ဗုဒၶဘာသာႏွင့္နိုင္ငံေရး(၃)

မိလိႏၵပဥွာတြင္လည္း ဤသို႔ဆိုထားပါသည္ ။ “ မင္းႀကီး ၊ ဥပမာ တစ္နည္းေသာ္ကား ေယာက်္ားသည္ အစြမ္းသတၱိ မရွိ ၊ အမ်ဳိးယုတ္၏ ။  နည္းေသာပညာရွိ၏ ။ ႀကီးက်ယ္စြာေသာ မင္း၏ အျဖစ္ကိုရေသာ္ တစ္ခဏခ်င္းျဖင့္ ေဖာက္ ျပန္၏ ။ ပရိသတ္ကိုဖ်က္ဆီး၏ ။ ေနာက္သို႔ ဆုတ္၏ ။ အစိုးရေသာအျဖစ္ကို ေဆာင္ရြက္ျခင္း ငွာမတတ္နိုင္ရာ ။ ထိုသို႔ေသာ မထိုက္တန္ေသာ မင္းအား ျပည္သူတို႔က ညွဥ္းဆဲ ႏွိပ္စက္ရာ သည္ ၊ ျပည္သူတို႔က အျပစ္ဒဏ္ ခတ္ရာသည္ ၊ တိုင္းသူျပည္သားတို႔သည္ ဥပေဒကို ခ်ဳိး  ေဖာက္ေသာကာလ အျပစ္ဒဏ္ ခတ္ရာ သကဲ့သို႔ ထိုသို႔ေသာ ဥပေဒႏွင့္အညီ မအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ  မင္းကိုလည္း အျပစ္ဒဏ္ ေပးရမည္ ။ ထို႔အျပင္ မင္းကဲ့သို႔ မက်င့္ ၊ ဓားျပကဲ့သို႔ က်င့္ေသာ မင္း အားလည္း အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ကို မျပဳရာ ။”             ဇာတက ထဲတြင္လည္း အျပစ္မရွိသည့္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကိုသာ အျပစ္ဒဏ္ေပးၿပီး တကယ့္လက္သည္ တရားခံကိုျဖင့္ အျပစ္မေပးဘဲထားသည့္ မင္းသည္ တိုင္းျပည္ အုပ္ ခ်ဳပ္ဖို႔ မသင့္သည့္ မင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္ ။         မင္းတို႔မည္သည္ မိမိကိုယ္ကို တိုးတက္မႈရွိေအာင္ မိမိ၏ အျပဳအမူ အေျပာအဆိုကို မိမိဘာ သာ အျမဲတမ္း စိစစ္မႈ ရွိရမည္ ။ ျပည္သူလူထု၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို သိေနေအာင္ အၿမဲ စနည္းနာ ရမည္ ။ မိမိသည္ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရာတြင္ အမွားအယြင္း တစ္စံုတစ္ရာ ျပဳမိျခင္း ရွိမရွိကို အကဲ ခတ္ေနရမည္ ။          အကယ္၍ မိမိသည္ တရားသျဖင့္ မအုပ္ခ်ဳပ္ေသာေၾကာင့္ အမွားအယြင္း တစ္စံုတစ္ရာ ျပဳခဲ့ မိၿပီဟု သိျမင္လာေသာအခါမွာလည္း ျပည္သူလူထုက မတရားေသာ မင္း၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ေၾကာင့္ ငါ ငါတို႔ပ်က္စီးရၿပီဟု အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္လာၾကလိမ့္မည္ ။ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာမင္းသည္ မတရား သျဖင့္ အျပစ္ဒဏ္စီရင္ျခင္း ၊ မတရားသျဖင့္ အခြန္အတုတ္ေကာက္ခံျခင္း ၊ အျခားေသာနည္းမ်ား ျဖင့္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္း ၊ အဂတိအမ်ဳိးမ်ဳိး လိုက္စားျခင္းေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ားက ထိုမင္းအားတစ္နည္း မဟုတ္တစ္နည္းအားျဖင့္ တံု႔ျပန္လာၾကလိမ့္မည္ ။ တစ္နည္းဆိုေသာ္ မင္းသည္ တရားသျဖင့္ အုပ္ ခ်ဳပ္ေသာအခါ ျပည္သူလူထုက အရွင္မင္းႀကီး သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစဟု ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား ေတာင္းၾကလိမ့္မည္ ။                                                                                            ( မဇၥ်နိမနိကာယ္ )        ျမတ္စြာဘုရားသည္ အုပ္စိုးသူ အစိုးရမင္းတို႔၏ အက်င့္သီလ ေကာင္းမြန္ေရးကို အေလးေပး ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္ ။ အက်င့္သီလေကာင္းမြန္ၿပီး ျပည္သူလူထုက အပ္ႏွင္းထားသည့္ အခ်ဳပ္ အျခာအာဏာကို ျပည္သူလူထုဘ၀ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး ၊ တိုးတက္ႀကီးပြားေစေရးအတြက္ အသံုးျပဳေရး ေဟာၾကားခ်က္မ်ားက အာေသာက ဧကရာဇ္ ဘုရင္ႀကီးကို ဘီစီ ၃၀၀ ခန္႔က အလြန္ အားေပးအားေျမွာက္ျပဳခဲ့ပါသည္ ။ ဤတရားမ်ားႏွင့္အညီ အုပ္စိုးေတာ္မူခဲ့သည့္အတြက္ အာေသာက မင္းႀကီး၏ ဂုဏ္သတင္းသည္ လူ႔သမိုင္းတြင္ ထြန္းပခဲ့ပါသည္ ။ အာေသာကမင္းႀကီးသည္ ျမတ္ဗုဒၶ  ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားဓမၼမ်ား ႏွင့္အညီ မင္းျပဳေတာ္မူခဲ့ပါသည္ ။ သူ၏ အိမ္နီးခ်င္းတိုင္း ျပည္မ်ားအေပၚ နယ္ခ်ဲ႕လိုျခင္း သေဘာထားကို ေၾကျငာေတာ္မူခဲ့သည္ ။ ထိုအေၾကာင္းကိုလည္း   အျခားေသာ ျပည္ေထာင္ မင္းမ်ားထံ တမန္ေစၿပီး  သိၾကားေစေတာ္မူသည္ ။                တစ္ပါးေသာမင္းမ်ားအေပၚ သူထားရွိသည့္ ခ်စ္ၾကည္ေရး သေဘာထားကို ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရေအာင္ အခိုင္အမာျပဳခဲ့ပါသည္ ။ သူ႔လက္ထက္တြင္ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း ၊ သစၥာရွိျခင္း ၊ ကရုဏာထားျခင္း ၊ ၾကင္နာသနားၿပီး အၾကမ္းမဖက္ျခင္း ၊သတၱ၀ါအားလံုးအေပၚ ေထာက္ထား ညွာတာေသာစိတ္ ရွိျခင္း ၊ အသံုးအျဖဳန္း မႀကီးျခင္း ၊ သိမ္းပိုက္မႈ မျပဳျခင္း ၊ တိရစ ၦာန္မ်ားအား ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္ျခင္း မျပဳေရး ဆိုသည့္ အားရွိေသာ တရားမ်ား ႏွင့္အညီ အုပ္ခ်ဳပ္ မင္း လုပ္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္ ။ မင္းႀကီးသည္ ဘာသာေရး လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ကိုလည္း အားေပး  ခြင့္ျပဳခဲ့သည္ ။ မတူေသာဘာသာ၀င္ အခ်င္းခ်င္း ေလးေလး စားစားဆက္ဆံေရး ကိုလည္း အား ေပးေတာ္မူသည္ ။ ေက်းလက္ေဒသေန ျပည္သူလူထုအမ်ား ရွိရာ အရပ္သို႔လည္း မၾကာခဏ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သြားေရာက္ၿပီး တရား ဓမၼမ်ားကို ေဟာၾကားဆံုးမေတာ္မူသည္ ။ ျပည္သူ႕   သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး ၊ က်န္းမာေရး ၊ ပညာေရး စသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ ႀကီးၾကပ္ၿပီး တည္ေထာင္သည္ ။ ေဆးရံုမ်ား တည္ေဆာက္သည္ ။ လူမ်ားအတြက္ေရာ ၊   တိရစ ၦာန္မ်ားအတြက္ပါ ေဆးရံု ေဆးခန္းမ်ားကို ထူေထာင္သည္ ။ ေဆးမ်ားကို ေ၀ငွသည္ ။ လမ္းေဘး အရိပ္ရ သစ္ပင္မ်ားကို စိုက္ပ်ဳိးေစသည္ ။ ေရတြင္း ေရကန္မ်ားကို တူးေဖာ္ေစသည္ ။ ေရအိုးစင္မ်ား ၊ ဇရပ္မ်ားကို လည္း တည္ေဆာက္ၿပီး လွဴဒါန္းခဲ့သည္ ။ အထူးသျဖင့္ တိရစၦာန္မ်ား အေပၚ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈကို တားျမစ္ေတာ္မူခဲ့သည္ ။             တစ္ခါတစ္ရံ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားကို လူမႈျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးသမားႀကီး အျဖစ္လည္း  ေဖာ္ျပ ေျပာဆိုတတ္ၾကသည္ ။ တျခားေသာ လူမႈျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈ အလုပ္မ်ားအနက္ အထူးသျဖင့္ အိႏၵိယျပည္တြင္ အရိုးစြဲေနေသာ ဇာတ္စနစ္ကို ဗုဒၶက ရႈတ္ခ် ျပစ္တင္ေတာ္မူ သည္ ။ လူ အခ်င္းခ်င္း တန္းတူညီတူထားေရး သေဘာထားအျမင္ကို အသိအမွတ္ျပဳေတာ္မူ သည္ ။ လူမႈစီးပြား တိုးတက္ႀကီး ပြားေရးကို ေဆာင္ရြက္ရန္လည္း အေရးထား ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္ ။ ဥစၥာဓနမ်ားကို အညီအမွ် ျဖန္႔ေ၀ခံစားရေရးကို အေရးတႀကီးထားၿပီး ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ အလြန္အမင္း မကြာျခားေရးကိုလည္း ေဟာၾကား ဆံုးမေတာ္မူပါသည္ ။ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ လူမႈ ဘ၀ အဆင့္အတန္းကိုလည္း ျမွင့္တင္ေတာ္ မူပါသည္ ။ အုပ္စိုးသူအစိုးရ၏လုပ္ငန္းထဲတြင္ လူသားခ်င္း စာနာသည့္ လုပ္ငန္းေတြကိုလည္း ပူးတြဲ လုပ္ေဆာင္ရန္ေထာက္ခံၿပီး ျပညႊန္ေတာ္မူသည္ ။ ေနာက္ၿပီး လူ႔ အဖြဲ႔အစည္းကို အုပ္ခ်ဳပ္ရာတြင္ ေလာဘတဏွာ ဦးစီးၿပီး မလုပ္ၾကရန္ ေမတၱာ ကရုဏာႏွင့္ စာနာေထာက္ထားစိတ္ျဖင့္သာ အုပ္ခ်ဳပ္   ၾကဖို႔ကိုလည္း တိုက္တြန္း ဆံုးမေတာ္မူပါသည္ ။              ထိုအေရးကိစၥမ်ားထက္ ပိုၿပီး လူသားမ်ားအတြက္ ျမတ္စြာဘုရား ျပဳခဲ့သည့္ အက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုရွိ၏ ။ ထိုအလုပ္မ်ဳိးကို ဗုဒၶ မတိုင္မီကလည္း ဘယ္သူမွ လုပ္ရေကာင္းမွန္း မသိသည့္ကိစၥျဖစ္၏ ။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ လူသားတို႔၏ စိတ္ႏွလံုးထဲတြင္ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း အျမစ္စြဲေန သည့္ မေကာင္းမႈသေဘာထားေတြကို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ပါသည္ ။ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးကို အျပင္ပန္း ဗဟိဒၶအားျဖင့္ လုပ္တာက ေရတိုပဲ ရ၏ ။ တကယ္တမ္း ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရး လုပ္ခ်င္လွ်င္ စိတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးလုပ္မွ ျဖစ္ ၏ ဆိုသည္ကို ထုတ္ေဖာ္ ေဟာၾကား ေတာ္မူခဲ့ပါသည္ ။         အင္အားကို အသံုးျပဳၿပီး လုပ္သည့္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးသည္ ခဏပဲခံမည္ ျဖစ္၏ ။ အဘယ္ ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲရာတြင္ စြဲစရာ အျမစ္ မပါေပ ။ အကိုင္းအခက္ေတြက ေဘး ျပင္္ဘက္ကို ျဖာထြက္ေနၾကပါ၏ ။ ဘ၀င္စိတ္ ဆိုသည့္ မကုန္ခန္း နိုင္သည့္ ရင္းျမစ္ေတြဆီက အဆီ ၾသဇာဓာတ္ကို ရေနလို႔ ျဖစ္၏ ။ တကယ္တမ္း ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး ျဖစ္ဖို႔ကေတာ့ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ လိုသည့္စိတ္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနမွသာလွ်င္ ျဖစ္နိုင္ပါသည္ ။ လူေတြသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ အမွန္တရား ကိုခ်စ္ျမတ္နိုးမႈ လူ အခ်င္းခ်င္း တရားမွ်တေစလိုမႈ ဆိုသည့္ တရားမ်ားဆီက ရွင္သန္အားကို ရရွိေန သေရြ႕ရပ္တည္ ရွင္သန္ေနၾကမွာပဲ ျဖစ္သည္ ။          ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္ တရားသည္ နိုင္ငံေရးဒႆနကို အေျခခံၿပီး ေဟာတာ မဟုတ္ေပ ။ ေနာက္ၿပီး ထိုတရားမ်ားသည္ လူေတြအတြက္ ေလာကီ စည္းစိမ္ ခ်မ္းသာေတြ ရဖို႔ကို  အေျခခံေဟာၾကားတာလည္း မဟုတ္ေခ် ။ နိဗၺာန္ မဂ္ဖိုလ္ကို ရည္သန္ၿပီး ေဟာၾကားတာေတြခ်ည္း ျဖစ္၏ ။ တစ္နည္းဆိုေသာ္ ေနာက္ဆံုးပိတ္ ရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ တဏွာကိုေသေအာင္သတ္ဖို႔ပင္ ျဖစ္သည္ ။ တဏွာက လူသားမ်ားကို ေလာကေထာင္ထဲတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ အက်ဥ္းခ်ထားတာ ျဖစ္ သည္ ။ ဓမၼပဒထဲတြင္ပါသည့္ ပါဠိစာပုိဒ္တစ္ခုသည္ ထိုအခ်က္ကို ေပၚလြင္ ထင္ရွားေစပါသည္ ။ ေလာကီခ်မ္းသာရေၾကာင္းက တစ္လမ္း ၊ ဘာသာေရး ဘ၀ကို ထူေထာင္ၿပီး နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားတစ္လမ္း ျဖစ္၏ ။ သို႔ေသာ္ လည္း ထိုစကားသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ၏ နိုင္ငံေရးႏွင့္ဘာမွ မပတ္သက္ၾကဘူးဆိုသည့္ အနက္အဓိပၸာယ္မ်ဳိးေတာ့ မသက္ေရာက္ေပ ။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲက လူေတြ၏ဘ၀ကို တရားဥပေဒ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားႏွင့္ ပံုေဖာ္ယူၾကရတာ ျဖစ္၏ ။ စီးပြားေရး အစီအမံေတြကိုလည္း နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံ အတြင္းမွာပဲ လုပ္ခြင့္ရၾကတာ ျဖစ္၏ ။ ထိုအရာေတြကို ဒီ နိုင္ငံတြင္းမွ နိုင္ငံေရးက ၾသဇာသက္ေရာက္ပါသည္ ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြလည္း နိုင္ငံေရးတြင္ပါ၀င္လိုၾကသည္ ။ သို႔ေသာ္လည္း နိုင္ငံေရး အာဏာရဖို႔ ဘာသာေရးကိုေတာ့ ခုတံုး မလုပ္သင့္ေခ် ။ က်မ္းညႊန္း - ဆန္းလြင္(ရွင္အာဒိစၥရံသီ) ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ယံုၾကည္ၾကတာက                .................................................................................................................