ကမၼ၀ါဒီ ၊ ဒြါရ၀ါဒီ ကြဲျခင္း ျပႆနာ

အုဂ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္ အရွင္ဥကၠံ၀ံသမာလာ ႏွင့္ ေရႊေတာင္ က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ အရွင္မုနိႏၵာဘိဓဇ ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါး ငယ္စဥ္က အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕အရြာရြာသို႔ သြားေရာက္ပညာသင္ ခ်ိန္ ၊ အမရပူရၿမိဳ႕ေတာ္ ျမသိန္းတန္ဆရာေတာ္ထံ အတူတကြ စာသင္ၾကားၾကစဥ္ အခြင့္ရ၍ ဋီကာေက်ာ္ကို နာၾကားခဲ့ၾကသည္ ။         ဋီကာေက်ာ္ ပဏာမအဖြင့္တြင္ “ အဘိ၀ါဒိတြာတိ  ၀ိေသသေတာ  ၀ႏၵိတြာဘယလာဘ ကုလစာရာဒိ   ၀ိရေဟန  သကၠစၥံ  အာဒေရန ကာယ ၀စီ မေနာဒြါေရဟိ ၀ႏၵိတြာတိ အေတၳာ “ ဟု ဖြင့္ျပထားသည္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အရွင္ႏွစ္ပါး အယူအဆ စတင္ကြဲျပား အျငင္းပြားလာခဲ့ၾက သည္ ။       အရွင္ဥကၠံသမာလာ က “ ၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ဳိးတြင္ ရတနာသံုးပါးအား ရွိခိုးကန္ေတာ ရာတြင္ ကာယကံ , ၀စီကံ , မေနာကံ ဟု ကံကရိုဏ္းျဖင့္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ျခင္းမွာ ခၽြတ္ေခ်ာ္မွား ယြင္း အနက္အဓိပၸာယ္ မသင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း “ အယူရွိေတာ္မူသည္ ။        အရွင္မုနိႏၵာဘိဓဇ မူကား “ ကမၼပထေျမာက္ ကံ ၃ ပါးသို႔ေရာက္ေအာင္ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္ ေသာ ကံ ၃ ပါးကို ပေပ်ာက္ေစရန္ ကန္ေတာ့ရွိခိုးျခင္း ျဖစ္၍ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္ေသာ ေစတနာ ကံ သာ ပေပ်ာက္ေစျခင္း ၊ ၄င္းကံ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ မျဖစ္ပြားေစျခင္း အက်ဳိးငွာ ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ေရွးက ပုဂၢိဳလ္အေက်ာ္ မေထရ္ျမတ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ေရးသားခဲ့ၾက၍ အမ်ားရွိခိုး ကန္ေတာ့ ၾကေသာ ၾသကာသ ဆိုရိုးပါ ကာယကံ , ၀စီကံ , မေနာကံ ျဖင့္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ျခင္း မမွား “ ဟု အယူရွိေတာ္မူသည္ ။          ဤသို႔အားျဖင့္ စာသင္သား ဘ၀ကပင္ ၀ိ၀ါဒ ကြဲျပားလာခဲ့ေသာ ထိုဆရာေတာ္ေလာင္း လ်ာ ၂ ပါးသည္ မိမိတို႔၏ အယူအဆမ်ား ထင္ရွားေစမည္ဟု အာသီသ အသီးသီး ရွိေတာ္မူခဲ့ ၾကသည့္အတိုင္း အုဂ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္ အရွင္ဥကၠံ၀ံသမာလာ အရွင္ျမတ္သည္ မိမိသီတင္းသံုးရာ အုဂ္ဖိုရ္ (အဂၤပူ) နယ္မွစ၍ အနီးအနား ဟသၤာတ ၊ ဇလြန္ ၊ ဓႏုျဖဴ စေသာ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ဒြါရအယူအဆ ကို