ျမန္မာထမင္းဟင္းကိုပဲ ဘုဥ္းေပးခ်င္တဲ့ဆရာေတာ္

ျမန္မာထမင္းဟင္းကိုပဲ ဘုဥ္းေပးခ်င္တဲ့ဆရာေတာ္           ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ၊ အင္းေလးေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားသို႔ သြားေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ စဥ္ ၊ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ တည္းခိုၾကပါတယ္ ။ အဲဒီေက်ာင္း မွတစ္ဆင့္ အင္းေလးေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရား ၊ ကယားျပည္နယ္ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ရွိ ဘုရားစံုႏွင့္ ပင္းတယလႈိဏ္ဂူဘုရားေတြကို သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကပါသည္ ။            သႀကၤန္အခါႀကီးရက္ႀကီးနဲ႔ႀကံဳႀကိဳက္ေနတာမို႔ ဆြမ္းစားကြမ္းစားေတြကလည္း သံဃာ ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ေပါမ်ားလွပါသည္ ။ တစ္ေန႔တြင္ ဆရာေတာ္ႏွင့္အတူ သံဃာ(၁၀)ပါးဟာ အိမ္ တစ္အိမ္က ဆြမ္းစားပင့္လို႔ ႂကြသြားပါတယ္ ။           အဲဒီအိမ္ေလးက ေတာင္ခါးပန္းေလးကို အမွီျပဳၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ အိမ္ေလးမို႔ ေနခ်င္စဖြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္ ။ ဒီလိုလွပေသသပ္ၿပီး အတြင္းပစၥည္းေတြ ျပည့္ ျပည့္စံုစံု ရွိတဲ့ အိမ္ေလးမွာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ မိသားစုကလည္း လူကံုတန္အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲက ဆိုတာ အေပြးျမင္အပင္သိ ဆိုသလို သိသာထင္ရွားလွပါတယ္ ။          ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ ဆြမ္းဒကာ ဒကာမေတြကလည္း ေျပာဆိုေနတဲ့စကား အသြားအလာ အရ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပဲ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနၾကဟန္ တူပါတယ္ ။ အလႅာပ သလႅာပစကားမ်ား ေျပာဆို ၿပီးတဲ့အခါ ဆရာေတာ္က တရားေဟာ ေရစက္ခ်ပါတယ္ ။ တရားေဟာေရစက္ခ်ၿပီး ေတာ့ ဒကာ ဒကာမေတြက ဆြမ္းကပ္ၾကပါတယ္ ။          အဲဒီမွာ ဆြမ္းေတြက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ ဆြမ္းေတြ မဟုတ္ဘဲ လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားဆိုင္ေတြက အလြယ္တကူ သြား၀ယ္ထားတဲ့ ဆြမ္းေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ အဲဒီဆြမ္း ေတြကို ဆရာေတာ္ေရွ႕အေရာက္ စားပြဲ၀ိုင္းနဲ႔ ခ်ကပ္လိုက္တဲ့အခါ ဆရာေတာ္က ဆြမ္းေတြကို မဘုဥ္းေပးေသးပဲ ဆြမ္းဒကာ ဒကာမေတြကို ေခၚၿပီး ၾသ၀ါဒကထာ မိန္႔ၾကားပါတယ္ ။           “ ဘုန္းႀကီးကို တစ္မ်ဳိးေတာ့ မထင္ၾကနဲ႔ ၊ ႀကီးက်ယ္တာလည္း မဟုတ္ဘူး ။ ဘုန္းႀကီး ေတာ့ ဒီဆြမ္းမ်ဳိးေတြ မဘုဥ္းေပးတာ ၾကာၿပီ ။ မႀကိဳက္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ ဘုန္းႀကီးလည္း မသိခင္တုန္းက ဒီဆြမ္းမ်ဳိးေတြကို ဘယ္အိမ္က ကပ္ကပ္ ၊ အ၀ဘုဥ္းေပးလိုက္တာပဲ ။ အခုလို သိတတ္တဲ့အခါမွာေတာ့ အဆိပ္ပင္ကို ေရမေလာင္းေတာ့ဘူး ။ ဒကာ ဒကာမေတြလည္း