဖစ္ေစရန္ စေသာ ေရွ႕နားမွာ ျပခဲ့သည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားကိုပါ ေပါ့ပ်က္သြားေစ၏ ။ အကယ္၍ မာရ္နတ္အေၾကာင္း ဖြင့္ျပလိုလွ်င္လည္း ေရွ႕နားကပင္လွ်င္ ဖြင့္ျပသင့္၏ ။ ယခုမူ ျပီးမွ ျပန္၍ ေျပာေနျခင္းမွာ စဥ္းစားစရာျဖစ္၏ ။                 ယင္းဋီကာ၏ မွီရာ ပါရာဇိကဏ္အ႒ကထာ ( ၁ - ၁၄၇ ) ၌ အ႒ကထာဆရာၾကီးကိုယ္တိုင္ ေ၀ရဥၨာျပည္ ၾကြေရာက္၀ါကပ္ရာ၌ မာရ္နတ္ေႏွာင့္ယွက္မည္ကို မသိရာသေလာ ဟု ေမးခြန္းထုတ္က - မသိ၍မဟုတ္ ၊ ထို အခ်ိန္က မာရ္နတ္သည္ အလြန္ရန္ျငိဳးၾကီးေနခ်ိန္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား တာ၀တိ ံသာ သို႔ ၀င္ၾကြ၍ ၀ါကပ္ေသာ္ လည္း ေႏွာင့္ယွက္မည္သာ ျဖစ္သည္ဟု ဖြင့္ျပထားေသာ စကားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ျပန္ေသာ္ ဋီကာဆရာ၏စကားသည္ ပို၍ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေပ၏ ။                  ဋီကာဆရာေျပာသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း ယခုအခါ လူအမ်ားထင္မွတ္ေနၾကသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း ၊ အရွင္ဥပဂုတ္လို တန္ခိုးၾကီးေသာ ရဟႏၲာၾကီးတစ္ပါး တတိယသဂၤါယနာေခတ္က အမွန္တကယ္ ျဖစ္ထြန္းခဲ့ပါ လွ်င္ ၊ သို႔မဟုတ္ ေထရ၀ါဒ၌ အမွန္တကယ္ စံျပဳေလာက္ေသာ တကယ့္ပုဂၢိဳလ္ၾကီးသာ ဟုတ္ရိုးမွန္ခဲ့ပါလွ်င္ အ႒ကထာဆရာၾကီးမ်ားသည္ တစ္ေနရာရာ၌ မလြဲမေသြ ေဖာ္ျပသင့္ခဲ့ေပ၏ ။                  အထူးသျဖင့္ တတိယသဂၤါယနာတင္ခန္း၌ကား မေဖာ္ျပပဲ မေနသင့္ေပ ။ တစ္ဖန္ တန္ခိုးကၠဒၶိပါဒ္ၾကီး မားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို စံတင္ညႊန္းျပရာတြင္လည္း သီဟိုဠ္ေခတ္က ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားကိုပင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသးရာ အရွင္ဥပဂုတ္အား မည္သို႔မွ် ေမ့ေလ်ာ့ေနရန္ ၊ ျခြင္းခ်န္ခဲ့ရန္အေၾကာင္း မရွိပါေခ် ။ ၀ဇီရဗုဒၶိဋီကာဆရာသည္ ( မူလေရးရင္း အမွန္ျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ) အ႒ကထာဆရာၾကီးမ်ားကိုပင္ ေက်ာ္လြန္ရာ က်ေပ၏ ။                စင္စစ္ အရွင္ဥပဂုတ္သည္ သာသနာေစာင့္မေထရ္ၾကီးမ်ား အဆက္ဆက္ အေလးမူေသာ က်မ္းဂန္မ်ား တြင္ အလာမရွိ ။  သာသနာႏွင့္ဆန္႔က်င္ေသာအယူ၀ါဒမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေနသျဖင့္ ပါဠိိလိုေရးထားေသာ္လည္း