ေသေဘးကို ေၾကာက္သူမ်ားအတြက္ ေဆးတစ္ခြက္

ေသေဘးကို ေၾကာက္သူမ်ားအတြက္ ေဆးတစ္ခြက္            ကမၻာေက်ာ္သိပၸံပညာရွင္ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာၾကီး ဆာဖရန္စစ္ေဘကြန္ ( Sir Francis Bacon ) က " ကေလးမ်ားသည္ အေမွာင္ထဲ သြားရမွာေၾကာက္သလို ၊လူၾကီးတို႔သည္လည္း ေသရမွာကို ေၾကာက္ ကုန္၏ " ဟုဆို၏ ။ ဤစကားသည္ အလြန္မွန္၏ ။              လူတို႔သည္ မည္သည့္အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေသရမည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ၾကသနည္း ဟု ေလ့လာ စံုစမ္းရာ၌ အဓိက အေၾကာင္း သံုးခ်က္ ထြက္ေပၚလာ၏ ။ ၁ ။ ေသခါနီးလူတို႔၏ ေ၀ဒနာခံစားမႈကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ မၾကံဳဖူး ၊ မခံစားဖူး၍ စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ၂ ။ ေသသည္၏အျခားမဲ့၌ မိမိတို႔ေရာက္ရွိမည့္ တမလြန္ဘ၀ကို ၾကိဳတင္ မသိမျမင္နိုင္မႈေၾကာင့္ ထိတ္ လန္႔ေၾကာင့္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ၃ ။ မိမိတို႔ ကြယ္လြန္ေသဆံုးေသာကာလ၌ က်န္ရစ္ကုန္ေသာ မိဘသားခ်င္း သားသမီး ၊ ခင္ပြန္း တို႔ မည္သို႔မည္ပံု ျဖစ္ပ်က္ေနထိုင္မည္ကို မေတြးေတာ ၊ မတြက္ခ်က္ ၊ မေမွ်ာ္လင့္နိုင္ေသာေၾကာင့္ ပူပင္ ေသာက စိုးရိမ္ ေၾကာက္လန္႔ျခင္း ပင္ ျဖစ္သည္ ။                       အထက္ပါ သံုးခ်က္ကို ေျဖရွင္းပံုမွာ - ၁ ။ ျပင္းထန္စြာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိသူမ်ားႏွင့္ အသည္းအသန္ေရာဂါေ၀ဒနာ ဖိစီးေနသူမ်ားသည္ ေသခါနီး အေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိေသာ အခ်ိန္အခါ၌လည္းေကာင္း ၊ အေတာ္ၾကာျမင့္စြာ သတိလစ္ ေမ့ေျမာေနခဲ့ျပီး ေသရြာမွျပန္လာၾကေသာအခါ၌လည္းေကာင္း ေနာက္ဆံုး အသက္ထြက္ခါနီး ေ၀ဒနာ သည္ အမ်ားထင္သလို စိုးရိမ္ ေၾကာက္ရြံ႕ၾကသလို မဆိုးရြားေၾကာင္းကို သိပၸံပညာရွင္မ်ားက စနစ္ တက် လက္ေတြ႕ ေလ့လာ စံုစမ္း ေမးျမန္း၍ ျပဳစုထားေသာ သုေတသနစာေစာင္မ်ားစြာတို႔မွ သိရွိနိုင္ ပါသည္ ။ သို႔ျဖစ္၍ ေသျခင္းတရားသည္ ေၾကာက္စရာ ၊ လန္႔စရာ မဟုတ္ေၾကာင္း ယံုၾကည္ သိမွတ္သင့္ ေပသည္ ။ ၂ ။ ေသသည္၏အျခားမဲ့၌ ေရာက္ရွိမည့္ ေရာက္ရွိမည့္ တမလြန္ဘ၀ကို ၾကိဳတင္ေမွ်ာ္မွန္း စိုးရိမ္ ေၾကာက္လန္႔ျခင္းသည္ အခ်ည္းႏွီး ပင္ျဖစ္သည္ ။ ကံ ( အလုပ္ ) ၏အေၾကာင္းအက်ဳိး နိယာမတရား သည္ ဤကာလကို အုပ္စိုး ဖံုးလႊမ္းေနေၾကာင္းကို ရုပ္၀ါဒီ သိပၸံပညာရွင္တို႔ပင္လွ်င္ လက္ခံ ယံုၾကည္ၾက သည္ ။ မေကာင္းမႈမ်ားကို ၾကံစည္ ေျပာဆိုျပဳလုပ္သူတို႔သည္ တစ္ေန႔ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါတြင္ မေကာင္း က်ဳိးမ်ားကို ခံစားရရွိေၾကာင္းႏွင့္ ေကာင္းမႈမ်ားကို ၾကံစည္ေျပာဆိုသူတို႔သည္ ေနာက္အခါမ်ား၌ ေကာင္းက်ဳိးမ်ားကို ခံစားရေၾကာင္း ၊ ဤလူ႕ဘ၀ တြင္ပင္ လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္မ်ားက မွန္ကန္ေၾကာင္း သက္ေသခံလ်က္ရွိသည္ ။ ထိုနည္းတူ အဆိုပါ ကံအေၾကာင္း အက်ဳိးတရားသည္ ဤဘ၀ ကိုေက်ာ္လြန္ ၍ ေနာင္တမလြန္ဘ၀ ကိုလည္း လႊမ္းမိုး အုပ္စိုး ျပဳျပင္ ထိန္းသိမ္းသည္ ဟူ၍ ယံုၾကည္ပါက မ်က္ေမွာက္ ကာလတြင္ ၾကံစည္ ၊ ေျပာဆို ၊ ျပဳလုပ္သမွ် ကိစၥအ၀၀ တို႔သည္ တမလြန္ဘ၀တြင္ ကုသိုလ္ ၊ အကုသိုလ္ အလိုက္ အက်ဳိးေပးလိမ့္မည္ ကိုလည္း စြဲစြဲျမဲျမဲ လက္ခံသင့္ေပသည္ ။ ကမၻာ့ဘာသာတရားၾကီး အားလံုး တို႔ကလည္း ဤ၀ါဒကို အနည္းႏွင့္အမ်ား သြန္သင္ျပသ ဆံုးမၾကပါသည္ ။ သို႔ျဖစ္၍ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အျမဲ တေစေဖာ္ျပပါ ကံသံုးပါးကို သတိ ၊ ၀ီရိယထား၍ အစစအရာရာ၌ ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္း ေဆာင္ရြက္ ပါက ေနာင္တမလြန္ဘ၀အတြက္ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕စရာ အေၾကာင္း မရွိေတာ့ေပ ။ ၃ ။ မိမိတို႔ ကြယ္လြန္ေသဆံုးျပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့မည့္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားအတြက္ စိုး ရိမ္ေၾကာင့္ၾက ၊ ပူပင္ေသာက ၊ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ျခင္းသည္ သဘာ၀ ၏ ျဖစ္စဥ္ ေလာကဓမၼကို သတိ မမူဘဲ ေမ့ေလ်ာ့ေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္ ။ လူတိုင္းလူတိုင္း မိမိတို႔ မွတ္မိေသာ အသက္အရြယ္က စ၍ ယခုအခ်ိန္အခါအထိ ပညာေရး ၊ စီးပြားေရး ၊ က်န္းမာေရး ၊ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ားမွအစ အျခား အေရးၾကီးကိစၥအ၀၀ တို႔တြင္ မည္သည့္ အၾကိမ္အခါကမွ် မိမိတို႔ ၾကံစည္အားထုတ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ သေလာက္ မျဖစ္ မေျမာက္ ၊ မေပါက္မေရာက္ သည္ကို ၀န္ခံၾကရေပမည္ ။ ယင္းကဲ့သို႔ မိမိ၏ စိတ္ႏွင့္ ကိုယ္ အစြဲျပဳ၍ ေပၚေပါက္လာေသာ ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ အေျခအေနမ်ား၌ပင္ စိတ္တိုင္းက် ေအာင္ျမင္စြာ မေဆာင္ရြက္နိုင္ပါက အျခားသူတို႔က စိတ္ႏွင့္ကိုယ္ကို စြဲမွီ၍ ေပၚေပါက္လာေသာ ကိစၥရပ္မ်ား၌ မိမိက မည္ကဲ့သို႔ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ နိုင္ပါအံ့နည္း ။ ဤေလာကတြင္ မည္သည့္ ပစၥည္းဥစၥာ ျဖစ္ရပ္မ်ား ကိုမဆို မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် မပိုင္ေၾကာင္း ၊ မဆိုင္ေၾကာင္း ႏွင့္ မိမိစိတ္တိုင္းက် မဖန္တီး နိုင္ေၾကာင္း အျမဲတေစ ယံုၾကည္ သတိရ အပ္ေပသည္ ။ ကမၻာ့ဘာသာတရားၾကီးမ်ားကလည္း ဤ နိယာမတရားကို " အနတၱလကၡဏာ " ဟူ၍လည္းေကာင္း ၊ " အက္မန္အတု၏လွည့္စားမႈ " ဟူ၍လည္း ေကာင္း ၊ " အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏အမိန္႔ေတာ္အရ " ဟူ၍လည္းေကာင္း ၊ " ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ အရ " ဟူ၍လည္းေကာင္း သြန္သင္ျပသ ဆံုးမၾကေပသည္ ။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိတို႔ ကြယ္လြန္ ေသျပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္း၌ က်န္ရစ္မည့္သူမ်ား၏ မျဖစ္ေသးေသာ ကိစၥမ်ား ၊ ျပႆနာမ်ားအတြက္ ပူပင္ေသာက ျဖစ္ေနမည့္အစား မိမိတို႔ႏွင့္အသက္ရွင္ေနစဥ္အခါတြင္းကပင္လွ်င္ သက္ဆိုင္သူမ်ားအတြက္ ပညာေရး အိမ္ေထာင္ေရး ၊ စီးပြားေရး အဘက္ဘက္တို႔တြင္ ျပည့္စံု စိတ္ခ် နိုင္ေလာက္ေအာင္ ၾကိဳးစား၍ ပဲ့ျပင္ ဆံုးမ ၊ ျပဳျပင္ေစာင့္ေရွာက္ ၊ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲ  ထူေထာင္ေပးထားခဲ့သင့္ေပသည္ ။ ဤေလာက၀တၱရား မ်ားကို ေဆာင္ရြက္ျပီးစီးေသာအခါ က်န္ရစ္မည့္သူမ်ားအေပၚ သံေယာဇဥ္ နည္းပါးလာျပီး ေသေဘး ကို ပိုမို ရဲရင့္စြာ ရင္ဆိုင္နိုင္လာမည္ ျဖစ္သည္ ။                  သို႔ရာတြင္ အထက္ေဖာ္ျပပါ ယံုၾကည္ခ်က္မ်ားျဖင့္သာလွ်င္ ေသေဘးကို ေၾကာက္လန္႔သည့္ စိတ္ေရာဂါကို မေပ်ာက္ကင္းေစနိုင္ေသးပါ ။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အျမဲတေစ သတိထား၍ ကံသံုးပါးျဖင့္ ျပဳ လုပ္ေဆာင္ရြက္ရမည့္ က်င့္၀တ္မ်ားရွိေသးသည္ ။ ယင္းက်င့္၀တ္တို႔သည္ ထိုေၾကာက္စိတ္ကို အျမဲတေစ ပုန္ကန္တြန္းလွန္ ျဖိဳဖ်က္ေနေသာေၾကာင့္ ရက္ ၊ လေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္လက္ ေလ့က်င့္ျပီးျဖစ္ပါက မိမိ တို႔၏ ဓေလ့စရိုက္ျဖစ္လာျပီး ေသခါနီး အခ်ိန္အခါမ်ားတြင္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈအတြက္ အေထာက္အကူမ်ား စြာ ေပးမည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္ ။               စင္စစ္အားျဖင့္ ေသေဘးကို ေၾကာက္လန္႔ေသာသူမ်ားသာလွ်င္ မဟုတ္ ၊ လူတိုင္းပင္ အျမဲတေစ ရႈမွတ္ေလ့က်င့္သင့္သည့္တရားမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္ ။ " ျဖစ္သမွ် ကိစၥရပ္မ်ားသည္ တစ္ေန႔ပ်က္ရမည္ ။ ေသျခင္းတရားကို မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မလြန္ဆန္နိုင္ၾကေပ ။ သို႔ျဖစ္၍ ငါလည္းတစ္ေန႔ ေသရမည္ ။ သို႔ရာတြင္ အသက္ရွင္စဥ္ အခ်ိန္အခါ၌ အက်ဳိးရွိမည့္ ၊ အသံုးက်မည့္ ၊ ေကာင္းမြန္သည့္ အေၾကာင္း ကိစၥရပ္မ်ားကို ငါ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစား ေဆာင္ရြက္မည္ ။ ေသျခင္းသည္ အထူးအဆန္း မဟုတ္ ။ စိုးရိမ္စရာ မဟုတ္ ။ ေၾကာက္လန္႔စရာ မဟုတ္ " " ငါသည္ ဤေလာကတြင္ မည္သည့္ပစၥည္း ၊ မည္သည့္ကိစၥ ၊ မည္သူ႔ကိုမွ် အျမဲတေစ မပိုင္ ၊ မဆိုင္ ၊ မနိုင္ပါ ။ အခြင့္အခါရစဥ္ ေခတၱခဏမွ်သာလွ်င္ ပိုင္ဆိုင္ ထိန္းသိမ္း ၊ အုပ္စိုး အသံုးျပဳခြင့္ ရွိသည္ ။ သို႔ျဖစ္၍ ငါ့ဆႏၵ ၊ ငါ၏ၾသဇာ ၊ ငါ၏ကိစၥ ၊ ငါ၏ပစၥည္းဥစၥာ တို႔သည္ အခ်ည္းႏွီးပင္ ျဖစ္သည္ ။ ယင္းတို႔ အေပၚ၌ ငါ၏ သံေယာဇဥ္တြယ္မႈ မရွိခဲ့လွ်င္ ငါ့မွာ ေၾကာက္စရာ ၊ စိုးရိမ္စရာမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြား မည္ "  " လူတိုင္း ၊ ကိစၥတိုင္း ၊ ျဖစ္ရပ္တိုင္း တို႔တြင္ ယခင္ကျပဳခဲ့ေသာ အေၾကာင္းတရား ေပၚတို႔တြင္ တည္၍ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားျဖစ္ ၾကသည္ ။ အသင့္အတင့္ ၊ အထိုက္အေလ်ာက္ သာလွ်င္ ငါတို႔ ျပဳျပင္ ထိန္းသိမ္း ၍ရသည္ ။ သို႔ျဖစ္၍ ယခင္က ျပဳခဲ့ျပီးေသာ ကိစၥမ်ားကို ယခုအခါက်မွ ျပဳျပင္၍ မရေတာ့ေၾကာင္းကို သိ ပါလ်က္ အေၾကာင္းမတန္ စိတ္စြဲလမ္းေနျခင္းသည္ ငါ၏ စိုးရိမ္စိတ္ ၊ ေၾကာက္စိတ္ ကို အားေပးေနျခင္း သာ ျဖစ္သည္ ။ ငါမေသခင္အခ်ိန္  အခြင့္အခါရွိေနစဥ္ ေျပာစရာ ၊ လွဴစရာ ၊ ျပဳျပင္စရာ ၊ ေဆာင္ရြက္ စရာေတြ တတ္နိုင္သေလာက္ ျပီးစီးေအာင္ စီစဥ္ရမည္ ။ ငါ၏ စြဲလမ္းမႈေပ်ာက္ကင္းလွ်င္ စိုးရိမ္မႈလည္း ကုန္သြားမည္ ။ ေၾကာက္စိတ္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ ။ " " ေရာဂါကင္း၍ အသက္ရွည္ျခင္းကို ေကာင္းစြာသိေသာ အခ်ဳိ႕ဆရာ၀န္ၾကီးမ်ား ႏွင့္ ေဆးဆရာ ၊ သမားေတာ္ၾကီးမ်ားတို႔သည္လည္း သက္တမ္းမျပည့္မီ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ႏွင့္ ေသဆံုးၾကေသးသည္ ။ လူမမည္ ေမြးခါစ အရြယ္မွစ၍ အသက္ ၁၀ ၊ ၂၀ ၊ ၃၀ အစရွိသည္ျဖင့္ က်ားမ , မေရြး ေသဆံုးၾကသူမ်ား ႏွင့္ ႏႈိင္းစာလွ်င္ ငါသည္ အလြန္ပင္ ကံေကာင္း၏ ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အျမတ္အစြန္း ရခဲ့သည္ ။ ေနာက္ တစ္ရက္ ၊ ေနာက္တစ္လ ၊ ေနာက္တစ္ႏွစ္ အတြက္ ငါမစဥ္းစား ၊ မၾကံစည္ ၊ မတြက္ခ်က္ေတာ့ျပီ ။ ငါ သည္ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ ၾကည့္၍သာ ေနေတာ့မည္ ။ ယေန႔ နံနက္မွ ညေန၀င္ မိုးခ်ဳပ္သည္အထိ ငါ သည္ ေလာကီ ၊ ေလာကုတၱရာ ကိစၥမ်ားကို ၾကိဳးစား ေဆာင္ရြက္မည္ ။ ဆင္းရဲသူမ်ားကို မ , စမည္ ။ မက်န္းမာသူမ်ားကို ျပဳစုမည္ ။ အားနည္းသူမ်ားကို ကူညီမည္ ။ အျခားသူမ်ား၏ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ သက္သာမႈအတြက္ လုပ္ကိုင္မည္ ။ ဤ ပရဟိတကုသိုလ္ေကာင္းမႈ တို႔သည္ ေနာင္အခါ ၊ ေနာက္ဘ၀ မ်ား၌ တူညီေသာ အက်ဳိးေပးလိမ့္မည္ ဟု ငါယံုၾကည္သည္ ။ ငါသည္ ဘ၀ကူးေကာင္းမည္ျဖစ္၍ ေသရ မည္ကို စိုးရိမ္စရာ ၊ ေၾကာက္စရာ အေၾကာင္း မရွိေပ ။ " " ငါရိုေသေလးျမတ္စြာဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေနေသာ ဘာသာတရားသည္ ငါ့အား ေကာင္းေသာ ဘံုဘ၀ အေျခအေနမ်ားကို ေရာက္ရွိေစရန္ ဆံုးမပဲ့ျပင္ သြန္သင္ျပသေနေၾကာင္းကို ငါအၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ကိုး စားသည္ ။ သို႔ျဖစ္၍ ထိုတရားေတာ္ ၊ ဓမၼလမ္းစဥ္မ်ားကို ငါလိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ပါက ငါ၏ တမလြန္ ဘ၀အတြက္ စိုးရိမ္စရာ မရွိျပီ ၊ ေၾကာက္စရာ မရွိျပီ ၊ ေသျခင္းတရားကို ငါ ရင္ဆိုင္ရဲျပီ ။ "                 ကၽြန္ေတာ္မ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ျပႆနာကို ကိုယ္တိုင္ေျဖရွင္းခ်က္သည္ အျခားသူတို႔အတြက္လည္း မွန္ကန္လိမ့္မည္ ဟူ၍ မဆိုနိုင္ပါ ။ ျပည့္စံုမွလည္း ျပည့္စံုေပမည္ ။ ယခုတင္ျပထားေသာ အေျဖမ်ားထက္ ေကာင္းေသာ နည္းလမ္းမ်ား ရွိေကာင္းရွိေပလိမ့္မည္ ။ က်မ္းကိုး -- ဦးေအးေမာင္ ၊ ဦး၀င္းေမာင္ - ေသသည္၏အျခားမဲ့၌  ............................................................................................................................................................................

