ဆင္ျခင္သံုးသပ္သင့္ေသာ ရွင္သာမေဏျပဳျခင္း

ဆင္ျခင္သံုးသပ္သင့္ေသာ ရွင္သာမေဏျပဳျခင္း                                  ျမန္မာဗုဒၶ၀ါဒီတို႔ ဆင္ျခင္ သံုးသပ္သင့္ေသာ ဘာသာေရး ဓေလ့ထံုးစံတစ္ခုမွာ ကေလး သူငယ္မ်ားကို ရွင္ျပဳေသာ ထံုးစံျဖစ္၏ ။ ျမန္မာတို႔သည္ မိမိတို႔၏ သားသမီးမ်ားကို အသက္ ငယ္ရြယ္စဥ္ ရွင္ျပဳေလ့ရွိၾက၏ ။ ၀ိနည္းပိဋကတ္၌ ဗုဒၶသည္ ရဟန္းတို႔အား အသက္ ၁၅ ႏွစ္ မျပည့္ေသးေသာ သူငယ္အား ရွင္မျပဳအပ္ ။ ရွင္ျပဳေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစဟု ပညတ္ေတာ္မူသည္ ။               ဤပညတ္ေတာ္မူခ်က္မွာ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္လွေပသည္ ။ ရွင္သာမေဏအျဖစ္သည္ တတ္သိလိမၼာေသာ အရြယ္သို႔ ေရာက္ရွိျပီးျဖစ္သည့္ သူငယ္မ်ားအဖို႔သာလွ်င္ အက်ဳိးရွိသည္ ။ ယခုကာလ၌ မိဘမ်ားက ရွင္ျပဳေသာ သူငယ္မ်ားမွာ အမ်ားအားျဖင့္ အသက္ငယ္ရြယ္ ဥာဏ္ႏု နယ္ေသးေသာ သူမ်ား ျဖစ္ၾကရကား ဘာသာေရးဘက္၌ တစ္စံုတစ္ရာထူးျခားေျပာင္းလဲျခင္း မရွိေခ် ။ သို႔ျဖစ္၍ ယခုေခတ္ လူငယ္မ်ားသည္ အားလံုးလိုလို ရွင္သာမေဏ ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးပါ လ်က္ ဘာသာေရးအသိတရား ေခါင္းပါးေနၾက၏ ။ မိဘမ်ားသည္ မိမိတို႔ျပဳေသာေကာင္းမႈ အတြက္ ႏွစ္သိမ့္ေက်နပ္ၾကေပမည္ ။ သို႔ရာတြင္ ကေလးကို ရွင္ျပဳျခင္းသည္ မိဘမ်ား၏ ေက်နပ္မႈ ၊ ကုသိုလ္ရမႈအတြက္ ျဖစ္ပါသေလာ ။ ကေလး၏ အက်ဳိးစီးပြား ၊ သာသနာေတာ္၏ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ျဖစ္သင့္သည္ မဟုတ္ပါေလာ ဟု ေမးဖြယ္ရွိ၏ ။          ။ ( ဦးေအးေမာင္ - ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ ) ေနာက္ထပ္ေတြ႕ရွိခ်က္ ။            ။ စာအုပ္ေတြ ျပန္လွန္ၾကည့္ေတာ့ --နိုင္ငံေတာ္ၾသ၀ါဒါစရိယ ၊ ျမန္မာစာၾသ၀ါဒါစရိယ အဂၢမဟာသဒၶမၼေဇာတိကဓဇ ဘဒၵႏၲေဒ၀ိႏၵာဓိပတိ ထီးခ်ဳိင့္ၿမိဳ႕ တည္ေတာ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ႕ မိန္႔ၾကားခ်က္ကို ေတြ႕ရွိရပါတယ္ ။ ဆရာေတာ္ၾကီး မိန္႔ၾကားတာက ရွင္ျပဳမယ့္ သာမေဏ ဟာ ရွင္ျပဳဖို႔အတြက္ အဂၤါ ( ၃ ) ခ်က္ နဲ႔ ညီညြတ္ရပါမယ္လို႔ဆိုပါတယ္ ။ အဲဒီ အဂၤါ ( ၃ ) ခ်က္ ထဲက အဓိကအက်ဆံုးအခ်က္ကေတာ့ --- သရဏဂံုကို ပီသစြာ ရြတ္ဆိုနိုင္ရမယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္ ။ ၀န္ခံခ်က္ ။     ။ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ ေလ့လာမႈ အားနည္းေသာေၾကာင့္ အထက္ပါ Post နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေျပာ စရာ ေ၀ဖန္စရာ ျဖစ္သြားခဲ့ပါသည္ ။ အဲဒီအတြက္ အားလံုးကို အနႈးအညြတ္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္ ။ ျပန္လည္ ျဖည့္စြက္ျခင္း             " ဗုဒၶသည္ ရဟန္းတို႔အား အသက္ ၁၅ ႏွစ္ မျပည့္ေသးေသာ သူငယ္အား ရွင္မျပဳအပ္ ။ ရွင္ျပဳေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစဟု ပညတ္ေတာ္မူသည္ ။ "                  ထိုအခါ၌ သဒၶါတရားရွိ၍ ၾကည္ညိဳတတ္ေသာ အရွင္အာနႏၵာ၏ အလုပ္အေကၽြး အမ်ဳိးသည္ ယဥ္းအနာ " အဟိ၀ါတကေရာဂါ " ျဖင့္ ေသေလေသာ္ သူငယ္ႏွစ္ေယာက္တို႔သာ ၾကြင္းက်န္ကုန္၏ ။                 ထိုသူငယ္တို႔သည္ ေရွးအေလ့အက်က္အားျဖင့္ ရဟန္းတို႔ကို ျမင္ေသာအခါ ေျပးလာသည္ရွိ ေသာ္ရဟန္းတို႔သည္ ေမာင္းမဲေငါက္ငမ္းကုန္၏ ။ ထိုသူငယ္တို႔သည္ ရဟန္းတို႔က ေမာင္းမဲသည္ ရွိေသာ္ ငိုေၾကြးကုန္၏ ။                 ထိုအခါ အရွင္အာနႏၵာအား " ျမတ္စြာဘုရားသည္ " ၁၅ ႏွစ္ မျပည့္ေသးေသာ သူငယ္ကို ရွင္ မျပဳအပ္ " ဟု ပညတ္ေတာ္မူ၏ ။ ဤသူငယ္တို႔သည္လည္း ၁၅ ႏွစ္ မျပည့္ေသးကုန္ ၊ အဘယ္သို႔ေသာ  အေၾကာင္းျဖင့္ ဤသူငယ္တို႔သည္ မပ်က္စီးကုန္ရာပါအံ့နည္း " ဟု အၾကံျဖစ္၏ ။                  ထိုအခါ အရွင္အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကိုေလွ်ာက္၏ ။ " အာနႏၵာ ၊ ထိုသူငယ္တို႔သည္ က်ီးတို႔ကို ေျခာက္လွန္႔ျခင္းငွာ စြမ္းနိုင္ကုန္၏ေလာ " ဟု ေမးေတာ္မူ၏ ။                 " ျမတ္စြာဘုရား ၊ စြမ္းနိုင္ပါကုန္၏ " ဟု ေလွ်ာက္၏ ။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ တရားစကားကို ေဟာေတာ္မူျပီးလွ်င္ ရဟန္း တို႔ကို " ရဟန္းတို႔ ၊ ၁၅ႏွစ္ မျပည့္ေသးေသာ္လည္း က်ီးတို႔ကို ေျခာက္လွန္႔ျခင္းငွာ စြမ္းနိုင္ေသာ သူငယ္ ကို ရွင္ျပဳျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳ၏ " ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏ ။                 အထက္ပါ ပညတ္ခ်က္မ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ " အသက္ ၁၅ ႏွစ္ မျပည့္ေသးေသာ သူငယ္ကို ရွင္ မျပဳအပ္ " ဟု ပညတ္ေတာ္မူခ်က္သည္ ေရွးဦးစြာ ပညတ္အပ္ေသာ မူလ ပညတ္ျဖစ္သည္ ။ " ၁၅ ႏွစ္ မျပည့္ေသးေသာ္လည္း က်ီးတို႔ကို ေျခာက္လွန္႔ျခင္းငွာ စြမ္းနိုင္ေသာ သူငယ္ကို ရွင္ျပဳျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳ၏ " ဟု မိန္႔ေတာ္မူခ်က္သည္ မူပညတ္ခ်က္ကို ပယ္ဖ်က္ရာ ( ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျခြင္းခ်က္ အေနနဲ႔ ယူဆ၏) ေရာက္၏ ။              အသက္ ၁၅ ႏွစ္ မျပည့္ေသးေသာ္လည္း ထိုသူငယ္သည္ က်ီးတို႔ကို ေျခာက္လွန္႔နိုင္ေသာ အရြယ္ ျဖစ္ခဲ့မူ ရွင္ျပဳေပးေကာင္း၏ ။ ရွင္ျပဳေပးေသာ ရဟန္းမ်ား အာပတ္မသင့္ေတာ့ ။ သို႔ရာတြင္ အသင့္ ေတာ္ဆံုးအရြယ္ကား မူလပညတ္ေတာ္မူအပ္ေသာ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ အရြယ္ ျဖစ္၏ ။ အထက္ပါအျဖစ္ အပ်က္မ်ဳိးကဲ့သို႔ အခက္အခဲ ရွိမွသာ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ မျပည့္မီ ရွင္ျပဳလိုက ျပဳေပးသင့္၏ ။                 ဤေနရာတြင္ မိဘမ်ားဘက္ကသာ ျပင္ဆင္သင့္သည္ မဟုတ္ေသး ။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ မ်ား ဘက္ကလည္း ငယ္ရြယ္ ႏုနယ္ေသးေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားကို ရွင္ျပဳေပးဖို႔ရာ လက္မခံသင့္ ။               ယခုကာလ ရွင္ျပဳၾကေသာ သူငယ္အခ်ဳိ႕ကား သကၤန္းနိုင္ဖို႔ ၊ သရဏဂံုပီသဖို႔ ေနေနသာသာ မိခင္နို႔ပင္ ေကာင္းေကာင္းမျပတ္တတ္ေသး ။ ညအိပ္လွ်င္ ဖခင္ျဖစ္သူက အတူလာအိပ္ေပးရ၏ ။ ဆြမ္း စားလွ်င္ ခြံ႔ေကၽြးရ၏ ။ ညညဆိုလွ်င္ ကေလးငိုသံ တညံညံျဖင့္ အမွန္ပင္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေကာင္းလွ၏ ။ ( အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ) - ဗုဒၶ၏ဗုဒၶ၀ါဒ - စာ -၁၄၄ -၁၄၅ ) ....................................................................................................................................................................................................................................