ဗုဒၶ၏ထူးျခားခ်က္မ်ား

                

ဗုဒၶ၏ထူးျခားခ်က္မ်ား                       ဗုဒၶသည္ က်န္းမာေတာင့္တင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေၾကာင္း ပိဋကတ္စာေပ၌ ထင္ရွား၏ ။ ဘုရားမျဖစ္မီက ေျခာက္ႏွစ္တိုင္တိုင္ ျပင္းထန္ေသာအက်င့္ကို ဆင္းရဲ ျငိဳျငင္စြာ က်င့္နိုင္ခဲ့ျခင္း ၊ အသက္ ၈၀ အထိ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသို႔ ေျခလ်င္ခရီးလွည့္လည္၍ တရားေဟာေျပာျခင္း ၊ အိုမင္းေသာအရြယ္၌ ေရာဂါေ၀ဒနာ အျပင္းအထန္ ခံစားျပီးသည့္ေနာက္၌ပင္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀း ေသာ ကုသိနာရံု သို႔ ေျခလ်င္ၾကြသြားျခင္း စသည္တို႔ကို ေထာက္ခ်င့္၍ ဗုဒၶသည္ ကိုယ္ခႏၶာ အထူးၾကံ့ ခိုင္ ေတာင့္တင္းေၾကာင္း ယံုမွားဖြယ္ရာ မရွိေခ် ။                 ထိုမွ် ထူးထူးျခားျခား ကိုယ္လက္က်န္းမာ ေတာင့္တင္းမႈသည္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ေၾကာင့္ ျဖစ္၏ ။ ဗုဒၶသည္ အစားအေသာက္၌ မယုတ္မလြန္ ျခိဳးျခံ၏ ။               " ရဟန္းတို႔ ၊ ငါသည္ ညစာမစားေသာေၾကာင့္ က်န္းမာ၍ အနာေရာဂါကင္း၏ ။ ကိုယ္လက္ ၾကံ့ခိုင္၍ ခ်မ္းသာစြာေနရ၏ ။ " ( မဇိၥ်မနိကာယ္ ၊ ကိဋာဂီရိသုတ္ )                ေလာက၌ က်န္းမာ၍ အသက္ရွည္ေသာသူတို႔သည္ အမ်ားအားျဖင့္ ဘ၀ ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခုခုရွိ၍ မနားမေန အလုပ္လုပ္ေသာ သူမ်ားျဖစ္၏ ။ ဗုဒၶသည္ လူသတၱ၀ါတို႔ကို သံသရာ၀ဋ္ ဆင္းရဲမွ ကယ္ခၽြတ္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳခါနီးေသာအခါ၌ပင္ သုဘဒၵရဟန္းအား ေဟာ ေျပာ ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ေသးသည္ မဟုတ္ပါေလာ ။                 ဗုဒၶအား အထူးက်န္းမာ အသက္ရွည္ေစေသာ အဓိကအေၾကာင္းတရားမွာ ကိေလသာမီး အားလံုး ျငိမ္းသတ္ျပီး၍ ထာ၀ရ စိတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာမႈျဖစ္၏ ။ တစ္ခါေသာ္ ဗုဒၶသည္ အာဠ၀ီျပည္ ႏြား တို႔သြားရာ ျဖစ္ေသာ လမ္းနံေဘးရွိ ရင္းတိုက္ေတာအတြင္း သစ္ရြက္အခင္း၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူ၏ ။ အာဠ၀ီမင္းသားသည္ လွည့္လည္သြားလာရင္း ဗုဒၶကိုျမင္ေလေသာ္ အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ျပီးလွ်င္ " ျမတ္စြာဘုရား ၊ အရွင္ဘုရားသည္ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ေတာ္မူရပါ၏ေလာ "  ဟုေမးေလွ်ာက္၏ ။ ဗုဒၶက " မင္းသား ၊ ငါသည္ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရေပသည္ " ဟု ျပန္ေျပာ ၏ ။                 ထိုအခါမင္းသားသည္ မ်ားစြာ အံ့ၾသ၍ " အရွင္ဘုရား ၊ ယခုအခ်ိန္အခါသည္ ေဆာင္းဥတု ျဖစ္၍ အလြန္ေအးခ်မ္းလွပါ၏ ။ ေျမသည္ ႏြားခြာရာတို႔ျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းလွပါ၏ ။ သစ္ရြက္အခင္း သည္ ပါးလြန္းလွပါ၏ ။ သစ္ပင္မွ သစ္ရြက္တို႔သည္ က်ဲရရဲရွိၾကပါကုန္၏ ။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေအးျမေသာ ေလတိုက္ခတ္၍ ဆီးႏွင္းတို႔ တဖြဲဖြဲ က်လ်က္ရွိပါ၏ ။ သို႔ျဖစ္ပါလ်က္ ငါသည္ ခ်မ္းသာ စြာ အိပ္ရသည္ ဟု အရွင္ဘုရား မိန္႔ေတာ္မူဘိ၏ ။ " ဟု ေလွ်ာက္၏ ။                  ထိုအခါ ဗုဒၶက ေလာက၌ ကာမဂုဏ္ခံစား၍ ႏူးညံ့ေသာေနရာ အိပ္ယာ၌ အိပ္ရေသာ္ လည္း ကိေလသာမီးေတာက္ေလာင္ေနေသာသူသည္ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ၊ မိမိ မွာ ကိေလသာ ရာဂမီး ပယ္သတ္ျပီးျပီ ျဖစ္၍ မည္သည့္ေနရာမ်ဳိး၌မဆို ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ရ ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူေလသည္ ။ ( အဂၤုတၱရနိကာယ္ ၊ တိကဒဟတၳာဠ၀ကသုတ္ )                ဗုဒၶ၏ စိတ္ျငိမ္းေအးခ်မ္းမႈသည္ ရုပ္လကၡဏာ အဆင္းသ႑ာန္၌ အျမဲထင္ဟပ္ေပၚလြင္ေန မည္ျဖစ္၏ ။ သို႔ျဖစ္၍ ဗုဒၶကို ပထမ အၾကိမ္ေတြ႔ျမင္ရေသာ ဥပကတကၠတြန္းက " ငါ့ရွင္ ၊ သင္သည္ မည္သူျဖစ္သနည္း ၊ သင္၏ ကၠေျႏၵတို႔သည္ ၾကည္လင္လွ၏ ။ အေရအဆင္းသည္ စင္ၾကယ္၍ ျပိဳးျပိဳး ျပက္ျပက္ ရွိ၏ ။ " ဟု ဆို၏ ။ ဗုဒၶကို ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္ မလုပ္ဘဲေနရန္ ဆံုးျဖတ္ထားေသာ ပဥၥ၀ဂီ ငါးဦးသည္ ဗုဒၶကို ျမင္ရံုႏွင့္ပင္ မိမိတို႔၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေမ့ေလ်ာ့၍ ခရီးဦးၾကိဳျပဳၾက၏ ။                  ဗုဒၶ၏ တင့္တယ္ခန္႔ညားေသာ ဥပဓိရုပ္ေၾကာင့္ တစ္ၾကိမ္ျမင္ကာမွ်ႏွင့္ ၾကည္ညိဳေသာသူ မ်ား ရွိသည့္နည္းတူ ဗုဒၶ၏ သီလဂုဏ္ ၊ သမာဓိဂုဏ္သတင္းကို ၾကားကာမွ်ႏွင့္ ၾကည္ညိဳေသာသူမ်ား မွာလည္း မနည္းလွေခ် ။ ေပါကၡရသာတီေသာဏဒႏၲာ စေသာ အလြန္ဇာတ္ၾကီး ၊ မာနၾကီးသည့္ ျဗဟၼာဏေခါင္းေဆာင္ တို႔သည္ပင္ ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္သတင္းကို ၾကားရံုမွ်ႏွင့္ သြားေရာက္ဖူးေတြ႕လိုၾက ေသာ ဆႏၵ ျဖစ္ေပၚလာၾက၏ ။ ပါဠိပိဋကတ္၌ ဗုဒၶအား အထူး လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ၾကည္ညိဳေသာပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္ဦးမွာ ျဗဟၼာယုအမည္ရွိ ဇာတ္ၾကီး ျဗဟၼာဏတစ္ဦး ႏွင့္ ပေသနဒီေကာသလမင္း တို႔ ျဖစ္၏ ။ သူ တို႔သည္ ဗုဒၶအထံသို႔လာ၍ ဖူးေျမာ္ေသာအခါ၌ ဗုဒၶ၏ ေျခတို႔ကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္၍ ပါးစပ္ ျဖင့္ အထပ္ထပ္ နမ္းရႈပ္ၾကေလသည္ ။ ( မဇိၥ်မနိကာယ္ ၊ ျဗဟၼာယုသုတ္ႏွင့္ဓမၼေစတိယသုတ္ )                 ဤသို႔ မ်ားစြာေသာ လူတို႔၏ ၾကည္ညိဳေလးစားျခင္းကို ခံရေသာ္လည္း ဗုဒၶသည္ မိမိအား လြန္လြန္ကဲကဲ ပုဂၢိဳလ္စြဲ ၾကည္ညိဳမႈကို လံုး၀ မလိုလားေခ် ။ မိမိအား အလြန္အမင္း ၾကည္ညိဳေသာ ၀ကၠလိရဟန္း အား မိန္႔ၾကားခ်က္သည္ ရွင္းလင္းျပတ္သား၏ ။ " ၀ကၠလိ ၊ ဤ အပုပ္ေကာင္ကို ဖူးျမင္ျခင္းျဖင့္ အဘယ္အက်ဳိးရွိမည္နည္း ။ ၀ကၠလိ ၊ တရားကိုျမင္ေသာသူသည္ ငါဘုရားကိုျမင္ သည္မည္၏ ။ " ( သံယုတၱနိကာယ္ ၊ ခႏၶသံယုတ္ - ၀ကၠလိသုတ္ )                 စင္စစ္ ဗုဒၶသည္ ကမၻာ့သမိုင္း၌ အာဏာရွင္ ၊ နိုင္ငံေရး ၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အားေပးေလ့ရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္ ကိုးကြယ္မႈကို အတိအလင္း ဆန္႔က်င္သည့္ ေရွးဦး ပထမပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ သည္ဆိုက မွားမည္ မဟုတ္ေခ် ။ ဤအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဗုဒၶမိန္႔ၾကားခ်က္မ်ားကိုျပဆို ပါမည္ ။                ဗုဒၶသည္ မိမိအား အလြန္အမင္း ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္မႈကိုလည္း မႏွစ္သက္ေခ် ။ တစ္ခါေသာ္ ေဗာဓိမင္းသားသည္ ဗုဒၶအား နန္းေတာ္သို႔ ဆြမ္းစားရန္ ပင့္ဖိတ္၍ ဗုဒၶၾကြလာမည့္လမ္း၌ အဖိုးတန္ ကမၺလာပုဆိုးျဖဴကို ခင္းထား၏ ။ ဗုဒၶသည္ ၾကြလာ၍ ပုဆိုးျဖဴခင္းထားသည္ကို ျမင္ေသာ္ ေရွ႕ဆက္ မသြားဘဲ ရပ္တန္႔ေန၏ ။ မင္းသားက ပုဆိုးျဖဴအခင္းအားလံုးကို ရုတ္သိမ္းျပီးေသာအခါမွ နန္းေတာ္ သို႔ ၀င္ေတာ္မူ၏ ။ ( မဇိၥ်မနိကာယ္ ၊ ေဗာဓိရာဏကုမာရသုတ္ )                 လူအမ်ား၏ ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္ျခင္းခံရေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ဗုဒၶသည္ မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်၍ ေျပာေလ့ရွိ၏ ။ ပရပိုဇ္တစ္ဦးက ဗုဒၶသည္ အစစအရာရာ၌ ျခိဳးျခံစြာ က်င့္နိုင္ပါေပသည္ ဟု ခ်ီးက်ဴး ၏ ။ ထိုအခါ ဗုဒၶက မိမိ၏ ျခိဳးျခံစြာ က်င့္မႈမွာ အခ်ဳိ႕ေသာ တပည့္ရဟန္းတို႔၏ ျခိဳးျခံစြာက်င့္မႈႏွင့္စာ ေသာ္ ဘာမွ် မေျပာပေလာက္ပါ ။ ထိုတပည့္ရဟန္းတို႔က မိမိထက္ သာလြန္၍ ျခိဳးျခံစြာ ေနထိုင္စား ေသာက္ၾကပါသည္ဟု မိန္႔ၾကား၏ ။ ( မဇိၥ်မနိကာယ္ ၊ မဟာသကုလုဒါယီသုတ္ )                 တစ္ေန႔ေသာ ညေနခ်မ္း၌ ဗုဒၶသည္ ရဟန္းမ်ားႏွင့္အတူ ထိုင္လ်က္ရွိ၏ ။ " ရဟန္းတို႔ ၊သင္ တို႔သည္အကယ္၍ ငါ၌ ကိုယ္ႏွင့္ႏႈတ္ႏွင့္စပ္ေသာ အျပစ္တစ္စံုတစ္ရာ ေတြ႕ျမင္ပါက ငါ့အား ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္ေလာ့ " ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏ ။ ( သဂါထာ၀ဂၢသံယုတ္ ၊ ၀ဂၤ ီသသုတ္ )                     ပိဋကတ္စာေပ၌ ဗုဒၶ၏ စိတ္သေဘာထား ျမင့္ျမတ္မႈ ၊ သနားၾကင္နာမႈ ၊ ေထာက္ထား စာနာမႈ စေသာ ဂုဏ္မ်ားကို အထူးေပၚလြင္ထင္ရွားေစေသာ ပါဠိေတာ္မွာ ဒီဃနိကာယ္ မွ မဟာပရိ နိဗၺာနသုတ္ ျဖစ္၏ ။ ဤေနရာ၌ ဗုဒၶ၏ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ျမတ္မႈ ထင္ဟပ္ေနေသာ ေနာက္ဆံုး မိန္႔ၾကား ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပပါမည္ ။               ဗုဒၶသည္ ေရႊပန္းထိမ္သည္သား စုႏၵ ၏ ၀က္သားဆြမ္းကို ဘုန္းေပးျပီးေနာက္ ၀မ္းေသြးသြန္ ေရာဂါ အျပင္းအထန္ ခံစားရ၏ ။ သို႔ရာတြင္ စုႏၵ အား စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ေစလိုေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ ေနာက္ဆံုး ဘုဥ္းေပးေသာဆြမ္းသည္ အျခားဆြမ္းတို႔ထက္ အက်ဳိးအာနိသင္ၾကီးမားသည္ ဟု ဘုရားရွင္၏ မ်က္ေမွာက္မွ ၾကားလိုက္ရေၾကာင္း ေျပာျပ၍ စုႏၵ ၏ ႏွလံုးမသာျခင္းကို ေျဖေဖ်ာက္ ရန္ အရွင္အာနႏၵာ အား မွာၾကားေတာ္မူခဲ့၏ ။                 အရွင္အာနႏၵာက ဗုဒၶသည္ ပရိနိဗၺာန္ စံမ၀င္မီ တပည့္သံဃာတို႔အတြက္ တစ္စံုတစ္ရာ မွာ ၾကားေတာ္မူခဲ့လိမ့္မည္ ဟု မိမိ ယံုၾကည္ပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထား၏ ။ ထိုအခါ ဗုဒၶ မိန္႔ၾကားေသာ စကားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္၏ ။              " အာနႏၵာ ၊ ငါဘုရားအား သင္တို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤမွ်ေလာက္ ေတာင့္တေနဘိသနည္း ။ ငါသည္ တရားဓမၼကို အၾကြင္းမဲ့ ေဟာၾကားခဲ့ေပျပီ ။ သင္တို႔သည္ ငါ၏ ေနာက္လိုက္ ျဖစ္သည္ ၊ ငါသည္ သင္တို႔၏ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္သည္ ဟု ငါမယူဆခဲ့ေပ ။ အာနႏၵာ ၊ ငါသည္ ယခု အိုမင္း၍ဘ၀ ခရီး၏ အဆံုးပိုင္းသို႔ ေရာက္ရွိေနေပျပီ ။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔သည္ မိမိကိုယ္ကိုသာ မွီခိုကိုးကြယ္ရာျပဳ ၍ ေနၾကကုန္ေလာ ့ ။ တရားမွတစ္ပါး မွီခို ကိုးကြယ္ရာ မရွိဘဲ တရားသာလွ်င္ မွီခိုကိုးကြယ္ရာရွိ သည္ျဖစ္၍ ေနၾကကုန္ေလာ "              ကုသ္နာရံုဥယ်ာဥ္၌ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ခါနီးတြင္ နတ္ျဗဟၼာမ်ားစြာတို႔သည္ လာေရာက္၍ ဗုဒၶ အား ပူေဇာ္ၾက၏ ။ ထိုအခါ ဗုဒၶက " အာနႏၵာ ၊ နတ္ျဗဟၼာတို႔သည္ ဤသို႔ ပူေဇာ္ကာမွ်ျဖင့္ ငါဘုရား အား ျမတ္ႏိုးသည္ မမည္ေသး ။ အၾကင္ဥပါသကာ ၊ ဥပါသိကာမ တို႔သည္လည္းေကာင္း ၊ ရဟန္း ေယာက်္ား ၊ ရဟန္းမိန္းမ တို႔သည္လည္းေကာင္း ငါေဟာၾကားအပ္ေသာ တရားႏွင့္အညီ က်င့္ၾကံ ေနထိုင္ၾက၏ ။ ထိုသူတို႔သည္သာလွ်င္ ငါဘုရားကို ခ်စ္ၾကည္ျမတ္ႏိုး ရွိခိုးပူေဇာ္ၾကသည္ မည္၏ ။ " မိန္႔ေတာ္မူ၏ ။ ရွင္အာနႏၵာက " အရွင္ဘုရား ၊ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ နိဗၺာန္လားခဲ့ေသာ္ အေလာင္းေတာ္ အား ကၽြန္ုပ္တို႔ျပဳဖြယ္ကိစၥကို အဘယ္သို႔ ျပဳရပါအံ့နည္း " ဟုေမးေလွ်ာက္၏ ။ ထိုအခါ ဗုဒၶက " အာနႏၵာ ၊ငါဘုရား၏ အေလာင္းေတာ္ကို မီးပူေဇာ္ျခင္း စသည္တို႔၌ သင္တို႔ မေၾကာင့္ၾကကုန္လင့္ မိမိိ၏ အစီးပြားျဖစ္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္ရျခင္းငွာသာ မ်ားစြာ လံု႔လျပဳၾကကုန္ေလာ "ဟု မိန္႔ေတာ္မူ ၏ ။             ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ခါနီး၌ ဗုဒၶသည္ အရွင္အာနႏၵာအား " အာနႏၵာ ၊ ငါ၏တပည့္ ရဟန္းသံဃာတို႔ သည္ ငါ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ေသာအခါဘုရား မရွိျပီ ၊ ငါလြန္ျပီ ဟု