ေသျခင္းကို ၾကိဳတင္သိနိုင္သေလာ

ေသျခင္းကို ၾကိဳတင္သိနိုင္သေလာ                 သတၱ၀ါတို႔၏ ေသျခင္းအေတြ႔အၾကံဳႏွင့္ ေသျခင္း၏အဓိပၸာယ္ အစစ္အမွန္ကို လူသား တို႔သည္ အလံုးစံုသိခဲ့ၾကျပီဟု မယူဆေသာေၾကာင့္ အေနာက္တိုင္းသား ပညာရွင္တို႔သည္ ေသ ျခင္းအေၾကာင္းကို အနည္းနည္းအဖံုဖံု သုေတသနျပဳလ်က္ ရွိၾကေလသည္ ။                  ေသျခင္းႏွင့္ ေသျပီးေနာက္ ဘာေတြ ဘယ္လို ဆက္လက္ျဖစ္ေနၾကေသးသနည္း ဆို ေသာအခ်က္ကို သိပၸံနည္းက် သိရွိနိုင္ရန္ အားထုတ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ေလသည္ ။ ထိုသိပၸံပညာ ရွင္မ်ားသည္ ကြန္ျပဴတာမ်ား ၊ ပံုရိပ္စိတ္ျဖာနည္းမ်ား ၊ စာရင္းဇယားအင္းေဇာက္မ်ား ၊ ဓာတ္ ပံုမ်ားျဖင့္ ေသလုဆဲဆဲ ( ေသငင္ေဇာဆိုက္ေနေသာ ) လူနာမ်ားကို ေလ့လာခဲ့ၾကေလသည္ ။                 ဤသို႔ သုေတသနျပဳခဲ့ၾကရာတြင္ စိတ္ေရာဂါေဆးပညာရွင္ေဒါက္တာအဲလိဇဘက္- ကူဘလာေရာ့စ္ ( Dr . Elisabeth Kubler - ross ) သည္ အေနာက္တိုင္းတြင္ ထင္ရွား၏ ။ သူမေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္း အခ်က္ ( ၁၀ ) ခ်က္ျဖင့္ တင္ျပခဲ့ေလသည္ ။ ၁ ။ လူတိုင္းသည္ မိမိေသဆံုးရမည့္အခ်ိန္ကို ၾကိဳတင္၍ သိထားၾကသည္ ။ ၂ ။ မိမိႏွင့္ခံစားခ်က္အားျဖင့္ အလြန္နီးစပ္ေသာ သူကိုလည္း ၄င္းတို႔မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေသမည္ဆိုသည္ကို ရွင္းလင္း ေျပာျပ ေနၾကပါသည္ ။ သို႔ပါလ်က္ မိမိတို႔က မၾကားတတ္ျဖစ္ရ ျခင္းမွာ ထိုသူတို႔ႏွင့္ နီးစပ္စြာ ဆက္သြယ္နိုင္မႈ ဆံုးရႈံးျခင္းလည္း ျဖစ္သည္ ။ ၃ ။ ေသဖူးေသာသူတိုင္းလိုပင္ ဤေလာကသို႔ ျပန္လာခ်င္ေသာ စိတ္ဆႏၵ မရွိၾကေတာ့ ျခင္း ။ ၄ ။ ေသျခင္းတံခါး၀သို႔ ေရာက္ဖူးသူအဖို႔ ေသျခင္းသည္ ေၾကာက္ရြံ႕စရာ မဟုတ္ဟုသိျခင္း ။ ၅ ။ ေသဆံုးသူမ်ားထံမွ ၄င္းတို႔ထက္ဦးစြာ ေသဆံုးသြားၾကေသာ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးသူမ်ားက လာ ေရာက္ေတြ႕ဆံုၾကျမဲျဖစ္သည္ ။ ၆ ။ ေသျခင္း အေတြ႕အၾကံဳသည္ အထီးက်န္အေတြ႕အၾကံဳမ်ဳိး လံုး၀မဟုတ္ ၊ တျခားသူမ်ား ႏွင့္အတူ ေ၀မွ်ခံစားရေသာ အေတြ႕အၾကံဳမ်ဳိးသာ ျဖစ္သည္ ။ ၇ ။ ဤဘ၀တြင္ ေသျခင္းအေတြ႕အၾကံဳသည္ အျမင့္ဆံုး အလွပဆံုး ခံစားမႈသာ ျဖစ္သည္ ။ ၈ ။ လူတိုင္း၏ ကိုယ္ႏွင့္ ႏွစ္ေပအကြာ မလွမ္းမကမ္းတြင္ မျမင္နိုင္သည့္ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ရွိျပီး သူက အျမဲခ်စ္ခင္စြာ ေစာင့္ေရွာက္ လမ္းညႊန္လ်က္ရွိသည္ ။ ၉ ။ ေသျပီးေနာက္ ဘ၀ တြင္ရွိေသာ အခ်ိန္ကာလ၏ သေဘာသည္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ရွိေသာ အခ်ိန္ကာလႏွင့္ ျခားနားသည္ ။ ၁၀ ။ တမလြန္ ဟုေခၚေသာ ေသျပီးေနာက္ဘ၀တြင္ မိမိကိုခ်ဳပ္ကိုင္ခ်ယ္လွယ္ေနေသာ အဆံုး အျဖတ္ေပးေသာ မည္သည့္ တန္ခိုးရွင္မွ်မရွိ ၊ မိမိသည္သာ မိမိဘ၀၏ အရွင္သခင္ ၊ ကိုယ့္ ဘ၀ ကို ကိုယ္ဆံုးျဖတ္သူ ျဖစ္သည္ ။ ဆိုေသာ အခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါသည္ ။               ေဒါက္တာကူဘလာေရာ့စ္ ၏ ေတြ႕ရွိခ်က္ ( ၁၀ ) ခ်က္ကို ေဖာ္ျပခဲ့ရာ၌ တစ္ျခားပုဂၢိဳလ္ မ်ား၏ ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားထက္ ထူးျခားေသာအခ်က္မွာ ပထမအခ်က္ ျဖစ္ပါသည္ ။ ေဒါက္တာ ကူဘလာေရာ့စ္ က သူမ၏ ေတြ႕ရွိခ်က္ ( ၁၀ ) ခ်က္ကို တင္ျပရာတြင္ ပထမေတြ႕ရွိခ်က္ကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္ ။ " လူတိုင္းသည္ မိမိေသဆံုးရမည့္အခ်ိန္ကို ၾကိဳတင္၍ သိျမင္ထားၾကသည္သာ ျဖစ္ပါသည္ "               ဤေဖာ္ျပခ်က္သည္ အလြန္ ဘ၀င္မက်စရာေကာင္းေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္ ထင္ပါ သည္ ။ လူတိုင္း မိမိတို႔ ေသဆံုးမည့္အခ်ိန္ကို ၾကိဳတင္သိၾကသည္ဆိုသည္မွာ ဟုတ္ပါမည္လား ။ ဤစာကို ဖတ္သူ ရင္ထဲမွာလည္း သံသယစြန္းထင္းေသာ ေမးခြန္းႏွစ္ခု ေပၚလာနိုင္ပါသည္ ။ထို ေမးခြန္းႏွစ္ခုမွာ -- ၁ ။ လူတိုင္းသည္ " မိမိ ေသမည့္ေန႔ကို ၾကိဳတင္သိရွိသည္မွန္လွ်င္ ဤကိစၥသည္ အဘယ္ ေၾကာင့္ ေရွးကပင္ အမ်ားသိျပီးကိစၥ မျဖစ္ခဲ့သနည္း ဆိုေသာ ေမးခြန္း " ၂ ။ လူသည္ ေသမည့္ေန႔ကို ၾကိဳတင္သိအပ္သလား ဆိုေသာ ေမးခြန္း  တို႔ျဖစ္၏ ။                  အထက္ပါေမးခြန္းႏွစ္ခုကို အေျဖထုတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားခ်င္ပါသည္ ။ ဤစာကို ဖတ္မိသည္ ႏွင့္ သက္ရွိထင္ရွား ျဖစ္ေသာ စာဖတ္သူမ်ားသည္ ခ်က္ခ်င္း မိမိကိုယ္ကို စစ္ေဆးၾကည့္မိခ်င္ လိမ့္မည္ ။ " ငါေသမည့္ေန႔ ကို ငါသိလို႔လား " ဟု ေတြးၾကံမိလိမ့္မည္ ။ အေျဖလည္း ခ်က္ခ်င္း ပင္ ထြက္ေပၚလာပါလိမ့္မည္ ။ " ဘယ္မွာ ငါသိလို႔လဲ ၊ ေသမည့္ေန႔ကို မေျပာပါနဲ႔ ၊ မနက္ျဖန္ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာေတာင္မွ ငါမသိတာ " ဟု မသိျခင္း ( အ၀ိဇၨာ ) ကို ၀န္ခံရန္လည္း ၀န္ေလး မည္ မထင္ပါ ။ ထိုမွတစ္ဖန္ စာဖတ္သူ ဆက္ေတြးေနမိေပလိမ့္မည္ ။ " ေသမည့္ေန႔ကို ၾကိဳသိ တာ ေကာင္းသလား ၊ အို.. ေသမည့္ေန႔ကို ၾကိဳသိရင္ စိတ္ညစ္စရာ ျဖစ္ေနမွာေပါ့ ။ မသိတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ ။ ေသျခင္းကို ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေနတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ " ဟူ၍လည္း ေသျခင္းကို ရင္မဆိုင္လိုေသာ ဘ၀တဏွာအားၾကီးေသာ ပုထုဇဥ္စရိုက္က ေသျခင္း အဆံုးရွိ ေသာ ဘ၀ ကို ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေနခ်င္ေအာင္ လွည့္ျဖားျခင္းအား သာယာေနမိသည္လည္း ျဖစ္နိုင္ပါသည္ ။                သို႔ေသာ္ ေသျခင္းကား ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း ကို အေလးဂရုျပဳေသာအရာမ်ဳိး မဟုတ္ေခ် ။ အခ်ိန္ဟူေသာ အလ်င္ႏွင့္အတူ ေသျခင္းသည္ သတၱ၀ါတို႔ထံသို႔ မုခ် ေရာက္လာရမည့္ မရဏ ဧည့္သည္မ်ဳိး ျဖစ္၏ ။                 ဤတြင္ ေသမည့္ေန႔ကို ၾကိဳသိသည္ဆိုျခင္း ကိစၥကို လူတိုင္းသိ ကိစၥျဖစ္လွ်င္ အဘယ္ ေၾကာင့္ ေရွးကတည္းက လူသိရွင္ၾကား ေျပာဆိုထားခဲ့ျခင္း မရွိသနည္း ။ လက္ရွိ အသက္ရွင္ ေနသူတိုင္းကို သင္ေသမည့္ေန႔ကို သိသလားဟု ေမးလွ်င္  " သိတာေပါ့ " ဟု ေျဖနိုင္မည့္သူ မည္မွ် ရွိသနည္း ။ ဤကား သံသယရွိသူတို႔ေမးမည့္ အေမးမ်ား ျဖစ္ပါသည္ ။                    ေသမည့္ေန႔ကို လူတိုင္း သိၾကသည္ ျဖစ္ပါလ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရွးကတည္းက ဤကိစၥသည္ မထင္ရွားခဲ့သနည္း ။ အေျဖကိုဆိုေသာ္ - ၁ ။ လူသားသည္ ေသျခင္းကို ေၾကာက္ရြံ႕မုန္းတီးေသာစိတ္အခံရွိသည္ျဖစ္၍ ေသမည့္ေန႔ကို ၾကိဳတင္သိျမင္လိုေသာဆႏၵ မျဖစ္ေအာင္ ေနလိုျခင္း ။ ၂ ။ တစ္ခ်ဳိ႕ အတိတ္နိမိတ္အားျဖင့္ ၊ အိပ္မက္အားျဖင့္ တခၤဏုပၸတၱိဥာဏ္ အားျဖင့္ ေသမည့္ အခ်ိန္ကို ၾကိဳသိေသာ္လည္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလွ်င္ ေဘးလူေတြ လက္ခံမည္ မဟုတ္ ၊ မိမိကို သာ ရူးေၾကာင္သည္ဟု ပုတ္ခတ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ မထုတ္ေဖာ္၀ံ့ျခင္း ။ ၃ ။ မိမိကိုယ္တိုင္ကပင္ မိမိသိလိုေသာ အသိကို သံသယ၀င္ကာ " အလကား..စိတ္ထင္လို႔ ျဖစ္မွာပါ " ဟု စိတ္သက္သာေအာင္ လွည့္ျဖားကာ ေမ့ေပ်ာက္ေအာင္ ေနတတ္ျခင္း ။ ၄ ။ တစ္ခ်ဳိ႕ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျခင္းရွိခဲ့ေသာ္လည္း ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး မဟုတ္ သျဖင့္ အသုဘကာလတြင္သာ သူေျပာဆိုခဲ့ေၾကာင္းကို မိသားစုတို႔က ငိုရင္းေျပာရင္း ေနာက္ ေၾကာင္းျပန္တတ္ေသာ္လည္း မွတ္တမ္း တစ္စံုတစ္ရာ မထားဘဲ ေမ့ပစ္လိုက္တတ္ျခင္း ။  ၅ ။ အမ်ားအားျဖင့္ ေသမည့္ေန႔ကို ၾကိဳသိေနေသာ္လည္း အက်ဳိးမထူး ၊ စိတ္ဆင္းရဲရံုသာ ရွိမည္ဟု သေဘာထားကာ ထိုသိမႈကို လက္မခံလိုေသာေၾကာင့္ ထိုအသိသည္ အမွတ္မထင္ ျဖစ္ေပၚျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္း ။ စေသာ အေၾကာင္းမ်ားစြာ ရွိပါသည္ ။               တစ္ကယ္တမ္း ေသျခင္းကိစၥကို အာရံုျပဳသူမ်ားအဖို႔ ေသမည့္ေန႔ကို ၾကိဳတင္သိျမင္နိုင္သည္ ဆိုေသာအခ်က္သည္ ထင္ရွားလ်က္ရွိပါသည္ ။                ဤတြင္ ေသမည့္ေန႔ကို ၾကိဳတင္သိအပ္သလား ဆိုေသာ ပုစၧာကို ေျဖဆိုရာတြင္ ပုထုဇဥ္ႏွင့္ အရိယာ သဘာ၀ ကြဲျပားမႈအလိုက္ အေျဖလည္း ကြဲျပားနိုင္ပါသည္ ။ ဘ၀၌ တပ္မက္စြဲလမ္းျခင္းၾကီး ေသာ ၊ သကၠာယဒိ႒ိၾကီးေသာ တဏွာ ၊ မာန ၊ ဒိ႒ိ ဟူေသာ သံသရာနယ္ခ်ဲ႕ ပပဥၥတရားမ်ားကို အထင္ၾကီးေသာ ပုထုဇဥ္သည္ ေသမည့္ေန႔ကို ၾကိဳတင္သိျခင္း၏ အက်ဳိးကို ျမင္နိုင္မည္ မဟုတ္ေပ ။ သို႔ရာတြင္ ရုပ္နာမ္ခႏၶာတို႔၏ အျပစ္ကို ျမင္ျပီးေသာ ၊ ဘ၀ ၏ အနိစၥသေဘာ ၊ ဒုကၡသေဘာ ၊ အနတၱ သေဘာ ကိုျမင္ျပီးေသာ အၾကင္အရိယာႏြယ္၀င္ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ တို႔အဖို႔မူ ေသမည့္ေန႔ကို ၾကိဳတင္ သိျခင္းကို ျမတ္နိုးေလ့ရွိ၏ ။                  သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာကို ေဆာက္တည္ျခင္းျဖင့္ ေသမည့္ကာလကို ျငိမ္သက္တည္ၾကည္စြာ ရင္ဆိုင္နိုင္ရန္ အားထုတ္ေလ့ရွိ၏ ။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားအဖို႔မူ ေသမည့္ေန႔ကို ၾကိဳတင္သိျခင္းကိုလည္း အလို ရွိ၏ ။ သိသည္လည္း ျဖစ္၏ ။ ဘုရား ၊ ပေစၥကဗုဒၶာ ၊ ရဟႏၲာ အရွင္ျမတ္ၾကီးမ်ားကား ေသမည့္ေန႔ ၊ ေသမည့္အခ်ိန္ကို ၾကိဳတင္သိျပီးသူမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏ ။ ေသမည့္အခ်ိန္ကို ၾကိဳတင္သိျမင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ မ်ားစြာတို႔အေၾကာင္းကို က်မ္းဂန္၌ ထင္ရွားျပဆိုထား၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ေရာဂါေဆးပညာရွင္- ေဒါက္တာအဲလိဇဘက္ကူဘလာေရာ့စ္ ၏ ေတြ႕ရွိခ်က္သည္ အေထာက္အထားမ်ားစြာရွိေသာ ေတြ႕ရွိ ခ်က္ ဟု ဆိုနိုင္မည္ ထင္ပါ၏ ။ က်မ္းကိုး - ဦးဆန္းလြင္ - ေသျခင္းဒႆန  ...............................................................................................................................................................................................................................

