လူ၀င္စား ...ရွိ မရွိ ျပႆနာ

 

....................................................................................................................................................................................................................................................................................            လယ္တီဆရာေတာ္ဘု၇ားကို ျပင္သစ္ျပည္ ပါရီျမိဳ႕ က ပညာရွိမ်ားက ေမးေလွ်ာက္တဲ့ ေမးခြန္း  (၅ ) ခု ကို ေမးပါတယ္ ။ ေမးတဲ႔ခုႏွစ္က ၁၂၇၅ ခုႏွစ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက နိုင္ငံျခားဗုဒၶဘာသာ သာသနာျပဳ အသင္းၾကီး ဖြဲ႕စည္းဖို႔ ဆို ျပီး ဆရာေတာ္ၾကီး မႏၲေလးျမိဳ႕မွာ သီတင္းသံုး ေနတုန္းက ေရာက္လာၾကပါတယ္ ။ မႏၲေလးျမိဳ႕ တရားဌာန ၀န္ခ်ဳပ္မင္း ရံုးက စာေရးၾကီး မြန္ရွာဘြန္ဆင္ ကတစ္ဆင္႔ ေလွ်ာက္ထားေသာေမးခြန္းမ်ားျဖစ္ပါတယ္ ။                အေမးပုစၧာ ေတြကေတာ့ ...... (၁)  သားသမီး တို႔ရဲ႔ ကံ ( ကမၼ ) သည္ ၄င္းတို႔၏ မိဘမ်ားရဲ႔ ကံႏွင့္ တူ  မတူ ၊ (၂)  မိဘ ကနူသည္ျဖစ္ေစ ၊ ေရာဂါဆိုး စြဲကပ္သည္ျဖစ္ေစ ၊ ရူးသည္ ျဖစ္ေစ ထိုသူတို႕မွ ေပါက္ပြားေသာ သားသမီး တို႔မွာ        ေဆးပညာ အရ ကူးတတ္သည္ ၊ ရူးတတ္သည္  ဆိုၾက သည္ ။ ကံခ်င္းမတူလွ်င္ မည္သည္႔အတြက္ေၾကာင္႔ နူနိုင္၊ ကူးနိုင္        ရူးနိုင္ပါသနည္း ၊ (၃)  ၀ိညာဥ္သည္ အတြယ္ရွိမွ ျပဳတ္သလား ၊ သို႔မဟုတ္ မတြယ္မီ အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေနပါသလား ။ အစိမ္းတေစၧ ျဖစ္ၾက        သည္ ဆိုၾကေသာ စကားမွာ မွန္ပါသလား ၊ (၄)  လူ၀င္စား ဟူ၍ ေလာက၌ ေျပာရိုးဆိုရိုးရွိၾက၏ ။ ၀င္စားျခင္းအေၾကာင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္တြင္ သက္၀င္ျခင္း          ရွိပါသလား ၊ (၅)  အဘိညာဥ္ ငါးပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားမွ တစ္ပါး ရဟႏၲာ အစရွိေသာ အရိယာသာ၀က မ်ားႏွင္႔ ဆက္ဆံပါေသး၏ေလာ ။  ၾကည္႔စမ္း ဘယ္ေလာက္ပညာပါတဲ့ ေမးခြန္းမ်ားလဲ ။ ေဆးပညာရႈေထာင့္ေရာစံုေနတာပဲ ။ လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးကလည္း ဘယ္ေလာက္ေလးနက္ျပီး က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ဒီလိုေျဖၾကားထားပါတယ္ ။......... "(၁)  သားသမီး တို႔ရဲ႔ ကံ ( ကမၼ ) သည္ ၄င္းတို႔၏ မိဘမ်ားရဲ႔ ကံႏွင့္ တူ  မတူ ေမးခ်က္မွာ...                "  တူသည္ဟူလည္းရွိ၏ ။ မတူသည္လည္းရွိ၏ ။ တူမတူ ဆိုသည္ကား အားရွိ အားမဲ့ျခင္း တူ  မတူ ကိုဆိုလိုသည္ ။ သိဒၶတၳမင္းသား၏ ကံ (ကမၼ ) ႏွင့္ အမိမယ္ေတာ္မာယာ ၊ အဖ သုေဒၶါဒနမင္းၾကီး တို႔၏ ကံ ႏွင္႔ နႈိင္းယွဥ္ေသာ္ မယ္ေတာ္ ခမည္းေတာ္ တို႔၏ ကံသည္ အလြန္ငယ္၏ ။ အလြန္အားမဲ့၏ ။ ဤကား မတူရာ၌ သက္ေသတည္း ။ တူရာ၌ သက္ေသကား  ေလာက၌ ေျမာ္ျမင္ဖြယ္ အလြန္ေပါမ်ားေလျပီ ။ မ်က္ျမင္ဘ၀၌  အက်ဳိးေပးပံုျခင္း တူ  မတူ ကို ေထာက္ေမွ်ာ္၍ ကံ (ကမၼ )ခ်င္း တူ  မတူ ကို ဆိုခြင္႔ ရွိေလသတည္း ။"  (၂)   မိဘ ကနူသည္ျဖစ္ေစ ၊ ေရာဂါဆိုး စြဲကပ္သည္ျဖစ္ေစ ၊ ရူးသည္ ျဖစ္ေစ ထိုသူတို႕မွ ေပါက္ပြားေသာ သားသမီး တို႔မွာ        ေဆးပညာ အရ ကူးတတ္သည္ ၊ ရူးတတ္သည္  ဆိုၾက သည္ ။ ကံခ်င္းမတူလွ်င္ မည္သည္႔အတြက္ေၾကာင္႔ နူနိုင္၊ ကူးနိုင္        ရူးနိုင္ပါသနည္း ......ဟူေသာ ေမးခ်က္မွာ                  "  အမိ၏ဥတုအတြက္ ၊ အဖ၏ဥတုအတြက္ ေၾကာင္႔ နူနိုင္ ၊ ရူးနိုင္ ၊ ကူးနိုင္ သည္ ။ ဤအရာ၌ ပန္းပင္ငယ္ဥပမာကို ျပဆိုရာ၏ ။ အလြန္ေျမၾသဇာ ေရၾသဇာ ညံ့ဖ်င္းလွေသာ ေျမအရပ္တစ္ခု ၊ အလြန္ေျမၾသဇာ ေရၾသဇာ ေကာင္းမြန္လွေသာ ေျမအရပ္တစ္ခုရွိရာ၏ ။ တစ္ခုေသာပန္းပင္မ်ဳိးေစ့ကို ရရွိ၍ ညံ့ဖ်င္းေသာ ေျမအရပ္၌ စိုက္ပ်ဳိးခဲ့ပါမူ တစ္ထြာခန္႔မွ်ရွိလွ်င္ နာ ၍ ၊နူ၍ ေနတတ္၏ ။ ထိုမ်ဳိးေစ့ကိုပင္  ေကာင္းမြန္ေသာ ေျမအရပ္၌ စိုက္ပ်ဳိးခဲ့ပါမူကား တစ္ေတာင္ခန္႕မွ်ၾကီးပြား၍ နာမႈ ၊ နူမႈ ကင္းရွင္းလ်က္  အလြန္ရွင္သန္ တတ္၏ ။ မ်ဳိးေစ့ တစ္ခုတည္းျဖစ္လ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ပန္းပင္ခ်င္း မတူၾကေလသနည္း ။ ေျမအတြက္ ေရအတြက္ ေၾကာင့္ ပန္းပင္ခ်င္း မတူ ရွိၾကေလသတည္း ။ "               " ေရွးကံေဟာင္းသည္ ပန္းမ်ဳိးေစ့ႏွင့္တူ၏ ။ အမိ၏ အေသြးအသား အစုသည္ ပန္းမ်ဳိးေစ့ စိုက္ပ်ဳိးရာ ေျမအရပ္ႏွင့္ တူ ၏ ။ အဖ ၏အေသြးအသား အစု သည္ ထိုေျမအရပ္၌ က်ေရာက္ေသာ ေရ ႏွင့္ တူ၏ ။ ပန္းမ်ဳိးေစ့၏ အဖို႔သည္ ပန္းပင္ငယ္မွာ ဆယ္ဖို႔ တြင္ တစ္ဖို႔ ခန္႔ ပါ၀င္၏ ။ ေျမ ၏အဖို႔သည္ ပန္းပင္ငယ္မွာ ဆယ္ဖို႔ တြင္ ေျခာက္ဖို႔ခန္႔ ပါ၀င္၏ ။ ေရ ၏ အဖို႔သည္ ပန္း ပင္ငယ္မွာဆယ္ဖို႔ တြင္ သံုးဖိုခန္႔ ပါ၀င္၏ ။ ဤကား ေျမ ၊ ေရ တို႔မွ လိုက္ပါ လာၾကေသာ အဆင္း သဏၭာန္ ရသ ၾသဇာ တို႔၏ ေကာင္းျခင္းတို႔ေပတည္း ။ "                "  ကံ ႏွင့္ မိဘ သားသမီးတို႔ မွာလည္း ထိုနည္းတူမွတ္ေလ ။ မိဘ တို႔၏ အဖို႔ ဆိုသည္ကား မိဘ တို႔သည္ လူျဖစ္ကုန္အံ့ သားသမီး တို႔ သည္ လူသဏၭာန္ ျဖစ္ၾကရကုန္၏ ။ မိဘ တို႔ သည္ ႏြားျဖစ္ၾကကုန္အံ့ ၊ သားသမီး တို႔သည္ ႏြားသဏၭာန ျဖစ္ၾကရ ကုန္၏ ။ လူတို႔တြင္လည္း မိဘ တို႔ သည္ တရုတ္လူမ်ဳိး ျဖစ္အံ့ ၊ သားသမီး တို႔သည္ တရုတ္လူမ်ဳိး သဏၭာန္ ျဖစ္ၾကကုန္၏ ။ အနာေရာဂါ တို႔သည္လည္း ထို မိဘ တို႔၏ အဖို႔တြင္ ပါ၀င္လ်က္ ရွိၾကကုန္၏ ။"                   "  ထို႔ေၾကာင့္ မိဘ တို႔၏ ကံ ႏွင့္ သားသမီးတို႔၏ ကံ သည္ မတူၾက ကုန္ေသာ္ျငားလည္း  အတန္ငယ္မွ် ၾကီးျမတ္ ၾကကုန္ျငားလည္း မိဘ တို႔၏ အဖို႔ ကို မလြန္ဆန္နိုင္ ၊ မခုခံ နိုင္ ၊ မိဘ နူလွ်င္ သားသမီး နူ တတ္၏ ။ မိဘ သည္ ေရာဂါျဖစ္ခဲ့ လွ်င္ သားသမီး လည္း ၾကီးလွ်င္ ေရာဂါ ျဖစ္တတ္၏ ။ မိဘ ရူးလွ်င္  သားသမီးလည္း ၾကီးလွ်င္ ရူးတတ္၏ ။ "                 "  မိဘ တို႔၏ ကံ ထက္ အလြန္ၾကီးေသာ ကံ မွသာ လွ်င္ သားသမီး သဏၭာန္၌ မိဘ တို႔မွ လိုက္ပါလာေသာဓာတိဆိုး ဓာတ္၀ါး တို႔၏ ပြားစီးျခင္းကို လြန္ဆန္ နိုင္ ၊ ခုခံ နိုင္ ၏ ။ ေဆးေကာင္း၀ါးေကာင္း တို႔ျဖင့္ ကိုယ့္သဏၭာန္၌ ဓာတ္ေကာင္း ဓာတ္ မြန္ တို႔ ပြားစီးေလေအာင္ တည္ေထာင္ျပဳစု နိုင္ခဲ့ပါမူကား မိဘ နူေသာ္လည္း မနူရ ေအာင္ တတ္နိုင္ေလသတည္း ။ "                 "  အမိ၀မ္း၌ ပဋိသေႏၶ ကိန္းရေသာ သတၱ၀ါ တို႔ မွာ မ်ဳိးေစ့ သံုးပါး ႏွင့္ ျဖစ္ပြားရ ကုန္၏ ။ ေရွးကံေဟာင္းမ်ဳိးေစ့ ပါး ၊ အမိ ၏ရသဓာတ္လည္း မ်ဳိးေစ့ တစ္ပါး ၊ အဖ ၏ ရသဓာတ္လည္း မ်ဳိးေစ့ တစ္ပါး ၊  ထိုတြင္ အမိဓာတ္ အဖဓာတ္ ႏွစ္ပါးတို႔ သည္လည္း အားရွိ အားမဲ့ ျခင္း တူ  မတူ ႏွစ္ပါး ရွိၾကကုန္၏ ။ မိဘ ႏွစ္ပါးစံု က်န္းမာမႈ ဆူျဖိဳးမႈ တူၾကလွ်င္  ရသဓာတ္ ႏွစ္ပါး အားရွိျခင္း တူၾက၏ ။ ထိုအခါ ပဋိသေႏၶ တည္ေနေသာ သားသမီး တို႔မွာ အဆင္းသဏၭာန္ စသည္  ႏွစ္ဖက္မွ်တလ်က္ရွိတတ္ ၾက၏ ။ မိဘ တို႔မွာ ရသဓာတ္တစ္ဖက္က အားရွိ ၊ တစ္ဖက္အားနည္းေသာအခါ  ပဋိသေႏၶ  တည္ေသာ သားသမီး တို႔ မွာ အဆင္းသဏၭာန္ စသည္ တစ္ဖက္ဖက္ က သာလြန္တတ္ၾက၏ ။" (၃)  ၀ိညာဥ္သည္ အတြယ္ရွိမွ ျပဳတ္သလား ၊ သို႔မဟုတ္ မတြယ္မီ အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေနပါသလား ။ အစိမ္းတေစၧ ျဖစ္ၾက        သည္ ဆိုၾကေသာ စကားမွာ မွန္ပါသလား .....