ဆရာအစဥ္အဆက္ အေလးမမူေသာ ေလာကပညတၱိက်မ္းတြင္သာ ရွိ၏ ။          ရာဇ၀င္ၾကီးကိုျပဳစုေသာဆရာမ်ားႏွင့္ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္သည္ အဆိုပါသေဘာကို အေလးအနက္ မသံုးသပ္ပဲ သဒၶါတရားျဖစ္ပြားေစရန္ေလာက္ကိုသာ ရည္ရြယ္၍ ဆရာအစဥ္အဆက္ဆက္ အေလးမမူေသာ ေလာကပညတၱိက်မ္းမွယူ၍ မွန္နန္းရာဇ၀င္ၾကီး ၊ ဇိနတၳပကာသနီ ႏွင့္မဟာ၀င္၀တၳဳမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့မိၾကေလ ၏ ။          ျမန္မာစာေပအေနျဖင့္ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ စီရင္ေတာ္မူေသာ ဇိနတၳပကာသနီက်မ္းႏွင့္ ဦးကုလား မဟာရာဇ၀င္ၾကီး တို႔တြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထား၏ ။ပါဠိစာေပအေနျဖင့္ ၀ဇီရဗုဒၶိဋီကာဆရာေတာ္အရွင္၀ဇီရဗုဒၶိ မေထရ္၏ဋီကာက်မ္းတြင္ " အရွင္ဥပဂုတ္၏တန္ခိုးသည္ ၀ိကုဗၺနိဒၶိ မဟုတ္ ၊ အဓိ႒ာနိဒၶိသာ ျဖစ္ေၾကာင္း " အက်ဥ္းမွ် ထည့္သြင္းမိန္႔ဆိုထား၏ ။ ကစၥည္းသဒၵါက်မ္း၌လည္း " ဥပဂုေတၱန မာေရာ ဗေႏၶာ " ဆိုျပီး သဒၵါျပယုဂ္ ထုတ္ျပထား၏ ။ ေနာက္ မဟာ၀ံသဋီကာ၌လည္း ထိုအေၾကာင္းအရာကိုပင္ ျပဆိုထား၏ ။                မဟာ၀ံသဋီကာ သည္ အရွင္ဥပဂုတ္အေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားျခင္းေၾကာင့္ ထိုရာဇ၀င္က်မ္း၌လည္း ထည့္ သြင္းေဖာ္ျပရျခင္းျဖစ္သည္ ဟုလည္း မွတ္ခ်က္ျပဳထားေသာ ဦးကုလားရာဇ၀င္၌ ေတြ႕ရေလ၏ ။ ျမန္မာစာေပ တြင္ အရွင္ဥပဂုတ္မေထရ္အေၾကာင္း ေရးသားေဖာ္ျပၾကရာ၌ မဟာ၀ံသဋီကာ တြင္ျပဆိုထားျခင္း ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ အစဥ္အဆက္ ေဖာ္ျပၾကတာျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္နိုင္ၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္၏ ။                 သို႔ရာတြင္ မဟာ၀ံသဋီကာ ၌ျပဆိုထားေသာ အရွင္ဥပဂုတ္ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ေျမာက္ပိုင္းျဖစ္ က်မ္းတစ္ေစာင္ျဖစ္ေသာ " ဒိဗ်ာ၀ဒါန " က်မ္းလာ စကားရပ္အား အေျခခံထားေၾကာင္း ၊ ထို ဒိဗ်ာ၀ဒါနက်မ္း သည္လည္း သူ႔ထက္ ေရွးက်ေသာ ေျမာက္ပိုင္းျဖစ္ " ကလၸနာ ဟ႑ီတိကာ" က်မ္းမွ ကူးယူ ေဖာ္ျပတာျဖစ္ ေၾကာင္း သုေတသီမ်ား ေလ့လာ ေဖာ္ထုတ္ထားၾကျပီးျဖစ္၏ ။ထို႔ေၾကာင့္ အရွင္ဥပဂုတ္အေၾကာင္းအရာေတြ သည္ ဘယ္ကဆင္းသက္လာသည့္ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ျမင္နိုင္၏ ။              