ယေန႔ကမၻာမွာလိုအပ္ေနတာ ခႏၲီ ပါ

ယေန႔ကမၻာမွာလိုအပ္ေနတာ ခႏၲီ ပါ                   ဒီေန႔ ကမၻာေပၚမွာ လူသားေတြကိုၾကည့္ရင္ ေဆာက္တည္ရာမဲ့ ျဖစ္ေနတယ္ ။ အလိုမျပည့္မႈ ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ ၊ စိုးရိမ္မႈ ေသာကေတြနဲ႔ပဲ ပူပင္ေသာက ေရာက္ေနၾကရတယ္ ။ လူေတြဟာ ဂုဏ္ပကာသန အတြက္ ၾသဇာတိကၠမ အတြက္ လိုအင္ဆႏၵေတြမ်ားျပီး ယစ္မူးေနၾကတယ္ ။ လူေတြက ၀တၳဳအာရံု ကာမ ဂုဏ္ေတြကို တက္မက္လြန္းျပီး လိုက္စားလိုစိတ္ပဲ မ်ားေနၾကတယ္ ။ လူေတြမွာ တစ္ေန႔တာ ဘ၀ ကို စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႔ျခင္းျဖင့္သာ ကုန္ဆံုးေနၾကရတယ္ ။ မယံုၾကည္မႈေတြ ၊ သံသယေတြပဲ တိုးလာတယ္ ။ ဘ၀ က ပိုျပီး မလံုျခံဳေတာ့ဘူး ။ ဒီလို ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေနတဲ့ အက်ပ္အတည္း ကာလထဲမွာ လူ အခ်င္းခ်င္းတစ္ဦးေပၚတစ္ဦး မွီခိုျပီး အတူယွဥ္တြဲ ျငိမ္းခ်မ္းစြာအသက္ရွင္ေနေရးဟာပိုခက္ခဲလာတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ခုအခ်ိန္ခါမွာျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူတကြ အသက္ရွင္ေနနိုင္ေရးအတြက္ သည္းခံျခင္း ၊ ခြင့္လႊတ္ျခင္း ခႏၲီ ဟာ အထူး လိုအပ္လာတယ္ ။                  ကမၻာေပၚမွာ ေသြးထြက္သံယိုမႈက ပိုမ်ားလာတယ္ ။ အယူသီးမႈ ၊ သည္းမခံနိုင္မႈ ဆိုတဲ့ ေရာဂါ ဆိုးမ်ားရဲ႕ ဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံေနရျပီး နိုင္ငံတိုင္းရဲ႕ နိုင္ငံေရး ယဇ္ပလႅင္ေပၚမွာ ေသြးအလိမ္းလိမ္း ေပက်ံေနျပီး ေရွးအခါက ေကာင္းကင္ျပင္ေပၚမွာ ဘာသာအယူ၀ါဒ ကြဲျပားသူေတြရဲ႕ အာဇာနည္ေတြကို မီးရႈိ႕သျဂိဳလ္တဲ့ မီးခိုးလံုးေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းေနခဲ့တယ္ ။ ဘာသာေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ နိုင္ငံေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူေတြအေနနဲ႔ တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္က က်ဴးေက်ာ္ ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔ နည္းလမ္းကိုပဲ အေရးထား စဥ္းစားခဲ့ၾကတယ္ ။                ဒီေန႔ လူ႔ေလာကၾကီးထဲမွာ သည္းမခံနိုင္တာကို ဘာသာေရးဆိုတဲ့ အေရျခံဳျပီး က်င့္သံုးလာၾက တာကိုလည္း ေတြ႔ေနရတယ္ ။ လူေတြက ဘာသာေရးဆိုတာကို ဗန္းျပေျပာဆိုျပီး အမတသုခဘံုနဲ႔ နိဗၺာန ေရာက္နိုင္တဲ့ ျဖတ္လမ္းနည္းေတြကိုလည္း ကတိခံျပီး ေဟာေနၾကတယ္ ။ တကယ္လို႔သာ ခရစ္ယာန္ အယူ၀ါဒဟာ ေတာင္ေပၚတရား ( Sermon of the mount ) လိုက္နာ က်င့္ၾကံေနၾကရင္ ၊ ဗုဒၶဘာသာက လည္း မဂၢင္ရွစ္ပါး ျမတ္တရားအတိုင္း ေနထိုင္ က်င့္ၾကံၾကရင္ ၊ မြတ္စလင္ေတြကလည္း ညီရင္းအစ္ကို စိတ္ဓာတ္ကို တကယ္ပဲ က်င့္သံုးေနထိုင္ၾကရင္ ၊ ဟိႏၵဴေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕ ဘ၀ ေတြကို တစ္ခုတည္း ျဖစ္ေအာင္ ပံုေဖာ္ျပီး ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ဒီကမၻာေပၚမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ညီညြတ္ေရး ၊ သာယာ၀ေျပာေရး ေတြဟာ ျဖစ္ေပၚလာနိုင္ပါတယ္ ။ ခုေတာ့ ဒီလို တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ ဘာသာအယူ၀ါဒၾကီးေတြက သင္ ၾကား ဆံုးမထားတဲ့ သာသနာ့ အဆံုးအမေတြ ရွိပါလ်က္နဲ႔ လူေတြဟာ ခုထိ သည္းခံျခင္း ခႏၲီ ရဲ႕ တန္ဖိုးကို သေဘာေပါက္ နားလည္ၾကျခင္း မရွိတာကို ေတြ႕ရပါတယ္ ။ ဘာသာေရးဆိုတဲ့ နာမည္ခံျပီး သည္းမခံ နိုင္တဲ့ အျပဳအမူေတြကို ျပဳမူေနၾကတာမ်ားကေတာ့ ရွက္စရာလည္းေကာင္းတယ္ ၊ ၀မ္းနည္းစရာလည္း ေကာင္းတာ အမွန္ပါ ။              ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူတာက - " ရန္ျပဳတတ္သူတို႔အလယ္၌ ရန္မျပဳၾကကုန္ပဲ အလြန္ခ်မ္းသာစြာ ငါတို႔ အသက္ေမြးနိုင္ၾကကုန္၏ ။ ရန္ျပဳေသာသူတို႔အလယ္၌ ရန္မရွိကုန္ပဲလ်က္ ငါတို႔ေနနိုင္ၾကကုန္၏ " ( ဓမၼပဒ - ၁၉၇ )         သူေတာ္ေကာင္းတရားနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေစတဲ့ ေနာက္ ကိစၥ တစ္ရပ္ကေတာ့ လူမ်ဳိးေရး ေမာက္ မာမႈပဲ ျဖစ္တယ္ ။ ျမတ္ဗုဒၶက သူ႔ရဲ႕ သာ၀ကမ်ားကို ဆံုးမေတာ္မူပံုမွာ ဘာသာေရးကို က်င့္ၾကံအားထုတ္ တဲ့ ေနရာမွာ လူမ်ဳိးေရးကိစၥကို ထည့္မစဥ္းစားရဘူး ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအေနနဲ႔ လူမ်ဳိးခြဲျခားတာတို႔ ၊ ဇာတ္နိမ့္ ဇာတ္ျမင့္ ခြဲျခားတာတို႔ ၊ လူတန္းစား ခြဲျခားတာတို႔ကို ေလ်ာ့နည္းပေပ်ာက္သြားေအာင္ လုပ္ၾက ၇မယ္လို႔ ဆံုးမေတာ္မူပါတယ္ ။ ဘာသာတရား အားလံုးကို ကိုးကြယ္ေနၾကတဲ့ လူေတြအားလံုးဟာ လူအခ်င္းခ်င္း ခြဲျခား ဆက္ဆံျခင္း မျပဳၾကဖို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ရိုးရာေတြကို ေရွ႕တန္းတင္ျပီး မခြဲျခားၾကဖို႔ကို ေဟာေတာ္မူပါတယ္ ။               လူအခ်င္းခ်င္းဟာ အညီအမွ် ဆက္ဆံတတ္ၾကဖို႔ အထူးသျဖင့္ ဘာသာတရား ကိုးကြယ္ၾကရာမွာ တန္းတူရည္တူ ထားၾကဖို႔ကို ေဟာေတာ္မူတယ္ ။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွတာက ဘာသာမတူ ကိုးကြယ္ၾကသူေတြဟာ တန္းတူထားဖို႔ မဆိုပါႏွင့္ ပိုျပီး ခြဲျခား ဆက္ဆံမႈေတြနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ရန္ျပဳမႈေတြ ကိုသာ ပိုတိုးျပီး လုပ္လာၾကတယ္ ။             လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားဆက္ဆံမႈ ၊ လူမ်ဳိးၾကီး အျမင္မ်ဳိးကေတာ့ ဘာသာေရးမွာ အၾကီးဆံုး အေႏွာက္ အယွက္ တစ္ခုပါ ။              တစ္ခါတုန္းက ျမတ္ဗုဒၶက ပင္လယ္ကို ဥပမာေပးျပီး ေဟာၾကားေတာ္မူရာမွာ ပင္လယ္ထဲကို ဘယ္အရပ္က ဘယ္ေရေတြ ဘယ္လိုပဲ စီး၀င္လာလာ ၊ ပင္လယ္ေရျဖစ္တဲ့အခါ တစ္မ်ဳိးတည္း ၊ တစ္သား တည္း ျဖစ္သြားသလို ဘာသာေရးမွာလည္း လူမ်ဳိးေရး ခြဲျခားမႈေတြကို ဖယ္ရွားျပီး လူအခ်င္းခ်င္း တစ္သားတည္း တန္းတူရည္တူ သေဘာထားအပ္ေၾကာင္းကို ျပယုဂ္ ဥပမာေပးျပီး ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါ တယ္ ။              လူမ်ဳိးအသီးသီး ၊ ဇာတ္အသီးသီးက လာၾကတဲ့ လူေတြဟာလည္း ကိုယ့္လူမ်ဳိးစြဲေတြကို ေမ့ျပီး လူသားေတြခ်ည္း အတူတူပဲ ဆိုတဲ့ အျမင္နဲ႔ လူလူခ်င္း တန္းတူရည္တူ သေဘာမ်ဳိးႏွင့္ ဆက္ဆံသင့္ ပါတယ္ ။              ။ က်မ္းကိုး - ္ ဦးဆန္းလြင္  - ဗုဒၶဘာသာေတြယံုၾကည္ၾကတာက .....................................................................................................................................................................................................................................