ထင္မွတ္ၾကေပလိမ့္မည္ ။ ထိုသို႔ မထင္မွတ္လင့္ ။ ငါေဟာေသာတရားသည္ ငါလြန္ေသာအခါ သင္တို႔၏ဆရာ ျဖစ္လတၱံ႕ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါလြန္ေသာအခါ ငါရွိသည္ဟုသာ ေကာင္းစြာ မွတ္အပ္၏ ။ " ဟု မိန္႔ၾကား၍ ရဟန္းတို႔အား မိမိ၏ တရား၌ တစ္စံုတစ္ရာ ယံုမွားမႈရွိလွ်င္ မိမိမလြန္မီ ေမးေလွ်ာက္ၾကရန္ သတိေပး၏ ။ သို႔ရာတြင္ ရဟန္းတို႔က မည္သို႔မွ် မေမးေလွ်ာက္ၾကေခ် ။ ထို႔ေနာက္ ဗုဒၶသည္ " ရဟန္းတို႔ ၊ သခၤါရတရားတို႔ သည္ ပ်က္စီးတတ္ေသာသေဘာ ရွိၾကကုန္၏ ။ သင္တို႔သည္ မေမ့မေလ်ာ့ဘဲ က်င့္ၾကံအားထုတ္ ၾကကုန္ေလာ " ဟု ေနာက္ဆံုး မိန္႔ၾကားျပီးလွ်င္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူ၏ ။                ဗုဒၶ ၏ ေနာက္ဆံုးဘ၀ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ေဖာ္ျပေသာ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္ သည္ အျခားသုတ္ မ်ားထက္ ရွည္လ်ား၍ အလြန္ထူးျခား မွတ္သားဖြယ္ေကာင္းေသာ သုတ္ျဖစ္၏ ။ ေလာက၌ နဂိုမူလ က စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္းရွိေသာသူတို႔သည္ပင္ အိုမင္းေသာအရြယ္၌ က်န္းမာေရး မ်ားစြာ ယိုယြင္း ပ်က္ျပားမႈ မရွိေစကာမူ အမ်ားအားျဖင့္ စိတ္ဓာတ္ယိုယြင္း ဆုတ္ယုတ္လာၾက၏ ။ ငါစြဲၾကီး မား၍ သူတစ္ပါးအေပၚ ဆရာလုပ္လိုျခင္း ၊ သူတစ္ပါးကို အျပစ္ျမင္ အထင္ေသးျခင္း စာနာေထာက္ ထားမႈ မရွိျခင္း ၊ သူတစ္ပါး၏ ဂရုစိုက္ေျမွာက္စားမႈကို လိုလားျခင္း စေသာ စရိုက္လကၡဏာမ်ားကို ျပတတ္ၾက၏ ။ ဗုဒၶသည္ကား ေရာဂါေ၀ဒနာခံစားရ၍ မက်န္းမမာျဖစ္ေနေသာ အသက္ ၈၀ အရြယ္ ၌ပင္ မိမိအား အေၾကာင္းျပဳ၍ သူတစ္ပါးစိတ္မေကာင္း မျဖစ္ေစလိုျခင္း ၊သူတစ္ပါးကို အထင္အျမင္ မေသးေစလိုျခင္း ( ရွင္သာရိပုတၱရာ အား မိန္႔ၾကားခ်က္ ) ပုဂၢိဳလ္ကိုးကြယ္မႈ မျဖစ္ေစလိုျခင္း စေသာ လကၡဏာမ်ားျဖင့္ ျမင့္မားေသာ အာဇာနည္စိတ္ဓာတ္ကို အထင္အရွား ျပသေတာ္မူခဲ့ေပသည္ ။ ဦးေအးေမာင္္ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ မွ ဆြဲထုတ္တင္ျပခ်က္ ...........................................................................................................................................................................................................................