ျဖန္႔ျဖဴးေဟာၾကားလ်က္ ေနေတာ္မူခဲ့သည္ ။           က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ အရွင္မုနိႏၵာဘိဓဇ ကလည္း မိမိသီတင္းသံုးရာ ေရႊေတာင္ မွစ၍ အနီးအနား နတၱလင္း ၊ အုဂ္ဖို ၊ ျပည္ ၊ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္ စေသာ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ကံအယူအဆကို ေဟာေျပာ၍ ေနေတာ္မူခဲ့သည္ ။          အုဂ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္က ယခုကာလ ရတနာ ၃ ပါးအား “ ကံ ၃ ပါးျဖင့္ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္ ကန္ေတာ့  ပါ၏ " ဟု ဆိုျခင္းမွာ ပိဋကတ္ႏွင့္မညီ မွားယြင္းေနပါေၾကာင္း “ ျဖင့္ “ ဟူေသာ စကားသည္ သဒၵါနည္းအား ျဖင့္ ကရိုဏ္းမည္ၿပီး ၊ ဤ ႀကိယာအရလည္း ေစတနာကံပင္ , ကရိုဏ္းအရလည္း ေစတနာကံပင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကရိုဏ္း , ႀကိယာ ၂ ပါး မထူးျခားသျဖင့္ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္ကန္ေတာ့ၾကရာတြင္ တစ္ခုေသာ ေစတနာကံသည္ ကရိုဏ္း , ႀကိယာ ၂ ပါး မျဖစ္နိုင္ ။ ႀကိယာ ဟူေသာ အက်ဳိးရွိမွလည္း ကရိုဏ္း ျဖစ္နိုင္ေၾကာင္း ၊ ကရိုဏ္း , ႀကိယာ၂ပါး ေစတနာကံပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႀကိယာဟူေသာ အက်ဳိးမရွိေသာေၾကာင့္ ေစတနာကံသည္ ကရိုဏ္း မျဖစ္နိုင္ေၾကာင္း ၊ အကယ္၍ ေစတနာကံသည္ပင္ ကရိုဏ္း ျဖစ္အံ့ ၊ ေစတနာကံျဖင့္ ေစတနာကံ ျဖစ္ေျမာက္၏ ဟူေသာစကား ျဖစ္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဒြါရ ၃ ပါးျဖင့္သာလွ်င္ ေစတနာကံ ႀကိယာေျမာက္ေၾကာင္း ။            ကံႏွင့္ ပဏာမကား ခပ္ျပာႏွင့္ေတး လံုးေထြးတင္ သကဲ့သို႔ အမည္မွ်သာ ထူးျခား၍ အနက္ျဒဗ္ မထူးျခား အတူတူျဖစ္ေၾကာင္းကို -            မဏိသာရမၪၨဴသာ တြင္ “ တိ၀ိေဓာဟိ ပဏာေမာ မေနာကမၼေမ၀ “ ဟု ၊            သဒၵသာရတၳဋီကာ တြင္ “ ရတနတၱယ ပဏာေမာဟိနာမ ပရမတၳေတာ ကာမာ၀စရ ကုသလေစတနာ “ ဟု ဖြင့္ျပထားေၾကာင္း  ၊            အဘိဓမၼတၳသဂၤဟ လက္သန္း အ႒ကထာတြင္ “ ၀ိညတၱိဒြယံ စိတၱဇေမ၀ “ ဟု ဖြင့္ျပသကဲ့သို႔ ၊              အဂၤုတၱရနိကာယ္ တြင္ “ တိေႆ ဣမာ ဘိကၡေ၀ ၀ႏၵာနာ ၊ ကတမာ တိေႆ ၊ ကာေယန ၀ႏၵတိ ၊ ၀စသာ ၀ႏၵတိ ၊ မနသာ ၀ႏၵတိ “ ဟု ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာေတာ္မူေၾကာင္း ။          ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ ေ၀ရၪၨာပုဏၰားႀကီး စေသာ ဒါယကာမ်ားသည္ ဒြါရ ၃ ပါးျဖင့္ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္ကန္ေတာ့ၾကပါေၾကာင္း ။          ထို႔ေၾကာင့္ -          ပါရာဇိကဏ္ အ႒ကထာတြင္ “ ဣဒါနိ ၀ိညာတ ဗုဒၶဂုေဏာ ၊ ကာေယန ၀ါစာယ မနသာစ ၊ အေနကကၡတၱံဳ ၀ႏၵေႏၱာပိ အတိေတၱာေယ၀ ဟုတြာ “ ဟု ေဖာ္ျပထားသကဲ့သို႔ ၊        “ ဗုဒၶံ ဓမၼၪၥ သံဃၪၥ ၊ ၀ိပၸသေႏၷန ေစတသာ ၊ ၀ႏၵိတြာ ၀ႏၵနာမာန ၊ ပူဇာသကၠာရ ဘာဇနံ “ ဟု အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ စေသာ ဆရာျမတ္တို႔ ဆိုေတာ္မူၾကေၾကာင္း ။         အဘိဓမၼတၱ ၀ိဘာ၀ိနီဋီကာက်မ္း စသည္တို႔တြင္လည္း “ တီဟိ ဒြါေရဟိ ၀ႏၵိတြာက်ေတၱာ “ ဟု ဒြါရ ၃ ပါး ျဖင့္ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္ ကန္ေတာ့ၾကသည္ကို ျပဆိုေၾကာင္း ။ ၄င္းအျပင္ -        ၀ဇီရသာရတၳသဂၤဟ တြင္ “ ဗြာဒီဃႏၱ တၱယံ ၀ေႏၵ ၊ ကာ၀ါမာတိ ၀ိဓာဒရံ ၊ တတေႆ၀ အာႏုဘာေ၀န ၊ ေသာတၳိေမ ေဟာတု သဗၺဒါ “ ဟု ၊        ၄င္းဋီကာတြင္လည္း “ ကာ၀ါမာတိ ၀ိဓာ ကာယ၀ါစာမန သခၤါေတဟိ တီဟိ ဒြါေရဟိ ၀ေႏၵ ၀ႏၵာမိ “ ဟု ဖြင့္ျပေၾကာင္း ။          ထို႔ေၾကာင့္ “ ကာယဒြါရ , ၀စီဒြါရ , မေနာဒြါရ တည္းဟူေသာ ဒြါရ ၃ ပါးျဖင့္ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္ကန္ေတာ့ပါ၏ “ ဟု ဆိုျခင္းသာလွ်င္ အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေဟာေျပာေတာ္မူ သည္ ။          ၁၂၁၃ ခုႏွစ္မွစ၍ ေဟာေျပာေတာ္မူခဲ့ရာ ၃ ႏွစ္ , ၄ႏွစ္ခန္႔ၾကာ၍ ၁၂၁၇ ခုႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ က်ယ္ျပန္႔ ႀကီးထြားလာသျဖင့္ ျငင္းခံုမႈလည္း ျဖစ္ေပၚလာသည္ ။        အဂၤပူ ေခၚေသာ အုဂ္ဖိုရ္ တြင္ စစ္ေဘးေၾကာင့္ စစ္ေျပးမ်ား လာေရာက္ခံုလႈံေနၾကသျဖင့္ စည္ကားလ်က္ရွိသည္ ။ ယင္း ဒါယကာမ်ားအတြင္းတြင္ ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ဳိးကို ဆိုရာတြင္  “ ကာယကံ , ၀စီကံ , မေနာကံ တည္းဟူေသာ ကံ ၃ ပါးတို႔ျဖင့္ဟု ဆိုျခင္းက မွန္သည္ ။ ” “ ကာယဒြါရ , ၀စီဒြ ါရ , မေနာဒြ ါရ တည္းဟူေသာ ၃ ပါးေသာ ဒြါရတို႔ျဖင့္ ဆိုျခင္းမွန္သည္ ” ဟု သူမွန္ကိုယ္မွန္ ျငင္းခံုလာၾကသည္ ။         အုဂ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္၏ အဆံုးအျဖတ္ကို ခံယူၾကေသာအခါ အုဂ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္က -        “  တိေႆာ ဣမာ ဘိကၡေ၀ ၀ႏၵနာ ၊ ကတမာ တိေႆာ ၊ ကာေယန ၀ႏၵတိ ၊ ၀စသာ ၀ႏၵတိ ၊ မနသာ ၀ႏၵတိ ” ဟူေသာ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ကို ကိုးကား၍ “ ဒြါရ ျဖင့္ ရွိခိုးျခင္းသာ မွန္ကန္ ေၾကာင္း ” မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္ ။           မေက်နပ္သူ အခ်ဳိ႕က ထိုအခ်ိန္တြင္ အုဂ္ဖိုရ္ၿမိဳ႕ ၀ါဆိုေက်ာင္းတြင္ ေခတၱသီတင္းသံုး ေနေတာ္မူေသာ ဇိနတၳပကာသနီက်မ္းျပဳ က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္ထံ အဆံုးအျဖတ္ကို