ကိုယ္က်င့္တရား

ကိုယ္က်င့္တရား                 ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားေသာ ျမန္မာနိုင္ငံ၌ လူတို႔၏ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာ အစဥ္အလာ ခံယူခ်က္မ်ားသည္ ဗုဒၶအယူ၀ါဒႏွင့္ မကင္းနိုင္ၾကေပ ။ သို႔ျဖစ္၍ ဗုဒၶ၏ လမ္းစဥ္၌ ကိုယ္က်င့္တရား သည္ မည္မွ်အေရးပါသည္ ၊ မည္သို႔ေသာ သေဘာလကၡဏာ ရွိသည္ ၊အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶက်မ္းဂန္လာ လူ႔စိတ္သဘာ၀ျခင္းရာႏွင့္ မည္သို႔ ဆက္စပ္ေနသည္ စသည္တို႔ကို ေလ့လာသင့္ေပသည္ ။                  ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးကို ေရာက္ဖို႔အေရးမွာ အက်င့္သီလဟာ လိုအပ္ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အက်င့္သီလတစ္ခုတည္းနဲ႔ေတာ့ မလံုေလာက္ပါ ။ သီလႏွင့္ပညာကို ေပါင္းဖက္ ေပးရပါမယ္ ။ အက်င့္သီလ မရွိဘဲနဲ႔ သတၱ၀ါရဲ႕ ဘ၀မွာ ကိေလသာ စင္ၾကယ္မႈဟာ အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္မလာနိုင္ ပါဘူး ။            ဗုဒၶ၏ က်င့္စဥ္၌ ပုထုဇဥ္သတၱ၀ါတို႔သည္ သီလတရားကို အားထုတ္ျပီးမွ သမာဓိစခန္း ၊ ပညာ စခန္းသို႔ ေရာက္ရွိနိုင္မည္ ျဖစ္၏ ။ ဗုဒၶက်င့္စဥ္မွာ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ မဂၢင္ရွစ္ပါး ျဖစ္၍ သမၼာဒိ႒ိ ၊ သမၼာသကၤပၸ ၊ သမၼာ၀ါယမ စသည္ျဖင့္ တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္ က်င့္အပ္ေသာ တရားမ်ားကို မဂၢင္ရွစ္- ပါး ၌ ျပဆိုထား၏ ။ သမၼ၀ါစာ ၊ သမၼာကမၼႏၲ ၊ သမၼာအာဇီ၀ ( မွန္ေသာ ၀စီကံမႈ ၊ မွန္ေသာ ကာယကံ အမႈ ၊ မွန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ ) တို႔ကို မဂၢင္ရွစ္ပါး၌ ထည့္သြင္းထားျခင္းျဖင့္ အက်င့္သီလသည္ မဂ္ ဖိုလ္နိဗၺာန္ အတြက္ အေရးပါေသာ တရားျဖစ္ေၾကာင္း သိသာထင္ရွား၏ ။                       အမွန္အားျဖင့္ သီလမဂၢင္ သံုးပါးကို က်င့္သံုးေသာအခါ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ျဖဴစင္၏ ။ ျမင့္ျမတ္၏ ။ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္သည္ႏွင့္အမွ် စိတ္၏ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးမ်ား ကင္းစင္၏ ။ ထိုအခါမွသာ မွန္ကန္ထက္ျမက္ေသာ ဥာဏ္ပညာ ျဖစ္ထြန္းျပီး အလုပ္မွန္ကို လုပ္နိုင္ ၏ ။ အေျပာမွန္ကို ေျပာနိုင္၏ ။ အေတြးမွန္ကို ေတြးနိုင္၏ ။               အကယ္၍ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ျဖဴစင္မႈကို သီလျဖင့္စျပီး သီလျဖင့္ အဆံုးမသတ္နိုင္ေသးလွ်င္ ထိုကိုယ္က်င့္သိကၡာ ျဖဴစင္မႈသည္ တကယ္တမ္း ခိုင္မာေသာ ကိုယ္က်င့္သိကၡာျဖဴစင္မႈ မဟုတ္ ေသးေပ ။ အမွန္အားျဖင့္ အရဟတၱမဂ္သည္ မဂၢင္ရွစ္ပါးတြင္ သီလမဂၢင္သံုးပါးတို႔က တစ္ျပိဳင္တည္း တစ္ေပါင္းတည္း ယွဥ္ပါမွ အရဟတၱမဂ္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္၏ ။             သို႔ရာတြင္ အခ်ဳိ႕ေသာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္ တို႔သည္ အက်င့္သီလကို အေလးထား ဂရုမျပဳ ဘဲ ၀ိပႆနာတရားကို က်င့္ၾကံအားထုတ္လ်က္ ရွိၾက၏ ။ ၀ိပႆနာလုပ္ငန္း၏ ဦးတည္ခ်က္ျဖစ္ ေသာ ေလာဘ ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟ ခ်ဳပ္ျငိမ္းမႈအတြက္ စိတ္စင္ၾကယ္ရန္ လိုအပ္၍ စိတ္စင္ၾကယ္မႈ ( စိတၱ၀ိသုဒၶီ ) ကို အက်င့္သီလျဖင့္ တည္ေဆာက္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိမျပဳမိၾကေပ ။ သို႔ျဖစ္၍ ၀ိပႆနာတရားကို ႏွစ္ရွည္လမ်ား က်င့္ၾကံအားထုတ္ခဲ့ပါလ်က္ စိတ္ဓာတ္ ၊ စရိုက္ႏွင့္ အက်င့္သီလ အရာ၌ ထူးထူးျခားျခား တိုးတက္မႈ မရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မၾကာခဏ ေတြ႕ရွိရ၏ ။                ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ အက်င့္သီလအရာ၌ သိသိသာသာ တိုးတက္လာေသာ ေယာဂီမ်ား ရွိၾကပါ၏ ။ သို႔ရာတြင္ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာနည္းပါး၍ မ်ားစြာေသာ လူတို႔အဖို႔မူ တရားအား ထုတ္မႈသည္ စိတ္ဓာတ္စရိုက္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ျပဳျပင္နိုင္စြမ္း မရွိခဲ့ေပ ။            ဤသည္မွာ ၀ိပႆနာတရား၏ အျပစ္မဟုတ္ ၊ တရားအားထုတ္ပံုနည္းဟန္ လြဲမွားမႈေၾကာင့္ လည္း မဟုတ္ဘဲ ဆိုင္ရာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္၏ ခၽြတ္ယြင္းမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရေပမည္ ။ ေယာဂီသည္ တရားအားမထုတ္မီက လိုအပ္ေသာ ျပင္ဆင္မႈ ျပဳလုပ္ရန္ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ေပလိမ့္မည္ ။ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္အမ်ဳိးအစား၌ ပါ၀င္ေၾကာင္း ဘာမွ် မသိေသာသူ ျဖစ္ရေပမည္ ။                ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ လူသတၱ၀ါတို႔အား စိတ္ဓာတ္ အႏုအရင့္ကိုၾကည့္၍ ေဟာေျပာ ဆံုးမ ေတာ္မူေလ့ရွိေပရာ အက်င့္သီလဆိုင္ရာ ဗုဒၶၾသ၀ါဒ ၊ ဗုဒၶက်င့္စဥ္မ်ားသည္ ပုဂၢိဳလ္အမ်ဳိးအစားကို လိုက္၍ ကြဲျပား ျခားနား ေပလိမ့္မည္ ။ မိမိ စိတ္ေန စရိုက္ႏွင့္ ဆီေလ်ာ္ေသာ ဗုဒၶၾသ၀ါဒမ်ားကို ဂရု မျပဳဘဲ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္စခန္းသို႔ ျဖတ္လမ္းက ေရာက္ရွိလိုပါက ရည္မွန္းခ်က္ မေအာင္ျမင္ပဲ အက်ဳိး စီးပြား ဆုတ္ယုတ္မည္သာ ျဖစ္၏ ။ က်မ္းကိုး - ဦးေရႊေအာင္   - အျမင္မ်ားေျပာင္းလဲျခင္း ဦးေအးေမာင္  - စိတ္ပညာႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရား ဦးဆန္းလြင္     - ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြယံုၾကည္ၾကတာက   ...................................................................................................................................................................