မေလာင္းမိၾကဖို႔ ဒီေနရာေလးမွာ ႀကံဳလို႔ ေျပာရဦးမယ္ ။          ဒကာ ဒကာမေတြအေနနဲ႔ မသိလို႔ မွားခဲ့ၾကတာ မွားၾကပေစေတာ့ ။ ေနာင္မွာ သိသိႀကီး နဲ႔ေတာ့ အမွားမျဖစ္ေစနဲ႔ေတာ့ ၊ ဒကာ ဒကာမေတြက ေစတနာနဲ႔ဘုဥ္းေပးေစခ်င္လြန္းလို႔ ေစ်း ႀကီးႀကီးေတြ ေပး၀ယ္ၿပီး အလြယ္တကူ ၀ယ္ကပ္ၾကတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အဆိပ္ပင္ေရေလာင္း သလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနတယ္ ။            ဘုန္းႀကီးက ျမန္မာလူမ်ဳိးဆိုေတာ့ ခ်ဳိခ်ဳိခ်ဥ္ခ်ဥ္ ငန္ငန္စပ္စပ္ ျမန္မာေတြခ်က္တဲ့ ျမန္မာထမင္းကိုပဲ သေဘာက်တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေနာင္မွာ ဆြမ္းကပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကို တိုင္ပဲ ခ်က္ကပ္ၾကပါ ။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုငခ်က္ကပ္ေတာ့ ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသိုလ္လည္း တစ္မ်ဳိးတိုး ၿပီးရတာေပါ့ ။            အခု ဒကာ ဒကာမေတြ ဆြမ္းကပ္ၾကတာဟာလည္း တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ သာသနာျပဳတာပဲ ။ သာသနာျပဳတဲ့ေနရာမွာ သာသနာဖ်က္ မျဖစ္ေနဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ ။  ဒကာ ဒကာမေတြက အလုပ္မရႈပ္ေအာင္ဆိုၿပီး လူမ်ဳိးျခား ၊ ဘာသာျခားဆိုင္ေတြကမွာၿပီး ဆြမ္းကပ္ၾကတယ္ ။ ဒီဆြမ္းေတြဟာ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဘုဥ္းေပးၿပီးတာနဲ႔ မၾကာခင္မွာပဲ မစင္ေတြ ျဖစ္သြားမွာပဲ ။ ဒါေပမယ့္ လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားေတြမွာေတာ့ ဒီဆြမ္းေတြကရတဲ့ အျမတ္ေတြနဲ႔ ခ်မ္းသာသြားၾကတယ္ ။            သူတို႔ ခ်မ္းသာတာကို ဘုန္းႀကီးက မနာလိုလို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ။ သူတို႔ ခ်မ္းသာမႈက တို႔ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအတြက္ ဘာတစ္ခုမွ အက်ဳိးမရွိဘူး ။ တျခား မစဥ္းစားနဲ႔ တစ္ခ်က္ကေလးပဲ စဥ္းစားၾကည့္ ။ သူတို႔က တို႔သာသနာအတြက္ ဘုန္းႀကီးေတြ ကို ဆြမ္းတစ္ဇြန္းေလာင္းဖူးလို႔လား ။ သီလရွင္ေတြကိုလည္း ဆန္တစ္ဇြန္း ေလာင္းဖူးလို႔လား ။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ခ်မ္းသာလို႔ အလွဴအတန္းေတြေပးၿပီး တို႔ျမန္မာေတြကို ထမင္းတစ္နပ္ေခၚ ေကၽြးတာမ်ဳိးေရာ ရွိၾကလို႔လား ။             အခု ဒကာ ဒကာမေတြ အဆင္ေျပလို႔ ဘုန္းႀကီးေတြကို ဆြမ္းပင့္ကပ္ၾကတယ္ ။ ဘုန္းႀကီးေတြကို ဆြမ္းပင့္ကပ္ၾကတယ္ ဆိုေပမယ့္္ အခု တရားနာလာၾကတဲ့ ပရိသတ္ေတြကို လည္း ေကၽြးေမြးလွဴဒါန္းျဖစ္သြားတာပါပဲ ။ ဒါက အလွဴရွင္က ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေနလို႔ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ စားရတာပါ ။ အလွဴရွင္က လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားေတြ ျဖစ္ေနၾကည့္ပါလား ၊ ျမန္မာေတြ ထမင္းတစ္နပ္စားရဖို႔ေ၀းစြ ၊ အနားေတာင္ သီလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး ။            ဘုန္းႀကီးတို႔က သာသနာျပဳတဲ့ေနရာမွာ ေရရွည္ကိုၾကည့္ျပီး သာသနာျပဳၾကရတယ္ ။ ကိုယ့္ဘက္က ဒီလို အေသးအဖြဲကိစၥေလးေတြကအစ ဆင္ျခင္ထားနိုင္မွ ေတာ္ရာက်မယ္ ။ ဘုန္းႀကီးက ပစၥည္းတစ္ခုခုလိုလို႔ ၀ယ္ရင္ေတာင္ ကိုယ္၀ယ္မယ့္ဆိုင္ကို ဘုရားစင္ရွိလား ၊ မရွိ လား အရင္ ေလ့လာၾကည့္တယ္ ။ ရွိရင္၀ယ္တယ္ ၊ မရွိရင္ မ၀ယ္ဘူး ။              လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားေတြဆိုရင္ သိပ္စည္းကမ္းရွိၾကတယ္ ။ သူတို႔လူမ်ဳိး ၊ သူတို႔ဘာသာဆိုင္ေတြမွာပဲ ေစ်း၀ယ္ၾကတယ္ ။ သူတို႔နဲ႔ လူမ်ဳိးမတူ ၊ ဘာသာမတူတဲ့ ဆိုင္ေတြမွာ မ၀ယ္ၾကဘူး ။ သူတို႔က ေပးရမယ့္ အျမတ္အစြန္းေတြ တျခားလူမ်ဳိးေတြဆီ မေပး ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ ။             ဒါ သူတို႔ကို အျပစ္တင္ရမွာ မဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ္က သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး အတုယူရမွာ ။ တကယ္လည္း အတုယူထိုက္တဲ့ နည္းလမ္းပဲ ။ ဒီလို နည္းလမ္းေကာင္းေတြ တို႔ျမန္မာလူမ်ဳိး ေတြမွာ မရွိၾကဘူး ။ ကိုယ့္ဆီမွာ မရွိလို႔ သူမ်ားေတြဆီမွာ အတုယူတတ္မယ္မွတ္တယ္ ။ အဲဒီ လိုလည္း အတုမယူတတ္ၾကဘူး ။           ဘုန္းႀကီးလည္း အရင္တုန္းက ဖာသိဖာသာပါပဲ ။ ဒီနည္းလမ္းေလးကို သူတို႔ဆီက ရ လို႔ယူခဲ့တာ ။ တကယ္တမ္း တိတိက်က်နဲ႔ ေသေသသပ္သပ္ လိုက္နာက်င့္သံုးမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္လူမ်ဳိး ၊ ကိုယ့္ဘာသာအတြက္ သိပ္ကို တန္ဖိုးရွိတာ ။            သူတို႔က သူတို႔လူမ်ဳိး သူတို႔ဘာသာဆိုင္ အားေပးၾကတာ အလကားသက္သက္ အား ေပး ၾကတာ မဟုတ္ဘူး ။ သူတို႔မွာ စည္းကမ္းရွိတယ္ ။ ညီညြတ္မႈရွိတယ္ ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကင္ၾကင္နာနာရွိတယ္ ။ အျပန္အလွန္ ေလးစားယံုၾကည္မႈရွိတယ္ ဆိုတာေတြကို ျပသၾကတာပဲ ။            ဘုန္းၾကီးက ဒီေနရာေလးမွာ စဥ္းစားမိတယ္ ။ သူတို႔က သူတို႔လူမ်ဳိး ၊ သူတို႔ဘာသာ ကို ခ်စ္ေၾကာင္းခင္ေၾကာင္း ျပသရင္ တို႔ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကလည္း ကိုယ့္လူမ်ဳိး ၊ ကိုယ့္ဘာသာ ကို ခ်စ္ေၾကာင္းခင္ေၾကာင္း ျပသၾကရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလိုက္မလဲလို႔ ။ ဒါရွက္စရာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ။ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ကိုယ့္ဘာသာအခ်င္းခ်င္း စည္းလံုးညီညြတ္မႈ မရွိရင္ သာ ရွက္စရာပါ ။           ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘုန္းႀကီးက တို႔လူမ်ဳိးေတြကို အားမရဘူး ။ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ေတြကိုပဲ က်င့္ေနၾကတယ္လို႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္ ။ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ေတြကို မက်င့္လို႔ မေကာင္းဘူးလို႔ေျပာတာ ။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းကိုေတာ့ တိုးတက္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာမွာကိုေတာ့ မလိုလားၾကဘူး ။ ဣႆ မစၦရိယေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကတယ္ ။ ဒါ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ပဲ ။           ေကာင္းတဲ့အက်င့္ က်င့္ဖို႔ဆိုတာကလည္း ပထမသိေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္ ။ သိမွက်င့္ လို႔ရမယ္ ။ မသိရင္ က်င့္လို႔မရဘူး ။ တို႔လူမ်ဳိးေတြက ဒီလို မဟုတ္ဘူး ၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း သိေအာင္ မလုပ္ဘူး ၊ သိတဲ့လူကေျပာျပန္ရင္လည္း လွ်ာရွည္တယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္ ။           ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားေတြပိုင္တဲ့ ဆိုင္ေတြ လိုက္ၾကည့္လိုက္ပါ ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ အားေပးစားေသာက္ေနလိုက္ၾကတာ အံုးအံုးထေနေတာ့တာပါပဲ ။ ပုရြက္ ဆိတ္ ထန္းလ်က္ခဲအံုေနသလို အလကား စားေသာက္ေနရသလား မွတ္ရတယ္ ။ တို႔ျမန္မာ ဆိုင္ေတြမွာေတာ့ သူတို႔က လာစားေသာက္ၾကတာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ရွိၾကလို႔တုန္း ။ (သူတို႔ရဲ႕အေၾကာင္းျပခ်က္က သူတို႔ဘာသာေရးပညတ္ခ်က္အရ လို႔ဆိုတယ္ )          အခု ဘုန္းႀကီးတို႔ေခတ္ေရာက္လာေတာ့ အမ်ဳိးသားေရးေရာ ဘာသာေရးပါ ၿပိဳင္ဘက္ ေတြက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေပၚေပါက္လာၿပီ ။ အဲဒီေတာ့ ဘုန္းႀကီးတို႔က သာသနာျပဳေနတာ ဆိုေပမယ့္ သာသနာဘက္မွာပဲ စိတ္ေအးေနလို႔ မရဘူး ။ အမ်ဳိးသားေရးဘက္မွာလည္း ကူေပး ဦးမွျဖစ္မွာ ၊ မကူေပးလို႔လည္း မရဘူး ။ တို႔အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးေတြကပဲ တို႔သာသနာကို ျပဳ ၾကတာ ၊ တျခားအမ်ဳိးသားေတြကပါ တို႔သာသနာကို တစ္စိတ္တည္း တစ္ဘာသာတည္း ၀ိုင္းျပဳၾကမယ္ဆိုရင္ ဘုန္းႀကီးက ဒီေနရာေလးမွာ ဘာမွေျပာစရာ မလိုပါဘူး ။           ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘုန္းႀကီးက တို႔လူမ်ဳိးေတြကို တို႔ဗုဒၶဘာသာႀကီး ေရရွည္တည္တံ့ေစဖို႔ ရႈ ေထာင့္ေပါင္းစံုက ျမင္ေစခ်င္တယ္ ။ သိေစခ်င္တယ္ ။ သိမွျမင္မွလည္း လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြ မွာ ျဖည့္ေပးနိုင္မယ္ ။ ဘာသာေရးဘက္မွာ စိတ္မေအးေစခ်င္ဘူး ။ အမ်ဳိးသားေရးဘက္မွာ လည္း မေပါ့ဆေစခ်င္ဘူး ။ ကိုယ္စြမ္းဉာဏ္စြမ္းရွိသေလာက္ အစြန္းႏွစ္ဘက္ ညီေစခ်င္တယ္ ။ ဒါမွလည္း တို႔လူမ်ဳိး တို႔ဘာသာနဲ႔ကမၻာမွာ ျမန္မာဆိုၿပီး တည္တံ့နိုင္မွာ ။ ကဲ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ ၾသ ၀ါဒကို အခ်ိန္မရေတာ့လို႔ ဒီေနရာမွာပဲ အဆံုးသတ္လိုက္ေတာ့မယ္ ။ အမ်ဳိးသားေရး ၊ ဘာသာ ေရးေတြမွာ ေသြးေအးေအး မေနၾကပဲ အၿမဲတမ္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ရွိၾကပါေစ ။          ။       က်မ္းညႊန္း -              ရွင္ပေညာဘာသ(ဖိုးပေညာ-သပိတ္က်င္း) ေငြနဲ႔ေပါက္လို႔ဘာသာမေပ်ာက္ေစနဲ႔ ...............................................................................................................