ခံ ယူၾကရာ ၊ က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္က -           “ နတြာတိ ကာယကမၼ ၀စီကမၼ မေနာကမၼ သခၤါေတဟိ တီဟိ ကေမၼဟိ နမႆိတြာ ” ဟူေသာ ပါဌ္ကို ကာရိကာဋီကာပါဌ္ ျပဳလုပ္ကိုးကား၍ “ ကံျဖင့္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ျခင္း မွန္ေၾကာင္း ” အဆံုးအျဖတ္ ေပးေတာ္မူသည္ ။            ေရွးမြန္လူႀကီးသူမအခ်ဳိ႕သည္ ၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ဳိးကို မြန္ဘာသာျဖင့္ ဆိုၾကရာ တြင္ ကာယဒြါရ , ၀စီဒြါရ , မေနာဒြါရ ဟု ဒြါရကရိုဏ္းျဖင့္ ဆိုၾကသည္ကို ၾကားသိရသည္ ။ အခ်ဳိ႕ကလည္း ကံကရိုဏ္းျဖင့္ ဆိုၾကသည္ ။ ယခုအခါ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ကာယကံ ၊ ၀စီကံ ၊ မေနာကံဟု ကံကရိုဏ္းျဖင့္ ဆိုေနၾကပါသည္။          ဤသို႔ ကံ , ဒြါရ ျငင္းခံုမႈ ျပင္းထန္ေနခ်ိန္တြင္ မႏၱေလးေနျပည္ေတာ္မွ ထင္ေပၚေက်ာ္ ၾကားေသာ သဂၤဇာဆရာေတာ္ ႂကြေရာက္ေတာ္မူလာရာ ၊ ကံ , ဒြါရ အယူ မသည္းၾကသူ ၾကား ေနသမားမ်ား၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ ကံ , ဒြါရ အယူရွိသူမ်ား , အယူသည္းသူမ်ား၏ အလို ဆႏၵအယူ၀ါဒႏွင့္ မဆန္႔က်င္ေသာ ၀ိနိစၦယ အဆံုးအျဖတ္ စကားမ်ားျဖင့္ ေဟာၾကားဆံုးမေတာ္ မူခဲ့ပါသည္ ။         အုဂ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္ အရွင္ဥကၠံ၀ံသမာလာ ၁၇ ၀ါရခ်ိန္ ၁၂၁၇ ခုႏွစ္မွစ၍ အျငင္းပြားလာ ေသာ ကံ , ဒြါရ ၀ိ၀ါဒကား တစ္စစ ျပင္းထန္ရိုက္ခတ္လာခဲ့ရာ ၊ ၁၂၂၄ ခုႏွစ္တြင္ ဦးသစ္ႏွင့္ ဦးေပၚလာ တို႔ ၂ ဦးက အေလာင္းအစားျပဳ၍ မႏၱေလးေနျပည္ေတာ္သို႔ ဆန္တက္ကာ ကံ,ဒြါရ အျငင္းပြားမႈကို သုဓမၼာဆရာေတာ္မ်ားထံ အဆံုးအျဖတ္ခံယူၾကသည္ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္မွာ ဘဒၵႏၱေဥယ်ဓမၼ ျဖစ္သည္ ။           သုဓမၼာဆရာေတာ္မ်ားက ယင္းျပႆနာကို ေျဖရွင္းေပးရန္ ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္ အား တာ၀န္ေပးအပ္ေတာ္မူၾကသည္ ။ ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္က “ တိေႆာ ဣမာ ဘိကၡေ၀ ၀ႏၵာနာ ၊ ကတမာ တိေႆာ ကာေယန ၀ါစာယ မနသာ ဣမာတိေႆာ ဘိကၡေ၀ ၀ႏၵနာ ” ကိုပင္ ထုတ္ျပ၍ ကံ , ဒြါရ ၂ မ်ိဳးျဖင့္ ရွိခိုးကန္ေတာ့နိုင္ေၾကာင္း အဆံုးအျဖတ္ ေပးေတာ္မူသည္ ။           ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္က ေဖာ္ျပပါ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ကို သိေလသာလကၤရနည္း အရ “ သုဓိ ” ဟူေသာ ပုဒ္တြင္ “ ဘုရား ” ဟူေသာအနက္ , “ လ ” ဟူေသာအနက္ ၂မ်ဳိးရသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း ၊ ဒြါရဒြါရိကာနံ အ၀ိနာဘာ၀ေတာ စေသာ မဏိမၪၥဴကို