ပိဋကတ္သံုးပံုဆိုတာ

ပိဋကတ္သံုးပံုဆိုတာ            ဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက သက္ရွိထင္ရွားျဖစ္ေသာ ရဟႏၱာအရွင္ေကာင္း အရွင္ျမတ္မ်ားသည္ လက္ရွိ ပံုစံအတိုင္း တိပိဋက ေခၚ ပိဋက သံုးပံုကို ျပဳစုမွတ္တမ္းတင္ ထားခဲ့ၾက၏ ။           ျမတ္စြာဘုရားကား ပရိနိဗၺာန္ ျပဳသြားျပီ ျဖစ္၏ ။ သို႔ေသာ္ ထူးကဲ မြန္ျမတ္လွစြာ ဓမၼေဒသနာေတာ္မ်ားက ေတာ့ လူသားမ်ား အက်ဳိးငွာ မျခြင္းမခ်န္ ေဟာေတာ္မူထားရစ္တဲ့အတိုင္း သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္လွစြာ ယခုထက္ တိုင္ေအာင္ ေကာင္းစြာ တည္ရွိေနပါတယ္ ။                ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္ လက္ေရးနဲ႔ ေရးတဲ့စာအျဖစ္ ထားခဲ့တာ မဟုတ္ေသာ္လည္း ထင္ရွားလွ တဲ့ တပည့္သာ၀ကၾကီးမ်ားက ဒီတရား ေဒသနာေတာ္မ်ားကို မေပ်ာက္မပ်က္ရေအာင္ ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ ပထမမွာ ႏႈတ္တိုက္ အာဂံုေဆာင္ မွတ္သားထားခဲ့ၾက၏ ။ တစ္ဆက္ျပီးတစ္ဆက္ အာဂံုေဆာင္နည္းျဖင့္ လက္ ဆင့္ကမ္း သင္ၾကားေပးခဲ့ၾက၏ ။                ျမတ္ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳသြားေတာ္မူတဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္းပဲ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ၾကီး ၅၀၀ ဟာ စုေ၀းျပီး ပထမ သဂၤါယနာ အမည္တြင္တဲ့ သဘင္ၾကီး ဆင္ႏႊဲျပီး သဂၤါယနာ တင္ေတာ္မူခဲ့ၾက၏ ။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူသမွ် တရားေတာ္ေတြကို အနီးကပ္ ျပဳစုခြင့္ရခဲ့တဲ့ ရွင္အာနႏၵာကိုယ္ေတာ္ၾကီးက သူၾကားဖူးခဲ့သမွ် ဓမၼေဒသနာ ေတာ္မ်ားကို " ဧ၀ံ ေမ သုတံ " ဆို သုတၱန္ပိုင္းကို ရြတ္ဖတ္ျပေတာ္မူရ၏ ။ ဥပါလိအရွင္ျမတ္က ၀ိနည္း ေဒသနာ ေတာ္မ်ားကို သူမွတ္သားထားခဲ့သမွ် ရြတ္ဖတ္ေတာ္မူရ၏ ။                  ပထမ သဂၤါယနာ တင္ျပီးေနာက္ အႏွစ္ ၁၀၀ ၾကာတဲ့အခါ ကာလာေသာကမင္း လက္ထက္မွာ တစ္ခ်ဳိ႕ သာ၀ကၾကီးမ်ားက ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ငယ္အခ်ဳိ႕ကို ျပဳျပင္ဖို႔ လိုလာတာကို သိျမင္ေတာ္မူခဲ့ၾက၏ ။ ေရွးအယူအစြဲ သန္ေတာ္မူၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားက ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကို ဘာတစ္ခုမွ ေျပာင္းလဲစရာ မလိုဘူးလို႔ ယူဆၾက ၏ ။ေနာက္ဆံုးက်တာ့ ဒီအခ်ိန္ကစျပီး အယူအဆမတူတဲ့ဂိုဏ္းဂဏကြဲေတြ စတင္ျပီး ေပၚေပါက္ဖို႔ အစို႔အေညွာက္ ေပါက္လာေတာ့၏ ။ ဒုတိယသဂၤါယနာမွာ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြ အေပၚမွာပဲ အေျခတည္ျပီး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္ ။ သုတၱန္ ေဒသနာအေပၚမွာေတာ့ အျငင္းပြားတာ မေတြ႕ရပါဘူး ။                BC - 300 ေလာက္ကိုေရာက္ေတာ့ အာေသာကဧကရာဇ္ဘုရင္ၾကီးလက္ထက္မွာ တတိယသဂၤါယနာ တင္ေတာ္မူၾက၏ ။ သံဃာ အစုအဖြဲ႕ေတြၾကားမွာ ေပၚေပါက္ေနတဲ့ အျမင္ အယူအဆ ကြဲျပားမႈေတြကို တတိယ သဂၤါယနာမွာ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက၏ ။ ဒီသဂၤါယနာမွာ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြဟာ ၀ိနည္းေတာ္နည္းသာ သက္ဆိုင္ၾကတာ မဟုတ္ေတာ့ပဲ သုတၱန္ ေဒသနာေတာ္ေတြနဲ႔လည္း ဆက္ႏႊယ္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက၏ ။ ဒီသဂၤါယနာပြဲအျပီးမွာ သဂၤါယနာ ရဲ႕ဥကၠ႒ (နာယက) ျဖစ္တဲ့ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱ တိႆမေထရ္ၾကီးက ကထာ၀တၳဳ ေခၚတဲ့ အဘိဓမၼာက်မ္းကို ျပဳစု ေတာ္မူတယ္ ။ ဒီက်မ္းထဲမွာ အယူလြဲ အယူမွားေတြကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းေတာ္မူ၏ ။ BC - 80 ၊ ၀ဋၬဂါမိဏိမင္း လက္ထက္မွာ က်င္းပတဲ့ စတုတၳသဂၤါယနာ ဟာ သီရိလကၤာနိုင္ငံမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့၏ ။ သီရိလကၤာမွာ က်င္းပတဲ့ ဒီသဂၤါယနာပြဲက်မွ တိပိဋက ေခၚ ပိဋကသံုးပံုကို စတင္ျပီး ေပထက္ အကၡရာတင္ေတာ္မူၾကတာ ျဖစ္၏ ။                  ဗုဒၶ ေဒသနာေတာ္မ်ားကို စုစည္းထားတဲ့ ပိဋကသံုးပံုထဲမွာ သံုးပံု ၊ သံုးပိုင္း ပါရွိ၏ ။ ၀ိနည္း ပိဋက,က တစ္ပိုင္း ၊ သုတၱန္ ပိဋက, က တစ္ပိုင္း ၊ အဘိဓမၼာ ပိဋက, က တစ္ပိုင္း ျဖစ္၏ ။                 ၀ိနည္းပိဋကမွာကေတာ့ ဘိကၡဳ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဘိကၡဳနီမ်ားနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားကို သတ္မွတ္ ေဖာ္ျပတာ ျဖစ္၏ ။ ဒီအပိုင္းမွာ သာသနာ တစ္ျဖည္းျဖည္း တိုးတက္ ဖြံ႕ျဖိဳးလာပံုကို ခေရေစ့တြင္းက် အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပထား၏ ။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဘ၀နဲ႔ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားအေၾကာင္း ဗုဒၶ၀င္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကိုလည္း ၀ိနည္း ပိဋကမွာပဲ ေဖာ္ျပထားတာ ျဖစ္၏ ။ သြယ္၀ိုက္ေသာအားျဖင့္ ၀ိနည္းပိုင္းမွာ ေရွးက် တဲ့ အိႏၵိယနိုင္ငံသမိုင္း ၊ ဓေလ့ထံုးစံမ်ား ၊ အတတ္ပညာ သိပၸမ်ားကိုပါ ေဖာ္ျပထား၏ ။             သဗၺညဳတဥာဏ္ကို မဟာေဗာဓိမွာ ေအာင္ျမင္ေတာ္မူျပီးေနာက္ အႏွစ္ ( ၂၀ ) ပတ္လံုး ျမတ္စြာဘုရားဟာ သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ ၀ိနည္း သိကၡာပုဒ္ေတြကို ျပ႒ာန္း သတ္မွတ္ေတာ္မူျခင္း မရွိခဲ့ေသးပါ ။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ အခါအခြင့္ေတြ ေပၚလာလို႔ ျမတ္စြာဘုရားက သာသနာ အဓြန္႔ရွည္ တည္တံ့ေစဖို႔ ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ျပ႒ာန္း ေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္၏ ။                      ၀ိနည္း ပိဋကေတာ္ထဲမွာ ေအာက္ပါ က်မ္းမ်ား ပါ, ပါတယ္ ။ ၁ ။ ပါရာဇိကဏ္ - ပါဠိ  ( အျပစ္ၾကီးမ်ား ) ၂ ။ ပါစိတ္           - ပါဠိ  ( အျပစ္ငယ္မ်ား ) ၃ ။ မဟာ၀ဂၢ       -  ပါဠိ     ( အပိုင္းၾကီး ) ၄ ။ စူဠ၀ဂၢ           - ပါဠိ      ( အပိုင္းငယ္ ) ၅ ။ ပရိ၀ါရ           - ပါဠိ     ( ၀ိနည္းအက်ဥ္း သေခၤပ )                          သုတၱန္ေဒသနာမွာ ျမတ္ဗုဒၶ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားမ်ားကို စုစည္း တင္ျပ ထားေသာအပိုင္း ျဖစ္၏ ။ ထိုသုတၱန္မ်ားထဲတြင္ ဗုဒၶ ၏ ထင္ရွားေသာ တပည့္ သာ၀ကၾကီးမ်ား ေဟာၾကားေတာ္ မူေသာ တရား အခ်ဳိ႕လည္းပါ၏ ။ ရွင္သာရိပုတၱရာ ၊ ရွင္အာနႏၵာ ၊ ရွင္ေမာဂၢလာန္ အရွင္ျမတ္ စသူတို႔ ေဟာၾကား ေသာ တရားေတာ္မ်ား ျဖစ္၏ ။ သုတၱန္တရားမ်ားမွာ အနာႏွင့္ေဆး တည့္ေအာင္ ေပးထားေသာ ကာလ ေဒသ ႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ စရိုက္ကို လိုက္ျပီး ေဟာထားေသာ ေဆးစာညႊန္းႏွင့္ တူေသာ ဓမၼေဒသနာမ်ား ျဖစ္ၾက၏ ။ အခါအခြင့္ အားေလ်ာ္စြာ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ စရိုက္ကို လိုက္ျပီး ေဟာထားတဲ့ တရားမ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ခ်ဳိ႕တရားႏွင့္ တစ္ခ်ဳိ႕ တရားမ်ားမွာ ၀ိေရာဓိသေဘာ ဆန္႔က်င္ေနသေယာင္ ျဖစ္ေနတာေတြ ပါတတ္၏ ။ ဒါကို တစ္လြဲ အဓိပၸာယ္မဖြင့္ သင့္ပါဘူး ။              သုတၱန္ ပိဋက ကို နိကာယ္ ငါးရပ္ျဖင့္ ခြဲျခား ေဖာ္ျပထား၏ ။ နိကာယ္ဆိုတာက အစုအေပါင္းကို ေျပာ၏ ။ ပါ၀င္တဲ့ နိကာယ္ေတြက - . ၁ ။ ဒီဃနိကာယ္        -  ( ရွည္လ်ားတဲ့ သုတၱန္အေပါင္း ) ၂ ။ မဇၥ်ိမနိကာယ္      -  ( မတိုမရွည္ သုတၱန္အေပါင္း ) ၃ ။ သံယုတၱနိကာယ္  -  ( သေဘာတူရာဆိုေသာ သုတၱန္အေပါင္း ) ၄ ။ အဂၤုတၱရနိကာယ္  -  ( အေရအတြက္အားျဖင့္ျပေသာ သုတၱန္အေပါင္း ) ၅ ။ ခုဒၵကနိကာယ္       -  ( ငယ္ေသာ သုတၱန္အေပါင္း )               နိကာယ္ ငါးရပ္ကို ထပ္မံ၍ က်မ္း ၁၅ မ်ဳိး ခြဲျပထား၏ ။ ၁ ။ ခုဒၵကပါထ ၂ ။ ဓမၼပဒ ၃ ။ ဥဒါန ၄ ။ ကၠတိ၀ုတၱက ၅ ။ သုတၱနိပါတ ၆ ။ ၀ိမာန၀တၳဳ ၇ ။ ေပတ၀တၳဳ ၈ ။ ေထရာဂါထာ  ၉ ။ ေထရီဂါထာ ၁၀ ။ ဇာတက ၁၁ ။ နိေဒၵသ ၁၂ ။ ပဋိသမၻိဒါ ၁၃ ။ အပါဒါန ၁၄ ။ ဗုဒၶ၀ံသ ၁၅ ။ စရိယပိဋက                     ေလးနက္စြာေတြးေခၚတတ္သူမ်ား အဖို႔ အဘိဓမၼာသည္ အေရးအၾကီးဆံုးႏွင့္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ အေကာင္း ဆံုး ပိဋက ျဖစ္၏ ။ အဘိဓမၼာထဲမွာ ပိုရွင္းျပီး နားလည္လြယ္တဲ့ သုတၱန္ပိဋက နဲ႔ ႏႈိင္းစာရင္ ပိုျပီး ေလးနက္၍ ပညာ သားပါတဲ့ အေတြးအေခၚ ဒႆနမ်ား ပါ၀င္၏ ။                သုတၱန္ပိဋက ထဲမွာေတာ့ မၾကာခဏ လူပုဂၢိဳလ္ စသည္ကိုရည္ညႊန္းျပီး ေဟာၾကားတာမ်ဳိး မၾကာခဏ ျမင္ေတြ႕ၾကရ၏ ။ အဘိဓမၼာထဲက်ေတာ့ သမုတိသစၥာကို ေဖာ္ျပတဲ့ စကားလံုးေတြအစား ပရမတၳသစၥာကို ေဖာ္ျပ တဲ့ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါကို မေဖာ္ျပပဲ ခႏၶာငါးပါး ၊ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းမ်ဳိးကိုသာ ေတြ႕ရ၏ ။                  သုတၱန္ပိဋကထဲမွာ ေ၀ါဟာရ ေဒသနာေခၚတဲ့ သမုတိသစၥာကိုျပတဲ့ ေဟာေျပာခ်က္ေတြကို ေတြ႕ရ၏ ။ အဘိဓမၼာထဲက်ေတာ့ ပရမတၳ ေဒသနာေခၚတဲ့ အၾကြင္းမဲ့ သစၥာတရား နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ေဟာေျပာခ်က္ေတြသာ ေတြ႕ ရ၏ ။                   အဘိဓမၼာထဲမွာ အရာရာကို အေသးစိတ္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျပီး ေဟာေတာ္မူ၏ ။ ဒါေၾကာင့္ အဘိဓမၼာကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာတဲ့တရား ( ၀ိဘဇၨ၀ါဒ ) လို႔ ေခၚၾကတာျဖစ္၏ ။               အဘိဓမၼာထဲမွာ ပရမတၳသစၥာေလးပါး ကို ေရတြက္ျပထား၏ ။ အဲဒါေတြကေတာ့ စိတ္ ၊ ေစတသိက္ ၊ ရုပ္ ၊ နိဗၺာန္ တို႔ ျဖစ္၏ ။ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါလို႔ေခၚတဲ့ ျဖစ္တည္ျခင္း သေဘာကို အႏုစိတ္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျပထား၏ ။ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုစီကိုလည္း ခေရေစ့တြင္းက် ေဖာ္ျပထား၏ ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေရာက္ရမယ့္ ဘ၀ ပန္းတိုင္ သေဘာကိုေရာ ၊ ထိုပန္းတိုင္ကို ဆိုက္ေရာက္ေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္းကိုေရာ လိုအပ္တဲ့ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မွန္သမွ်ကို ရွင္းလင္းေဖာ္ျပထား၏ ။                  အဘိဓမၼာ ပိဋကမွာ ပါ၀င္တဲ့ က်မ္းေတြကေတာ့ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္၏ ။ ၁ ။ ဓမၼသဂၤဏီ ၂ ။ ၀ိဘဂၤ ၃ ။ ကထာ၀တၳဳ ၄ ။ ပုဂၢလပညတ္ ၅ ။ ဓာတုကထာ ၆ ။ ယမိုက္ ၇ ။ ပ႒ာန္း                အျခား ဂုဏ္တု စြဲခြဲပံု တစ္မ်ဳိးကို ျမတ္ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဖာ္ျပထားပံုက ပိဋက သံုးပံုကို ၉ ပိုင္း ခြဲျပီးလည္း ေဟာေတာ္မူ၏ ။ သုတၱ ၊ ေဂယ် ၊ ေ၀ယ်ာကရဏ ၊ ဂါထာ ၊ ဥဒါန ၊ ကၠတိ၀ုတၱက ၊ ဇာတက ၊ အဗၻဳတဓမၼ ၊ ေ၀ဒလႅ တို႔ ျဖစ္ၾက၏ ။ ၁ ။ သုတၱ         -   တိုတဲ့ သုတ္ေတြ ၊ အလယ္အလတ္ သုတ္ေတြ ၊ ရွည္လ်ားတဲ့  သုတ္                            ေတြ ၊ အခါအားေလ်ာ္စြာ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕စရိုက္ကိုလိုက္ျပီး ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာ                             ၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေဒသနာမ်ား ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဥပမာ - မဂၤလ                             သုတ္ ၊ ေမတၱသုတ္ စတာမ်ဳိးေတြပါ ။ အ႒ကထာဆရာျမတ္မ်ား                              မိန္႔ေတာ္မူတာက ၀ိနည္း ပိဋက တစ္ခုလံုးဟာလည္း ဒီေခါင္းစဥ္                              ေအာက္မွာ ပါ၀င္ပါသတဲ့ ။ ၂ ။ ေဂယ်         -  ဒီအပိုင္းမွာ ဂါထာဆိုတဲ့ သီဆိုရတဲ့ ကဗ်ာလကၤာသီခ်င္းေတြလည္း                              ေရာေႏွာေနတယ္ ။ သဂါထာ၀ဂၢ တို႔လို သံယုတၱနိကာယ္ တို႔လို                               တရားေတြလည္း ပါ၀င္ေနတယ္ ။ ၃ ။ ေ၀ယ်ာကရဏ     -   စာအရကေတာ့ အဖြင့္က်မ္းပဲ ။ အဘိဓမၼာက်မ္း တစ္ခုလံုး                                         ကဗ်ာလကၤာ မဟုတ္တဲ့ ရိုးရိုးေဟာ တရားေတာ္မ်ားနဲ႔                                         တစ္ျခား က႑ ရွစ္ခုမွာ မပါ၀င္တဲ့ တရားအားလံုး ဒီက႑                                          မွာ ထည့္သြင္းထားပါတယ္ ။  ၄ ။ ဂါထာ    -  ဓမၼပဒတို႔ ၊ ေထရာဂါထာတို႔ ၊ ေထရီဂါထာတို႔မွာ ပါ၀င္တဲ့ ကဗ်ာလကၤာေတြနဲ႔ သီးျခား လြတ္ေန                         ေသးတဲ့ သုတၱန္ထဲမွာ မပါေသးတဲ့ ဂါထာေတြ အားလံုးလည္း ဒီက႑မွာ ပါတယ္ ။ ၅ ။ ဥဒါန        - ဥဒါန္း ၀မ္းေျမာက္ျပီး ေၾကြးေၾကာ္တဲ့ ဂါထာေတြ ၊ ခုဒၵကနိကာယ္၀င္ ၊ ဥဒါန္းဂါထာမ်ား ျဖစ္၏ ။ ၆ ။ ဣတိ၀ုတၱက     -  ျမတ္ဗုဒၶ ဤသို႔ ေဟာေတာ္မူဖူးတယ္ --                                    အစခ်ီထားတဲ့ တရား ၁၁၂ ပုဒ္ ျဖစ္တယ္ ။ က်မ္း ၁၅ က်မ္းထဲက ခုဒၵကနိကာယ္ ထဲမွာ                                    ပါတဲ့ ဣတိ၀ုတ္ အပိုင္း ျဖစ္၏ ။ ၇ ။ ဇာတက     -  ဇာတက၀တၳဳ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ေပါင္း ၅၄၇ ပုဒ္ ပါ၀င္၏ ။ ( ၅၅၀ လို႔ေခၚတဲ့ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္မ်ား                              ျဖစ္၏ ။) ျမတ္ဗုဒၶ ပါရမီေတာ္ ျဖည့္စဥ္အခါက အတိတ္ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းမ်ားကို ေဖာ္ျပထား                              ျဖစ္၏ ။ ၈ ။ အဗၺဳတဓမၼ     -  အံ့ဖြယ္ဆန္းၾကယ္တဲ့ တန္ခိုးျပခန္းမ်ားနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ေဒသနာအခ်ဳိ႕ ရွိ၏ ။ ဥပမာအားျဖင့္                                 မဇၥ်ိမနိကာယ္က ၁၂၃ ဣစၦရိယ အဗၺဳတဓမၼသုတ္လို တရားမ်ဳိး ျဖစ္၏ ။ ၉ ။ ေ၀ဒလႅ     -  ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ျဖစ္တဲ့ စူဠေ၀ဒလႅသုတ္လိုမ်ဳိး ၊ မဟာေပဒလႅသုတ္လိုမ်ဳိး တရားေတြ ၊                           သမၼာဒိ႒ိသုတ္လိုတရား ( မဇၥ်ိမနိကာယ္ ၊ ၄၃ ၊ ၄၄ ၊ ၉ ) ေတြ ျဖစ္ၾက၏ ။ ဒီသုတ္ေတြမွာ                            ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ေမးျမန္းထားတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ေျဖၾကားထားတဲ့ အေျဖေတြ ပါရွိ၏ ။   ..........................................................................................................................................................................................................................................................

ဆန္းလြင္ ( ရွင္အာဒိစၥရံသီ )

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ယံုၾကည္ၾကတာက

ရုပ္ပြားဆင္းတု ပူေဇာ္မႈ အစ

ရုပ္ပြားဆင္းတု ပူေဇာ္မႈ အစ           ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ မျပဳမီက ဘုရားမရွိတဲ့အခါ ဘုရားရွင္ကိုယ္စား မဟာေဗာဓိပင္ ကို ပူေဇာ္ခဲ့တယ္ ။ ပရိနိဗၺာန္ျပဳျပီးတဲ့ေနာက္ ဓာတ္ေတာ္ေတြကို ဌာပနာတဲ့ ဓာတုေစတီကို ကိုးကြယ္ခဲ့တယ္ ။ ဥဒၵိႆေစတီ အျဖစ္ေတာ့ စိတ္က ရည္မွန္း ရွိခိုး ပူေဇာ္ေနၾကတယ္ ။ ဘုရား ရွင္ဟာ လကၡဏာေတာ္ၾကီး ( ၃၂ ) ၊ လကၡဏာေတာ္ငယ္ ( ၈၀ ) တို႔ျဖင့္ သပၸာယ္ေတာ္မူတဲ့ အတြက္ ဘုရားရွင္ကို ကိုယ္စားျပဳနိုင္တဲ့ ပံုေတာ္ကို ဘယ္ပန္းခ်ီဆရာမွလည္း ပံုတူေရးဆြဲနိုင္ မွာ မဟုတ္ဘူး ၊ ဘယ္ပန္းပုေက်ာက္ဆစ္မွလည္း ပံုတူ , ထုနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ယံုၾကည္တဲ့ အတြက္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ရုပ္ပြားေတာ္ ၊ ဆင္းတုေတာ္ကို ထုလုပ္ ကိုးကြယ္မႈ မျပဳခဲ့ၾကဘူး ။                BC - ၄ရာစု မွာ ဂရိလူမ်ဳိး စစ္ဘုရင္ အလက္ဇႏၵားမင္းၾကီး နဲ႔ ဂရိတပ္မေတာ္ၾကီးက အိႏၵိယျပည္ အေနာက္ေျမာက္ပိုင္းကို သိမ္းပိုက္လိုက္တဲ့အခါ ဂရိေတြ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္လာ တယ္ ။ ဂရိေတြဟာ သူတို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ နတ္ဘုရားေတြကို ရုပ္တုျပဳလုပ္ ကိုးကြယ္ၾကသလို ဗုဒၶရုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္ကိုလည္း ထုလုပ္ ကိုးကြယ္ၾကတယ္ ။ ရွာေဖြေတြ႕ရွိရတဲ့ သမိုင္း အေထာက္အထားအရ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ ဆင္းတု ကိုးကြယ္မႈဟာ AD - ၁ရာစုမွာ စခဲ့တယ္လို႔ အၾကမ္းဖ်င္း မွတ္သားနိုင္တယ္ လို႔ သိရပါတယ္ ။ ဆရာေသာင္းလြင္ - ဘီေအ - သက်သီဟ၀ဋံသကာႏွင့္အစိုးရဓမၼာစရိယ မိရိုးဖလာလြန္ ဗုဒၶဘာသာ ..............................................................................................................................................................................................................