က်ီသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ၾကီးကား ၁၉၂၁ - ခုႏွစ္က ပံုႏွိပ္ေသာ ၀ိမတိေစၧဒနီက်မ္း ( ၉၃ ) ၌ပင္ အဂၤလိပ္ ေလာကဓာတ္ဆရာမ်ား ပင္လယ္အတြင္း၌ ေၾကးျပာႆဒ္ၾကီးကို ျမင္ေတြ႕ရေၾကာင္း ၁၂၂၅ - ခုႏွစ္ သတင္းစာ ပါ သတင္းကိုပင္ေဖာ္ျပထားေသး၏ ။ထိုအခါမွစ၍ ျမန္မာျပည္ ေထရ၀ါဒသာသနာ၀င္တို႔ ေလာက၌ အလွဴမ႑ပ္ ထိုးရာမွအစ အရွင္ဥပဂုတ္သည္ ကန္ေတာ့ပြဲတစ္ပြဲ ရေတာ္မူေလ၏ ။                    သီးျခားေက်ာင္းေဆာင္ ေရကန္ႏွင့္ သမင္လည္ျပန္ ကာယိေျႏၵမဲ့ေသာ ရုပ္တု ထုလုပ္ကိုးကြယ္ၾက၏ ။ အထက္ပါက်မ္းမ်ားသည္ အသံုးတြင္က်ယ္ေသာ က်မ္းမ်ားျဖစ္၍ မူရင္း မဟာ၀င္၌ ပါေလဟန္ ပါဠိအ႒ကထာ လာ ျဖစ္ေလဟန္ ထင္မွားကုန္ၾကေလ၏ ။                      ေနာက္ဆံုး ကိုးကြယ္မႈႏွင့္ပတ္သက္ျပီး သတိျပဳသင့္ေသာ အခ်က္တစ္ခုရွိ၏ ။ ယင္းမွာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၏ ေက်ာရိုးသည္ သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ ျဖစ္၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ ကို ဦးတည္ေသာ ကိုးကြယ္မႈသာလွ်င္ အႏွစ္သာရရွိေသာ ကိုးကြယ္မႈ ၊ ေလာကီ ၊ ေလာကုတၱရာ ေကာင္းက်ဳိး အမ်ဳိးမ်ဳိးအား သယ္ပိုးေပးမည့္ ကိုးကြယ္မႈ ျဖစ္၏ ။  ကၽြန္ုပ္တို႔ရရွိထားေသာ လူ႔တစ္ဘ၀သည္ အခ်ိန္တိုေတာင္းလြန္းလွ၏ ။ သက္တမ္းတစ္ရာဆိုေသာ္လည္း ထိုတစ္ရာျပည့္ေအာင္ ေနနိုင္သူကား အလြန္ရွားပါးလြန္း၏ ။ အခ်ိန္တိုေတာင္း လြန္းသည့္အျပင္ စားေရး ၊ ၀တ္ေရး ၊ ေနေရး ၊ က်န္းမာေရး ၊ လူမႈေရး အစရွိေသာ အေရးေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ အခ်ိန္ဖဲ့ေပးရသည္ျဖစ္၍ ဘာသာေရးအတြက္ အခ်ိန္သည္ အထူးနည္းပါးလြန္းလွ၏ ။ အထူးနည္းပါးေသာအခ်ိန္ အား အႏွစ္သာရ ရရွိတာေသခ်ာေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားျဖင့္ အသံုးခ်သြားနိုင္ျခင္းသည္သာ အေရးၾကီးဆံုး ျဖစ္၏ ။                    ။ က်မ္းကိုး --          ေမတၱာရွင္ ( ေရႊျပည္သာ ) သညာသိႏွင့္ပညာသိ အရွင္နႏၵေသနာလကၤာရ ( သာမေဏေက်ာ္ ၊ ဓမၼာစရိယ ၊ မဟာဓမၼာစရိယ MA )  ဘာသာေရးအႏွစ္သာရမ်ား စာစဥ္ ( ၂ ) .......................................................................................................................................................................................................................................................