ကိုးကား ၍ အ၀ိနာဘာ၀နည္းတို႔ကို ထုတ္ေဆာင္ျပ၍လည္းေကာင္း ၊ ကာေယန ၊ ကာယဒြါရျဖင့္ (၀ါ) ကာယကံျဖင့္ ။ ၀ါစာယ ၊ ၀စီဒြါရျဖင့္ (၀ါ) ၀စီကံျဖင့္ ။ မနသာ ၊ မေနာဒြါရျဖင့္ (၀ါ) မေနာကံ ျဖင့္ ဟု ၀ါ၀ိကပ္ျဖင့္ ဒြါရကရိုဏ္း , ကံကရိုဏ္း ၂ မ်ဳိးျဖင့္ အနက္ေပးသင့္ေသာေၾကာင့္ ကံ , ဒြါရ အယူအဆ ၂ မ်ဳိးစလံုး သင့္ေၾကာင္း ။  ကံကရိုဏ္းထားျခင္းကို မိစၦာဉာဏ္ဟု မဆိုသင့္ ေၾကာင္း ။ မိစၦာဉာဏ္ဟူသည္ မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ျပဳရာတြင္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ။ ဤသို႔ စသည့္ အဆံုးအျဖတ္ကို ေရးသားေပးပို႔ေတာ္မူခဲ့သည္ ။                ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္၏ အဆံုးအျဖတ္ကို အုဂ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္ ျမင္ရေသာအခါ “ ပရပၸ၀ါဒီနိမၼဒၵနကထာ ေမတၱာစာ ” နာမည္ျဖင့္ ရသျဖင့္ ၊ “ ပရပၸ၀ါဒီနိမၼဒၵနကထာ ေမတၱာစာ ” အမည္ျဖင့္ ပင္ ေခ်ပစာကိုေရးၿပီး ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္ထံ ေပးပို႔ခဲ့သည္ ။ ပရပၸ၀ါဒီနိမၼဒၵန ကထာ ေမတၱာစာတြင္ ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္၏ အဆံုးအျဖတ္ကို တစ္ပုဒ္စီ တစ္ပုဒ္စီ အနု စိတ္ ရွင္းလင္းေခ်ဖ်က္ၿပီး မိစၦာဉာဏ္ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဒြါရျဖင့္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ျခင္း မွန္ကန္ေၾကာင္း အကိုးအကား သာဓကမ်ားစြာျဖင့္ အက်ယ္တ၀င့္ ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္ ။ ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္ထံ ပရပၸ၀ါဒီနိမၼဒၵနကထာ ေမတၱာစာ ေရးသားေပးပို႔သကဲ့သို႔ ၊ သုဓမၼဆရာေတာ္မ်ားထံသို႔လည္း “ ဆရာေတာ္ဘုရားတို႔ထံ သာသနာေရးႏွင့္စပ္ေသာ အရာ ဌာနမ်ားကို ရာမညတိုင္းမွ ဆန္တက္ေလွ်ာက္ၾကားလာလွ်င္ သာသနာေတာ္ျမတ္ စည္ပင္ ထြန္းလင္းအံ့သည္ကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေတာ္မူကုန္၍ ဂရု , လဟု ၂ ပါးတို႔တြင္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အဆံုးအျဖတ္မ်ားကိုသာ ေရးသား ဆံုးျဖတ္ေတာ္မူပါမည့္အေၾကာင္း ”  ကို ေလွ်ာက္ထားေသာ သတိသမၼဇညေမတၱာစာကို ေရးသားေပးပို႔ေတာ္မူခဲ့သည္ ။             အုဂ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္က ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္ထံ ေရးသားေပးပို႔ေသာ ပရပၸ၀ါဒီနိမၼဒၵနကထာ ေမတၱာစာ ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္က ျပန္လည္မိန္႔ၾကားေတာ္မူပံုကို မႏၱေလးေနျပည္ေတာ္ မွန္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးဉာဏ၀ံသ က အုဂ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္ထံ စာေရးသား ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္ ။ စာတြင္ -            ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္က တန္ခူးလဆန္း ၁၁ ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ မိမိအား ပင့္ေခၚ၍ ေအာက္ရာမညတိုင္း အုဂ္ဖိုရ္ကန္ကုန္းတိုက္အုပ္ ဦးဥကၠံ၀ံသမာလာ ကံဒြါရအေရးကို စာျပန္လိုက္သည္ဟု ၾကားသိရသျဖင့္ “ ဦးပၪၥင္းတြင္ စာပါေလာ ” ဟုေမးေၾကာင္း “ ပါ ပါ ေၾကာင္း ” ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ၊ ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္က “ ကၽြန္ုပ္သည္ ေရွးကာလက အုဂ္ဖိုရ္ဆရာ ဒြါရ၀ါဒီရွိမွန္းကို ေသခ်ာစြာ မသိပါေၾကာင္း ၊ ၁၂၂၄ ခုႏွစ္ ငသစ္ ,  ငေပၚလာ ဒကာ ၂ ဦးတို႔ ေလွ်ာက္ထားလာၾကရာ မာန္ေျပရန္ေျပ သာမညႀကံဆလ်က္ ဆံုးျဖတ္ေပးလိုက္ပါေၾကာင္း ။ အုဂ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္ အဆံုးအျဖတ္ အမိန္႔စကား၏အျဖစ္ကို ဧကန္သိရပါလွ်င္ သာမညျပဳလိုက္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ။ အုဂ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္ ၀ါသိကၡာ မည္မွ် ရွိသနည္း ” ဟုေမးျမန္းရာ ၊ “သိကၡာ ၂၀ ေက်ာ္ရွိသည္ ” ဟု ေျဖခဲ့ပါေၾကာင္း ။ ေမာင္းေထာင္ ဆရာေတာ္က “ ကၽြန္ုပ္ထက္ ၀ါသိကၡာႀကီးသည္ျဖစ္လွ်င္ ေျခေတာ္ကို ဦးျဖင့္ထိ၍ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ ေတာင္းပန္နိုင္ပါ၏ ဟု ဦးပၪၥင္းက စာေရးေလွ်ာက္ထားပါ ” ဟုမိန္႔ပါေၾကာင္း ။ စသည္ျဖင့္ ေရးသားထားသည္ ။           အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အုဂ္ဖိုရ္(အဂၤပူ)ဆရာေတာ္ အရွင္ဥကၠံ၀ံသမာလာသည္ ၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ဳိးတြင္ ကာယကံ , ၀စီကံ , မေနာကံျဖင့္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ျခင္းကို မွားယြင္းသည္ဟု ပစ္ပယ္ေတာ္မူၿပီး ၊ ကာယဒြါရ , ၀စီဒြါရ , မေနာဒြါရျဖင့္ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္ကန္ေတာ့ျခင္းသာ က်မ္းဂန္ႏွင့္ညီသည္ဟု အခိုင္အမာ ယူေတာ္မူခဲ့သည္ ။           ထို႔ေၾကာင့္ အုဂ္ဖိုရ္ဆရာေတာ္ႏွင့္တပည့္သာ၀က သံဃာအစုကို " ဒြါရဂိုဏ္း " ဟု ေခၚၾကရာမွ ဒြါရဂိုဏ္းလည္း အထင္အရွား ျဖစ္ေပၚလာပါေတာ့သည္ ။                         က်မ္းညႊန္း -              မာမက (သုေတသီ) ဗုဒၶဘာသာ သံဃာ့ဂိုဏ္းကြဲမ်ား .............................................................................................................................