ဗုဒၶ ၏ အရပ္ေတာ္ စဥ္းစားဖြယ္

ဗုဒၶ ၏ အရပ္ေတာ္ အဆံုးအျဖတ္            ဘုရားရွင္၏ အရပ္ေတာ္ကို ဗုဒၶ၀င္ပါဠိေတာ္ၾကီး၌ " ေသာဠသ ဟတဳၱေဗၺဓ = ၁၆ ေတာင္ " ဟု ဆို၏ ။ မ်ားစြာေသာ အ႒ကထာ တို႔၌ " အ႒ာရသ  ဟတၳဳေဗၺဓံ = ၁၈ ေတာင္ " ဟု ဆို၏ ။ သုတ္မဟာ၀ါဋီကာ၌ " ဒြါဒသ ဟေတၳာ = ၁၂ ေတာင္ ျမင့္၏ " ဟု အပေရ၀ါဒ ရွိ၏ ။ ၁၈ ေတာင္ ယူသူတို႔က ဘယ္၀ါဒကို အတည္ ျပဳၾကသနည္း ။ ၁၈ ေတာင္ ဟူသည္ ေတာ္ေတာ္ျမင့္ေသာ အိမ္ ၏ ေခါင္မိုးေလာက္ ရွိ၏ ။ ထိုအတိုင္း မွန္ လွ်င္ ဘုရားရွင္ကို ဆြမ္းေလာင္းလိုေသာအခါ ေလွကားေထာင္လ်က္ အေတာ္ ျမင့္တက္၍ ေလာင္းၾကရေပ လိမ့္မည္ ။ ဘုရား အရပ္ေတာ္ကို စဥ္းစားၾကပါ ။               သီဟိုဠ္ကၽြန္းရွိ အခ်ဳိ႕ မေထရ္တို႔သည္ " ဟတၳသဒၵါ " အတြက္ " မိုက္ " ဟူေသာ အနက္ကို ယူ၍ " ၁၈ မိုက္ ( ေျခာက္ေတာင္ ) ရွိ၏ " ဟု ယူၾက၏ ။               ေအာ္လက္ေကာက္ အမည္ရွိေသာ အေမရိကန္သား ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ ေရးသားေသာ စာအုပ္၌ကား " ေဂါတမျမတ္ဘုရားသည္ ပကတိ လူအမ်ားထက္ ထူးျခားစြာ မျမင့္ " ဟု ယုတၱိျပလ်က္ ေရး သားေလသည္ ။                  ယိုးဒယားျပည္ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္လည္း " ျမတ္စြာဘုရား အရပ္ေတာ္သည္ ပကတိလူမ်ား ထက္ ထူးျခားစြာမျမင့္ " ဟု အက်ယ္တ၀င့္ ဆံုးျဖတ္ထား၏ ။                သူမ်ားေယာင္လို႔ ေယာင္သည္ မဟုတ္ ၊ ညႊန္ျပအပ္ေသာ က်မ္းဂန္ယုတၱိမ်ားအရ " ျမတ္စြာဘုရား အရပ္ေတာ္သည္ ပကတိလူမ်ားထက္ ထူးျခားစြာ ျမင့္ေတာ္မမူ " ဟုပင္ ယူလိုပါသည္ ။                 ဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ခဲ့ျပီး ျဖစ္၍ ထိုေခတ္က လူမ်ားသည္ ယခုေခတ္ လူမ်ားထက္ အနည္းငယ္ ၾကီးမားခ်င္ ၾကီးမားေပလိမ့္မည္ ။ သို႔ေသာ္ ယခုကာလ ေထာင္ေထာင္ ေမာင္းေမာင္း လူမ်ားထက္ ႏွစ္ေတာင္ သံုးေတာင္ ပိုလြန္ေအာင္ကား မကြာျခားနိုင္ပါ ။            ေက်ာက္စာဖက္ဌာနႏွင့္စပ္၍ ေရွးေဟာင္း အသံုးအေဆာင္ အရိုးမ်ားကို ေတြ႕ရသူတို႔ကား ဘုရားရွင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူဖူးေသာ ေက်ာင္းေတာ္ တံခါးေပါက္မ်ားမွာ ယခု တံခါးေပါက္မ်ားထက္ ပို၍ မက်ယ္၀န္း ျခင္း ၊ ဘုရား လက္ထက္ေတာ္က သပိတ္မ်ားကိုလည္း ငယ္ငယ္ပင္ေတြ႕ရျခင္း ၊ ထိုေရွးက လူရိုးမ်ားမွာ ယခုလူရိုးမ်ားထက္ မၾကီးမားျခင္း ၊ ပဌမသံဂါယနာတင္ရာ စရည္းပင္လိုဏ္ဂူအေပါက္၏ ( အထက္ေအာက္ အားလံုး ) ၆ ေပေလာက္သာရွိျခင္း တို႔ကို ေထာက္၍ " ဘုရားလက္ထက္က လူမ်ားသည္ ယခုလူတို႔ထက္ မျမင့္ " ဟု အယူရွိၾကသည္ ။                  ဘုရားရွင္လည္း ထိုေခတ္က လူအမ်ားတြင္ မားမားမတ္မတ္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးပင္တည္း ။ အကယ္၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုေခတ္က လူမ်ားထက္ ထူးျခားစြာ ျမင့္ေတာ္မူအံ့ " မည္းျဖဴ  ဆူၾကံဳ , နိမ့္ျမင့္တံု , မွတ္ ကုန္ ျပစ္ ၆ပါး " ဟူေသာ အျပစ္တို႔တြင္ ျမင့္လြန္းေသာအျပစ္ရွိရာ၏ ။ စင္စစ္ကား ဘုရားရွင္ ၏ အရပ္ေတာ သည္ မနိမ့္မျမင့္ အဆင္သင့္ရံုသာရွိ၏ ။                  ယုတၱိျပစရာ ပိဋကတ္ေတာ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ဖြယ္ရာ မ်ားစြာ ရွိပါသည္ ။ ဤသို႔အားျဖင့္ " ဘုရားရွင္ သည္ ထိုေခတ္လူမ်ားထက္ တအံ့တၾသ ထူးျခားစြာ ျမင့္ေတာ္မမူ " ဟု အတိအလင္း ယူလိုပါသည္ ။ ထို ေခတ္က လူအမ်ားမွာလည္း ယခုေခတ္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ရွိသူမ်ားထက္ မ်ားစြာ မကြာျခားသင့္ ေသာေၾကာင့္ " ဘုရားရွင္၏ အရပ္ေတာ္သည္ ၁၈ ေတာင္ ျမင့္၏ " စေသာ အယူ၀ါဒ ယုတၱိယုတၱာကို ရွာျပ ပါ ။               အထက္ပါဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ၏ ပထမ က်မ္းစာမွ မိ္န္႔ ၾကားခ်က္ ျဖစ္ပါသည္ ။ ဆရာေတာ္ ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ " ၁၈ မိုက္ ( ေျခာက္ေတာင္ ) ဟု ယူပါသည္ ။              ဤေနရာတြင္ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနပါသည္ ။ ဆရာေတာ္ ၏ အဆိုအရ " ၁၈ မိုက္ ( ေျခာက္ေတာင္ ) ဆိုလွ်င္ " ၉ ေပ " ေပ အျမင့္ ရွိေနပါသည္ ။              သုတ္မဟာ၀ါဋီကာ အလိုအရ " ဒြါဒသ ဟေတၱာ = ၁၂ ေတာင္ ျမင့္၏ " ဟူေသာအဆိုအရ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ " ၁၂ မိုက္ ( ၄ေတာင္ ) ၆ေပ " ပဲျဖစ္မွာပါဟု မေတာက္တေခါက္ ဥာဏ္ေလးနဲ႔လက္ခံမိပါသည္ ။ ......................................................................................................................................................................................

ဗုဒၶ၏ အနတၱ၀ါဒ ေမးခြန္း

ဗုဒၶ၏ အနတၱ၀ါဒ              တစ္ေယာက္ေယာက္က ေအာက္ပါေမးခြန္းမ်ဳိးေမးလာခဲ့ေသာ္  မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ ဘယ္လို ေျဖမည္နည္း ။ ေမးခြန္း (၁) ။        ။ ဗုဒၶေဟာၾကားတဲ့ အနတၱ သေဘာတရားအရ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါ မရွိ ၊ ငါမရွိ ၊ အတၱမရွိ ၊ ေယာက်္ား မရွိ ၊ မိန္းမ မရွိ ရင္ တစ္စံုတစ္ခုကို ျပဳသူဆိုတာေကာ ရွိပါ့မလား ။ အကယ္ ၍ တစ္စံုတစ္ခုကို ျပဳသူ မရွိရင္ သူ႔အသက္ကို သတ္ျခင္း ၊ သူ႔ဥစၥာခိုးျခင္း ၊ မူးယစ္ျခင္း အစရွိတဲ့ ဒုစရိုက္မႈ ဆိုတာေကာ ရွိပါ့မလား ။သူငါသတၱ၀ါ မရွိတာမွန္ရင္ ၊ ျပဳသူမရွိတာမွန္ရင္ ၊ ျပဳလုပ္ျခင္း ဆိုတာ မရွိတာမွန္ရင္ ျပဳျခင္းအတြက္ က်ထိုက္တဲ့ တာ၀န္၀တၱရား ဆိုတဲ့ သေဘာေတြ ၊ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ဆိုတဲ့ သေဘာေတြ ၊ အက်ဳိးအျပစ္ ဆိုတဲ့ သေဘာေတြေကာ ရွိပါေတာ့မလား ။ အကယ္၍ ဒီသေဘာေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရင္ လူ႔ဘ၀ဟာ အဓိပၸာယ္ေကာ ရွိပါ့မလား ။ ေမးခြန္း (၂) ။                ။ အကယ္၍ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ သူ ငါ အတၱ , မရွိဘူး ၊ အမွန္ဆိုရင္ ဗုဒၶ၀ါဒ အရ လြတ္ေျမာက္သူ ေပါ့ ။ ဗုဒၶစကားအရ ေျပာရရင္ေတာ့ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ ရသူဟာ ဘယ္သူျဖစ္မလဲ ။ နိဗၺာန္ရေအာင္ က်င့္ၾကံ အားထုတ္တဲ့ အခါ သူ ၊ ငါ ၊ သတၱ၀ါ , မရွိေတာ့ ဘယ္သူ႔ကို နိဗၺာန္ ရသူ ရယ္လို႔ သတ္မွတ္ရပါ့မလဲ ။ အထက္ပါ ေမးခြန္းမွာ ဗုဒၶ ၏ အနတၱ၀ါဒကို သေဘာမေပါက္ေသာသူတို႔ ေမးေလ့ေမးထ ရွိတဲ့ေမး ခြန္းပါ ။ ဒီလိုေမးခြန္းမ်ဳိးကို မိလိႏၵမင္းလည္း အရွင္နာဂေသန ကို ေမးခဲ့ဖူးပါတယ္ ။ .....................................................................................................................................................................................................................

ေခြးရူးထက္ေၾကာက္စရာေကာင္းသူ                  ေတာင္တြင္းၾကီးျမိဳ႕ နတ္မွီေတာရဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး က ဤသို႔ ၾသ၀ါဒ ေပးဖူးေလသည္ ။ " ပရမတ္အစစ္မေပါက္ဘဲ ပညတ္ကို ေဖ်ာက္လွ်င္ ေခြးရူးထက္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္ ။ ဘာ ျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ဘုရားတို႔ ၊ ရဟန္းသံဃာတို႔ နဲ႔ လူ၀တ္ေၾကာင္ ၊ အမိအဘ နဲ႔ အျခားေယာက်္ား မိန္းမ စတဲ့ သူ႔ဂုဏ္ ၊ သူ႔အမည္ ပညတ္ နဲ႔ သီးျခားစီ ရွိၾကတာကို အတူတူ ၊ ဓာတ္ေလးပါး အေျခခံေတြ ခ်ည္းပဲလို႔ ယူၾကည့္ပါလား ၊ ေလာကမွာ သည့္ထက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့လူ ရွိပါဦးမလား ။"                  " တကယ့္ ပရမတ္အစစ္ကိုေပါက္ျပီး သစၥာေလးပါးကို ထိုးထြင္းသိျပီးလို႔ ငါ ၊ သူတစ္ပါး ၊ ေယာက်္ား ၊ မိန္းမ ရယ္လို႔ , မရွိဘူးလို႔သိတာက တစ္မ်ဳိးပါ ။ ဒါက ၀ိပႆနာဥာဏ္အျမင္နဲ႔ၾကည့္တဲ့ အခိုက္ေျပာတာ ။ ေလာကထဲမွာ ေျပာတာ ၊ ဆိုတာ ၊ သိမွတ္တာ က်ေတာ့ သူ႔ပညတ္ နဲ႔ သူ ခြဲျပီး ေတာ့ပဲ သံုးရတယ္ ။ အားလံုးကို အတူတူလို႔ သိမွတ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္မိခင္ ႏွင့္ ကိုယ့္အိမ္သူ ကို အတူ တူပဲလို႔ သေဘာထားၾကည့္ပါလား ၊ ေခြးရူးထက္ ေၾကာက္စရာ မေကာင္းဘူးလား ၊ ေလာကီနယ္မွာ ပညတ္ ဟာ သူ႔တန္ဖိုးနဲ႔သူ ၊ သူ႔အဆင့္အတန္းနဲ႔သူ တန္ဖိုးခ်င္း ၊ ဂုဏ္ခ်င္း ျခားနားတယ္ ။ ဒါကို ျခား ျခားနားနား ပဲ သိမွတ္ရတယ္ ။ ၀ိပႆနာနယ္ ၊ ေလာကုတၱရာနယ္မွာ က်ေတာ့လည္း ပရမတ္ က သူ႔တန္ဖိုးနဲ႔သူေပါ့ " ဟူ၍ ၾသ၀ါဒ ေပးေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏ ။ ေမတၱာရွင္ (ေရႊျပည္သာ)ရွင္ဇ၀န သညာသိနဲ႔ပညာသိ - စာ-63 ............................................................................................................................................................................................................................

ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားျခင္း

ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားျခင္း            ခရစ္သကၠရာဇ္ မတိုင္မီက ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ အိႏၵိယေတာင္ပိုင္းႏွင့္သီဟိုဠ္ကၽြန္းမွ ဗုဒၶဘာသာ ျပန္႔ပြားလာေၾကာင္း သမိုင္းအေထာက္အထားမ်ားရွိ၏ ။ ထိုပင္လယ္ရပ္ျခားမွ ေရာက္ရွိလာေသာ ဗုဒၶ၀ါဒမွာ ေထရ၀ါဒျဖစ္၍ ေထရ၀ါဒအေျခမစိုက္မီက ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္း၌ မဟာယာန၀ါဒ ေပၚထြန္းေနသည္ဟု သမိုင္းဆရာတို႔ ယူဆၾက၏ ။ အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္ မတိုင္မီ ပုဂံျပည္ ၌ ၾကီးစိုးေနေသာ အရည္းၾကီးတို႔၏ အယူ၀ါဒသည္ တႏၲရ ႏွင့္ ေရာေထြးေနေသာ မဟာယာန၀ါဒ ျဖစ္ဟန္ရွိ၏ ။            ျမန္မာနိုင္ငံရွိ ေထရ၀ါဒကို ေလ့လာေသာ အိႏၵိယပညာရွင္တစ္ဦး၏ အဆိုအားျဖင့္ အထက္ ျမန္မာျပည္၌ ေထရ၀ါဒ အလ်င္ရွိခဲ့ေသာ မဟာယာန တႏၲရ ၏ အသြင္လကၡဏာမ်ားသည္ အခ်ဳိ႕ ေသာ ပုဂံဘုရားမ်ား၌ ထင္ရွား၏ ။ အပယ္ရတနာ ၊ ကူေျပာက္ၾကီး ၊ ပုထိုးသားမ်ား ၊ ဘုရားသံုးဆူ စေသာ ဂူပုထိုးမ်ား၌ အ၀ေလာကိတ ၊ မဇၨဳသီရိ ၊ တာရာ( တိဗက္နတ္သမီးဘုရားအမည္ ) စေသာ ဘုရားထီး ၊ ဘုရားမမ်ား ေပြ႕ဖက္ေနေသာ ရုပ္ပံုမ်ားကို ေတြ႕ရသည္ ဆို၏ ။                  ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔၏ ဘာသာအယူ၀ါဒႏွင့္ဓေလ့စရိုက္ကို ေလ့လာေသာ အေနာက္တိုင္း သားတို႔က ျမန္မာဗုဒၶဘာသာသည္ ျမန္မာတို႔၏ နတ္ကိုးကြယ္မႈကို ဖံုးကြယ္ရန္ အသံုးျပဳေသာ ဘာသာတရား ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾက၏ ။ ျမန္မာဗုဒၶ၀ါဒီအမ်ားစု၏ ဗုဒၶႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒအေၾကာင္း အသိ ပညာကို ေစ့ငုေသခ်ာစြာ ေလ့လာဆန္းစစ္ပါက အေတာ္အတန္ အားနည္းခၽြတ္ယြင္းေနေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရေပမည္ ။ ယေန႔ ျမန္မာေထရ၀ါဒီတို႔သည္ မဟာယာန၀ါဒီတို႔နည္းတူ ဗုဒၶတရားေတာ္ ထက္ ဗုဒၶအေၾကာင္းအရာမ်ား၌ ပိုမိုစိတ္၀င္စားၾကျခင္းကို ယံုမွားစရာ မရွိေခ် ။ ပံုစံအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းရင္းခံ၍ ေရးသားထားေသာ သမႏၲစကၡဳဒီပနီက်မ္း၌လာသည့္ ပုစၧာေပါင္း တစ္ရာအနက္ တစ္၀က္ေက်ာ္မွာ ဗုဒၶအေၾကာင္းအရာ ပုစၧာမ်ားျဖစ္၏ ။            မည္သို႔ျဖစ္ေစ ျမန္မာနိုင္ငံသည္ ကမၻာေပၚ၌ ဗုဒၶဘာသာအထြန္းကားဆံုးနိုင္ငံျဖစ္သည္ဟု ျမန္မာဗုဒၶ၀ါဒီတို႔ ယံုၾကည္ၾက၏ ။ စင္စစ္ ေက်ာင္းကန္ဘုရား ၊ ေစတီပုထိုးေပါမ်ားျခင္း စသည္တို႔ သည္ သာသနာထြန္းကားေသာ အစစ္အမွန္လကၡဏာမ်ားဟု ဆိုနိုင္ရန္ ခက္ခဲ၏ ။ ဗုဒၶၾသ၀ါဒကို အျမဲ လိုက္နာက်င့္သံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္ေပါမ်ားမွသာလွ်င္ ဗုဒၶသာသနာ ထြန္းကားသည္ ဟု ဆိုနိုင္ ေၾကာင္း မွတ္သားထားသင့္ေပသည္ ။ . ဦးေအးေမာင္ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ - စာ - 378 ..........................................................................................................................................................................................................................

ဗုဒၶႏွင့္ အကုသိုလ္တရား ျပႆနာ

ဗုဒၶႏွင့္ အကုသိုလ္တရား ျပႆနာ                            ျမန္မာ ဗုဒၶစာေပမ်ား၌ ေဒ၀ဒတ္ေၾကာင့္ ေျခေတာ္ကို ေက်ာက္ခ်ပ္လႊာ ထိခိုက္မိတဲ့ ေ၀ဒနာ ၊ ေရႊပန္းထိမ္သည္သား စုႏၵ ၏ ၀က္ပ်ဳိသားဆြမ္းကို ဘုန္းေပးျပီး ၀မ္းေသြးသြန္တဲ့ ေ၀ဒနာ စသည္မ်ားကို ျပဆိုၾကရာတြင္ ေရွး မေကာင္းမႈကံ၏ အက်ဳိးဆက္ ၀ိပါက္ေတာ္ေၾကာင့္ ဟု ေဖာ္ျပၾကသည္ ။ ဒါေပမယ့္ " မိလိႏၵပဥွာ ၊ ကၠဒၶိဗလ၀ဂ္ ၊ အကုသလေစၧဒနပဥွာ " တြင္ ရွင္နာဂေသန က ဤသို႔ ဖြင့္ဆို ျပထားပါ၏ ။ မိလိႏၵမင္း ။      ။ နာဂေသနအရွင္ျမတ္ဘုရား ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကုသိုလ္အားလံုးကို ျဖတ္ေတာက္ သုတ္သင္ျပီးမွ သဗၺညဳတဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္အပ္ျခင္း ျဖစ္ပါသလား ။ အရွင္နာဂေသန ။         ။ မွန္တယ္မင္းျမတ္ ၊ ဘုရားရွင္ဟာ အကုသိုလ္အားလံုး ျဖတ္ေတာက္ခဲ့ျပီး သဗၺညဳတဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူ၏ ။ မိလိႏၵမင္း ။           ။ အရွင္ဘုရား ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ကိုယ္၌ ဒုကၡေ၀ဒနာမ်ားကို ခံစားရေသးသည္ မဟုတ္ပါေလာ ။ အရွင္နာဂေသန ။          ။ မွန္တယ္မင္းျမတ္ ၊ ေဒ၀ဒတ္ေၾကာင့္ ေျခေတာ္ကို ေက်ာက္ခ်ပ္လႊာထိခိုက္မိ တဲ့ ေ၀ဒနာ ၊ ၀မ္းေသြးသြန္တဲ့ ေ၀ဒနာ စသည္တို႔ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္ ။ မိလိႏၵမင္း ။          ။ အရွင္ဘုရား ၊ အကယ္၍ဘုရားရွင္သည္ အကုသိုလ္အားလံုးကို အၾကြင္းမဲ့ ပယ္ေတာ္ မူျပီး ျဖစ္သည္မွန္ပါက ေက်ာက္ခ်ပ္လႊာက ေျခေတာ္ကို ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရေစသည္ ။ ၀မ္းေသြးသြန္ ေသာ ေရာဂါ ျဖစ္သည္ ဆိုေသာ စကားသည္ မွားရာ၏ ။                  အကယ္၍ ထိုေနာက္စကား မွန္ပါက ဘုရားရွင္သည္ အကုသိုလ္အားလံုးကို အၾကြင္းမဲ့ပယ္ သည္ ဆိုေသာ ေရွ႕စကားသည္ မွားရာ၏ ။                   အရွင္ဘုရား ၊ ကံႏွင့္ကင္းေသာ ခံစားမႈေ၀ဒနာသည္ မရွိ ၊ ခံစားမႈေ၀ဒနာ အားလံုးသည္ ကံ သာလွ်င္ အေၾကာင္းရင္းရွိ၏ ။ ထိုေ၀ဒနာကို ကံေၾကာင့္သာလွ်င္ ခံစားရ၏ ။ ဤအစြန္းႏွစ္ဖက္ ထြက္ ေသာ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းေတာ္မူပါဘုရား ။ အရွင္နာဂေသန ။           ။ မင္းျမတ္ ၊ ထိုခံစားမႈ ေ၀ဒနာအားလံုးသည္ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းရင္း ရွိ သည္ မဟုတ္ ။ ေရာဂါေ၀ဒနာျဖစ္ေပၚမႈ ( ခံစားမႈ ) ဆိုတာ အေၾကာင္းရင္း အေျခခံ ၈ မ်ဳိး ရွိတယ္ ။ ထို ၈ မ်ဳိးေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္ ။ ေရာဂါေ၀ဒနာ ျဖစ္ေစမႈ ရွစ္ပါး ၁ ။ ေလေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာအနာ ၊ ၂ ။ သည္းေျခေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာအနာ ၊ ၃ ။ သလိပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာအနာ ၊ ၄ ။ ေလ ၊ သည္းေျခ ၊ သလိပ္ စုစည္း ယွဥ္တြဲ၍ ျဖစ္ေသာအနာ ၊ ၅ ။ ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာအနာ ၊ ၆ ။ မသင့္ျမတ္ေသာ အစားအစာေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာအနာ ၊ ၇ ။ သူတစ္ပါး ရိုက္ပုတ္ ညွဥ္းဆဲေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာအနာ ၊ ၈ ။ ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာအနာ ၊           ျမတ္ေသာမင္းၾကီး ၊ ဒီအေၾကာင္းတရား ရွစ္ပါးကို ေထာက္ထား ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ ေရာဂါေ၀ဒနာ ခံစားရမႈမွာ ကံတစ္ခုတည္း သက္သက္ေၾကာင့္ မဟုတ္ေၾကာင္း သိသာေနျပီ ။           မင္းၾကီး ၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခေတာ္ကို ေက်ာက္ခ်ပ္လႊာ ထိခိုက္မိတာဟာလည္း ေဒ၀ဒတ္ ၏ လံု႔လ ပေယာဂေၾကာင့္သာ ျဖစ္တယ္ ။ အျခားေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ ။            ႏႈိင္းယွဥ္စရာ တစ္ခုရွိတယ္ မင္းၾကီး ။ ေက်ာက္ခဲတစ္လံုးကို ေကာင္းကင္ေပၚ ပစ္တင္လိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ့ ။ အဲဒီ ေက်ာက္ခဲ , ေျမၾကီးေပၚ ျပန္က်လာတာဟာ ေျမၾကီးရဲ႕ အကုသိုလ္ေၾကာင့္လား ။ မိလိႏၵမင္း ။             ။ မဟုတ္ပါဘူးဘုရား ၊ ေျမၾကီးသည္ ဘာအကုသိုလ္မွ် , မရွိပါ ။ ပစ္လႊတ္လိုက္ေသာ အရွိန္ကုန္၍သာ ျပန္က်လာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ အရွင္နာဂေသန ။              ။ ေကာင္းျပီ မင္းၾကီး ၊ ေနာက္အေၾကာင္းတစ္ခုရွိေသးတယ္ ။ အခ်ဳိ႕ေသာသူ ေတြဟာ ေျမၾကီးကို အမ်ဳိးမ်ဳိး တူးဆြ ၊ ထြန္ယက္ ေနၾကတယ္ ။ ဒီလို လုပ္တာဟာ ေျမၾကီးရဲ႕ အကုသိုလ္ အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ တံု႔ျပန္လက္စား ေခ်ရတာလား ။ မိလိႏၵမင္း ။            ။ ဤသို႔လည္း မဟုတ္ရပါဘုရား ။ အရွင္နာဂေသန ။       ။ ေကာင္းျပီမင္းၾကီး ၊ သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခေတာ္ကို ေျမၾကီးကဲ့သို႔ မွတ္ပါ ။ ေဒ၀ဒတ္ နဲ႔ စပ္လ်ဥ္းျပီး က်လာအပ္တဲ့ ေက်ာက္လႊာကို ေကာင္းကင္ေပၚ ပစ္တင္လိုက္တဲ့ ေက်ာက္ခဲ ကဲ့သို႔ မွတ္ပါ ။ ထို႔အတူပဲ ၀မ္းေသြးသြန္တဲ့ ေ၀ဒနာ ဟာလည္း ေရွးေရွးကံေၾကာင့္ မဟုတ္ ၊ ေသြး ၊ သည္းေျခ ၊ သလိပ္ ၊ ေလ ဆိုတဲ့ ဓာတ္သေဘာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရတယ္လို႔ မွတ္ပါ ။                 အျခားေသာ ေ၀ဒနာမ်ားဟာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ ။ ေရွးကံေၾကာင့္ တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး ။ ေရာဂါေ၀ဒနာ ျဖစ္ေစနိုင္တဲ့ အေၾကာင္းတရား ေျခာက္ပါး အနက္မွ တစ္ခုခုေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရေပ တယ္ ။                မင္းၾကီး ၊ ယခုဆိုခဲ့ျပီးသည့္အတိုင္းပဲ ေ၀ဒနာ အားလံုးသည္ ကံတစ္ခုတည္းေၾကာင့္ခ်ည္း ျဖစ္ သည္ မဟုတ္ ။ ဘုရားရွင္သည္ အကုသိုလ္အားလံုးကို ပယ္ဖ်က္ရန္ သုတ္သင္ေတာ္မူျပီးမွသာ သဗၺညဳ- တ ဘုရားရွင္ အျဖစ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေတာ္မူလာရေပသည္ ဟူ၍ ျခြင္းခ်က္ မရွိ သိမွတ္အပ္ေပ၏ ။ ( မိလိႏၵပဥွာ ၊ ကၠဒၶိဗလ၀ဂ္ ၊ အကုသလေစၧဒနပဥွာ ) ..................................................................................................................................................................................................................................

ပလႅင္လုျခင္း ျပႆနာ

ပလႅင္လုျခင္း ျပႆနာ          ဘုရားျဖစ္ခါနီး မာရ္နတ္ရန္ကို ေအာင္နိုင္သည့္အခန္းကို ေရးၾကေျပာၾကေသာအခါေအာက္ ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပေလ့ရွိၾကသည္ ။          " အင္ၾကင္းေတာ၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူကာ ကာယဂတာသတိ ဘာ၀နာကို စီးျဖန္းသည္ ။ည ခ်မ္းေသာအခါ မဟာေဗာဓိပင္ တည္ရွိရာသို႔ ၾကြေတာ္မူသည္ ။ လမ္းတြင္ ေသာတၱိယ မည္ေသာ ျမက္ထမ္းသမားက ကပ္လွဴေသာ ျမက္ရွစ္ဆုပ္ကို လက္ခံေတာ္မူ၍ ေဗာဓိပင္သို႔ ေရာက္ေသာ အခါ ျမက္ရွစ္ဆုပ္ကို အဖ်ားမွ ကိုင္၍ ၾကဲေတာ္မူလွ်င္ ၁၄ ေတာင္ အျပန္႔က်ယ္ေသာ အပရာဇိတ ပလႅင္ ေပၚေပါက္လာသည္ ။ ထိုပလႅင္ထက္၌ ထက္၀က္ဖြဲ႔ေခြ ထိုင္ေနေတာ္မူကာ အာနာပါန စ်ာန္ကို ၀င္စားလ်က္ ဘုရားမျဖစ္သမွ် ဤေနရာက ငါမထျပီ ဟု ေနေတာ္မူ၏ "  လို႔ ေရးၾကေျပာ ၾကပါတယ္ ။                  အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္အေတာ္မ်ားမ်ား သိထားၾက၏ ။ အဲဒီခန္းကို ေရးၾက ေျပာၾကေသာအခါ မ်ားေသာအားျဖင့္ မာရ္နတ္က ဘုရားေလာင္း ၏ ပလႅင္ကို လာေရာက္ လု သည္ဟုသာ ေရးၾက ေျပာၾက၏ ။ အမွန္မွာ -----                    ပလႅင္ကို လာလုသည္ မဟုတ္ ၊ ဘုရား မျဖစ္သမွ် ဤ ဖြဲ႔ေခြထားေသာ တင္ပလႅင္ ကို မဖ်က္အံ့ ။ ( အဘိ - ႒ - ၁ ၊ ၇၇ ) ဟူေသာ အဓိ႒ာန္ ကို ပ်က္စီးေစရန္ လာေရာက္ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္း သာ ျဖစ္၏ ။                 ဗုဒၶ၀ံသ အ႒ကထာ ၊ ႏွာ - ၃၃၇ ၌ " ဘုရားေလာင္းသည္ ၁၄ ေတာင္ အျပန္႔က်ယ္ေသာ ျမက္ခင္းျပင္၌ တိသႏၶိပလႅင္ ( တင္ပလႅင္ ) ကို ဖြဲ႔ေခြကာ ထိုင္ေနေတာ္မူ၏ " ဟု ဖြင့္ျပ၏ ။ ( ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ျမက္ခင္းျပင္ဟာ ၁၄ ေတာင္ အစား ( ၁၄ မိုက္ - ၇ ေပ ) ဟု ယူဆ၏ ။ ) မွတ္ခ်က္ ။              ။ တိသႏၶိပလႅကၤ ံ ၊ သံုးပါးေသာ အဆက္အစပ္ရွိေသာ ထက္၀က္ဖြဲ႕ေခြ ေနထိုင္ ေတာ္မူျခင္း - ဟူသည္မွာ ေပါင္ႏွင့္ ဒူး တို႔၏ အဆက္အစပ္ႏွစ္ပါး ၊ ေပါင္ရင္း ႏွင့္ ခါး တို႔၏ အဆက္ အစပ္ တစ္ပါး ၊ ေပါင္း (၃) ပါး ျဖစ္၏ ။               တိဏသႏၳေရ - ျမက္အခင္း ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ရတနာစီျခယ္ေသာ ပလႅင္ မဟုတ္ေၾကာင္း မွာ ထင္ရွား၏ ။ထို႔ေၾကာင့္ ေဂါတမဗုဒၶအေလာင္းေတာ္သည္ ျမက္အခင္း၌ ထိုင္ေနေတာ္မူျခင္းသာ ျဖစ္၏ ။ သီးျခား ပလႅင္ ေခၚ ( ထိုင္ခံု ) ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေပ ။ ....................................................................................................................................................................     ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ ) ေထရ၀ါဒမွတ္ေက်ာက္မွ ကိုးကားေဖာ္ျပခ်က္

ဗုဒၶတရားကို နက္နက္နဲနဲ သိရွိလိုသူမ်ားအတြက္

အရိယာ၀ါဒီ (၀ါ) တပည့္ျဖစ္ရန္ ပထမ လိုအပ္ခ်က္မွာ ဗုဒၶဓမၼကို ေျခေျချမစ္ျမစ္ ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ သိျမင္နားလည္ရန္ျဖစ္၏ ။  ဗုဒၶတရားကို နက္နက္နဲနဲ သိရွိလိုသည္ဆိုေသာ ယခုေခတ္လူတို႔သည္ ပိဋကတ္စာေပကို လံုး၀ဂရုမျပဳဘဲ အျခား ဗုဒၶစာေပမ်ားကို ေလ့လာေနၾကျခင္းမွာ မွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္း မဟုတ္ေခ် ။  ယခုေခတ္ ဗုဒၶစာေပမ်ားသည္လည္း ပိဋကတ္ အေထာက္အထား ခိုင္လံု ျပည့္စံုျခင္း မရွိေခ် ။ အခ်ဳိ႕စာေပ ( ဥပမာ - ရဟႏၲာကိုသိရွိရန္ အလြန္ခက္ခဲ၍ ပုထုဇဥ္သည္ မည္သူ မည္၀ါမွာ ရဟႏၲာ ျဖစ္သည္ ဟု မသိရွိနိုင္ေၾကာင္း ဗုဒၶ က ပြင့္လင္း ျပတ္သားစြာ ေဟာၾကားထားပါ လ်က္ " မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ရဟႏၲာမ်ား " ဆိုေသာ စာအုပ္ ) မ်ားမွာ စာဖတ္သူတို႔ မုခ် အယူလြဲမွား ဖြယ္ရာ ျဖစ္၏ ။                 အခ်ဳိ႕ေသာ အဂၤလိပ္စာတတ္ ျမန္မာဗုဒၶ၀ါဒီတို႔ကမူ အဂၤလိပ္ ဗုဒၶစာေပကို မ်ားစြာ အထင္ ၾကီးၾက၏ ။ အဂၤလိပ္ဗုဒၶဘာသာစာအုပ္အေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ဖူးေသာယခုစာေရးသူ( ဦးေအးေမာင္) ၏ အျမင္အားျဖင့္မူ ထိုသို႔ အထင္ၾကီးရန္ အေၾကာင္း မရွိေခ် ။ အခ်ဳိ႕ အဂၤလိပ္စာအုပ္ မ်ား၌ ၀ါဒစြဲ ၊ ဆႏၵစြဲ  ျဖင့္ ေရးသားခ်က္မ်ား ပါရွိ၍ ပိဋကတ္ အေထာက္အထားမ်ား စံုစံုလင္လင္ မေတြ႕ရေခ် ။                     အလြန္ အဆင့္ျမင့္ေသာ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာစာအုပ္မ်ား ရွိပါ၏ ။ ပါဠိပိဋကတ္၌ မေတြ႕ ရေသာ ဗုဒၶ၀ါဒအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေဖာ္ျပထားသည့္ အဂၤလိပ္ စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရႈသင့္သည္ လည္း မွန္၏ ။ သို႔ရာတြင္ အေျခခံ ဗုဒၶတရားမ်ားကို မွန္ကန္ စံုေစ့စြာ သိရွိနားလည္ရန္ ပိဋကတ္ စာေပကို ဦးစားေပး၍  ေလ့လာရန္ လိုအပ္၏ ။                ျမန္မာျပန္ ပိဋကတ္ကို ျမန္မာဗုဒၶ၀ါဒီတို႔ ဖတ္ရႈေလ့လာလိုေသာ ဆႏၵ မရွိျခင္းမွာ အဓိက အားျဖင့္ ပ်င္းရိမႈေၾကာင့္ ျဖစ္၏ ။ ပိဋကတ္ စာေပသည္ က်ယ္၀န္း၍ အခ်ဳိ႕ သုတၱန္ ေဒသနာမ်ားကို ထပ္တလဲလဲ ထည့္သြင္းထားျခင္း ၊ အပိုစကားႏွင့္ စာပုဒ္မ်ား ေရာျပြန္း၍ ရွည္လ်ားစြာ စီကံုးေရး သားထားျခင္းေၾကာင့္ ဖတ္ရႈရာ၌  ဗုဒၶဓမၼကို ေကာင္းစြာ သိရွိနားလည္ရန္ ပိဋကတ္စာေပ အားလံုး ကို ဖတ္ရႈရန္ မလိုဘဲ အခ်ဳိ႕ေသာ အပိုင္းမ်ားကိုသာ ဖတ္ရႈ ေလ့လာရန္ လိုအပ္၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ အေရးပါေသာ ပိဋကတ္က်မ္းမ်ားကို ေရြးခ်ယ္၍ ေလ့လာမည့္ စကားလံုးမ်ား ေဖာင္းပြေနေသာ စာ မ်ားမွ အကာကို ပယ္၍ အႏွစ္ကို ရွာတတ္မည္ ဆိုပါက ပိဋကတ္စာေပ ေလ့လာမႈသည္ မ်ားစြာ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္း ျဖစ္ေစမည့္ လုပ္ငန္း မဟုတ္ေခ် ။               လူပုဂၢိဳလ္ ဗုဒၶ၀ါဒီတို႔ လံုး၀ ဂရုမျပဳေသာ္လည္း အရိယာတပည့္ ေလ့လာအပ္ေသာ ပိဋကတ စာေပမွာ ၀ိနည္း ပိဋကတ္ ျဖစ္၏ ။ ၀ိနည္း တရားမ်ားသည္ ရဟန္းသံဃာအတြက္ ဘုရားရွင္ေဟာ ၾကားေသာတရားမ်ား ျဖစ္သည္ဆို၍ လူမ်ား စိတ္မ၀င္စားၾကေခ် ။ စင္စစ္ အရိယာလမ္းစဥ္၌ လူ ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ရဟန္းပုဂၢိဳလ္ကို ဗုဒၶ က မခြဲျခားပဲ ဘိကၡဳ (သို႔မဟုတ္) ျဗာဟၼဏ ဟု ေခၚေ၀ၚေၾကာင္း ၊ ရဟန္းသံဃာ၏ လူေနမႈစနစ္ ၊ သံဃာ ဖြဲ႔စည္းပံု ၊ ပစၥည္း ဥစၥာႏွင့္ တန္ခိုးအာဏာကို တက္မက္မႈ မရွိေစရန္ သိကၡာပုဒ္မ်ား ျပ႒ာန္းထားပံုစသည္မ်ားမွာ အထူး မွတ္သားဖြယ္ေကာင္း ၏ ။ အရိယာ တပည့္သည္ ရဟန္းမျပဳနိုင္ေစကာမူ ၀ိနည္းသိကၡာ ပုဒ္မ်ားကို ေလ့လာျခင္း ၊ အခ်ဳိ႕ကို အခ်ိန္ ကာလ သတ္မွတ္၍ တတ္နိုင္သမွ် ေစာင့္ထိန္းျခင္းျဖင့္ အရိယာလမ္းစဥ္၌ ၾကီးပြားတိုးတက္မည္ အမွန္ျဖစ္၏ ။                ျမန္မာျပန္ ပိဋကတ္စာေပကို ေလ့လာရာ၌ ကၽြနိုပ္တို႔အထူးသတိျပဳသင့္ေသာ အခ်က္ တစ္ခုမွာ ျမန္မာစာေပ၌ တည္ျမဲ၍ ျမန္မာ ေ၀ါဟာရမ်ားကဲ့သို႔ လူတို႔ေျပာဆို သံုးစြဲေနေသာ အခ်ဳိ႕ ပါဠိပုဒ္မ်ားကို နဂိုမူလအတိုင္း အဓိပၸာယ္ သိမွတ္ နားလည္ထားရန္ ျဖစ္၏ ။ ထိုသို႔ မဟုတ္ဘဲ ဆရာစြဲ ၊ က်မ္းဂန္စြဲ ၊ ဒိ႒ိစြဲျဖင့္ သိမွတ္ထားပါက ဗုဒၶဓမၼကို မွန္ကန္စြာ သိျမင္နားလည္ရန္ မလြယ္ ကူေခ် ။ ဥပမာ - ကမၼ ဟူေသာ ပုဒ္ကို " အတိတ္ ဘ၀ က အမႈမ်ား ၏ အက်ဳိး " အဓိပၸာယ္ျဖင့္ ခံယူ ထားပါက ဗုဒၶ ၏ ကမၼ၀ါဒ ကို သိနားလည္မႈသည္ မုခ် လြဲမွားမည္သာ ျဖစ္၏ ။ သဒၶါ ( ယံုၾကည္မႈ ) သည္ ရတနာသံုးပါးအား ၾကည္ညိဳေလးစားမႈကိုသာလွ်င္ ရည္ညႊန္းသည္ ဟု မွတ္ယူထားပါက အရိယာလမ္းစဥ္၌ မိမိကိုယ္မိမိ ယံုၾကည္ေသာ စိတ္ဓာတ္ ၏ အေရးပါမႈကို ျငင္းဆိုရာ ေရာက္ေပ လိမ့္မည္ ။ ထို႔အျပင္ ထိုအစဥ္အလာ ခံယူခ်က္ မွန္ကန္ပါက အခ်ဳိ႕ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ မိမိအား မဖူးျမင္ ပဲ ၊ မိမိ ၏ တရားကို မၾကားနာပဲ အကၽြတ္တရား ရနိုင္သည္ ဆိုေသာ ဗုဒၶ မိန္႔ၾကားခ်က္ ကၽြနိုပ္တို႔ မည္သို႔ နားလည္ ရပါမည္နည္း ။           ဆႏၵစြဲ ၊ ၀ါဒစြဲ ျဖင့္  အဓိပၸာယ္ ခံယူ သတ္မ်တ္ထားေသာ အျခားပါဠိ စကားမွာ " ဒိ႒ိ " ျဖစ္၏ ။ ဒိ႒ိ သည္ ယံုၾကည္ခ်က္ ဟူေသာ အနက္ကိုေဟာ၍ မည္သည့္ အယူ၀ါဒ ကိုမွ် အထူးအေထြ ရည္ညႊန္းျခင္း မရွိေခ် ။ သို႔ရာတြင္ အခ်ဳိ႕ဆရာတို႔က ဗုဒၶ၀ါဒသည္ ဒိ႒ဳပါဒါန္ ဟူေသာ စကား၌ေသာ္ လည္းေကာင္း ၊ ဤ အယူသည္သာ မွန္သည္ ၊ အျခားအယူမ်ားသည္ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္သည္ ဟု မစြဲ မွတ္ၾကလင့္ ဟူေသာ ဗုဒၶ ၾသ၀ါဒ ၌ ေသာ္ လည္းေကာင္း အက်ဳံးမ၀င္ ဟု ဆိုၾက၏ ။ အမွန္မွာ အနတၱ၀ါဒ ကို အလြန္စြဲလန္းပါက နတၳိက၀ါဒီ ျဖစ္သြား တတ္ျခင္း ၊ ဗုဒၶ လက္ထက္က ဒုကၡတရားကို စြဲလန္းေသာ ရဟန္းမ်ား မိမိကိုယ္ မိမိ သတ္ေသၾကျခင္း ၊ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ကို စြဲလန္းေနပါက သီလ သမာဓိ အရာ၌ အားနည္းေနတတ္ျခင္း စသည္မ်ားသည္ ဗုဒၶစာေပ၌ ထင္ရွား၏ ။ ဗုဒၶ ၏ ၀ိဘဇၨ ၀ါဒႏွင့္ အလယ္လမ္းစဥ္ ၊ အလဂဒၵဴပမသုတ္မွ ေဖာင္ဥပမာ စသည္တို႔ကို ေထာက္ခ်င့္၍လည္း ဗုဒၶ သည္ မိမိ၏ ေဒသနာ အခ်ဳိ႕၌ အစြဲ ဥပါဒါန္ ရွိမႈကို မလိုလားေၾကာင္း သိအပ္၏ ။                အခ်ဳိ႕ေသာ ဗုဒၶ ေဒသနာမ်ား၏ အဆိုအားျဖင့္မူ အရိယာလမ္းစဥ္သည္ လိုအပ္ေသာ ဂုဏ္ အဂၤါမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္အဖို႔ အခက္အခဲမ်ားစြာမရွိေခ် ။ သဒၶါ ၊ သတိ၀ီရိယ ၊ ပညာ စေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားရွိမည္ ၊ က်န္းမာ၍ အနာေရာဂါ ကင္းမည္ ၊ ရိုးသားပြင့္လင္း၍ ဟန္ေဆာင္မႈကင္း မည္ ဆိုပါက ခုႏွစ္ရက္အတြင္း မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ ရရွိနိုင္သည္ ဆို၏ ။ လိုအပ္ေသာဂုဏ္အဂၤါမ်ားတြင္ အေရးအၾကီးဆံုးမွာ ပညာ ျဖစ္၏ ။                ဤသို႔ျဖင့္ ယေန႔ ဗုဒၶ၀ါဒီတို႔သည္ အရိယာလမ္းစဥ္၌ လိုအပ္ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ား အား နည္းေနသည့္အျပင္ အရိယာပုဂၢိဳလ္အေၾကာင္းကို မွန္မွန္ကန္ကန္ စံုလင္စြာ မသိၾကေခ် ။                " ဆရာစြဲ ၊ က်မ္းဂန္စြဲ ၊ ၀ါဒစြဲ မရွိဘဲ ဗုဒၶဓမၼအေၾကာင္း ေျခေျချမစ္ျမစ္ စူးစမ္းေလ့လာလို ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ ဤ post ကို တင္ျပရျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။ " ...................................................................................................................................................................        ဦးေအးေမာင္ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္