ဟူေသာ အခ်က္မွာ                    "  အတြယ္ရွိမွပင္ျပဳတ္သည္ ၊ အတြယ္မရွိမီ  အၾကားမွာ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အျဖစ္၌ အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္၍ေန သည္ မဟုတ္ ။အတြယ္မရွိမီ အၾကားမွာ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အျဖစ္၌ အလိုအေလ်ာက္ျဖစ္၍ ေနေသးသည္ ဟူေသာ အယူအဆ သည္  အႏၲရာဘ၀ဒိ႒ိ အယူ ( ၾကားဘ၀ ရွိသည္ ဟူေသာ မွားေသာအယူ ) မည္၏ ။ ထိုအယူကို ဗုဒၶဘာသာက်မ္းဂန္မ်ား၌ ပယ္ဖ်က္လ်က္ရွိ၏ ။"                   "  ထိုအယူျဖစ္ပံုကား ဤဘ၀မွ ေသလြန္လွ်င္ ေနာက္ဘ၀၌ လူျဖစ္မည္႔သူ ၊ နတ္ျဖစ္မည္႔သူ ၊ ျဗဟၼာျဖစ္မည္႔သူ ၊ ေအာက္ ငရဲ၌ျဖစ္မည္႔သူ ၊ တိရစၧာန္ ျပိတၱာ တို႔၌ ျဖစ္မည္႔သူ  အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိၾက၏ ။ ထိုသူတို႔သည္ ဤလူ႔ဘ၀ ေသလြန္ရာဌာန မွ ေနာက္လူ႔ဘ၀သို႔ ၊ နတ္ဘ၀ သို႔ ၊ ျဗဟၼာဘ၀သို႔ ၊ ငရဲ တရိစၧာန္ ျပိတၱာ ဘ၀ သို႔ အဘယ္သို႔ ကူးေျပာင္း ေရာက္နိုင္ၾကပါကုန္ သနည္း ။ အၾကား၌ သြားလြင့္ ကူးသန္းမႈ ဧကႏၲ ရွိရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေလာ ။သြားလြင့္ ကူးသန္းမႈ ရွိခဲ့ေသာ္  ထို သြားလြင့္ ကူး သန္းသူသည္  အေကာင္အထည္ရွိေသာ လူလည္းမဟုတ္ ၊ နတ္လည္းမဟုတ္ ၊ျဗဟၼာလည္း မဟုတ္ ၊ ငရဲ တိရစၧာန္ ျပိတၱာလည္း မဟုတ္ေသး ၊ အလြတ္တစ္မ်ဳိး မဟုတ္ေလာ ။ ထိုသူကို အႏၲရာဘ၀  ေခၚ၏ ။"                   "  ထိုသူသည္ ခႏၶာငါးပါး အျပည္႔အစံု ရွိသည္ ဟူ၍လည္း ယူၾက၏ ။ ၀ိညာဥ္ခ်ည္း သက္သက္ ရွိသည္ ဟူ၍လည္း ယူ ၾက၏ ။ ထိုသူတို႔သည္ နတ္မ်က္စိ အျမင္ႏွင့္ ျပည္႔စံု ၏ ။ အလိုရွိရာ ဘ၀သို႔ ခဏခ်င္းေရာက္နိုင္ေသာ တန္ခိုးလည္းရွိ၏ ။ထိုသူ သည္  ကံ တိုက္တြန္းရာ ေထြေထြလာလာ ထင္တတ္၏ ။ လူဆင္းရဲျဖစ္ရန္ ကံ တိုက္တြန္းလွ်င္  လူဆင္းရဲ ကိုပင္ လူခ်မ္းသာ ထင္တတ္၏ ။ ငရဲ က်ေရာက္ရန္ ကံ တိုက္တြန္းလွ်င္ ငရဲျပည္ ကိုပင္ နတ္ျပည္ ထင္တတ္၏ ။ ထို အႏၲရာဘ၀ မွ တစ္ဆင့္ အလို ရွိရာ ဘ၀သို႔  ခဏခ်င္း သြားေရာက္၍ ပဋိသေႏၶ စြဲေနျဖစ္ေပၚလာေလ၏ ။ ဤကား အႏၲရာဘ၀၀ါဒီ ပုဂၢိဳလ္ တို႔၏ အယူတည္း ။ ဤအယူ ကို ဗုဒၶဘာသာက်မ္း တို႔၌ ပယ္ဖ်က္၏ ။ "               "  ပယ္ဖ်က္ပံုကား အႏၲရာဘ၀ ဟူ၍ မရွိ ၊ ဤဘ၀ မွေသလြန္လွ်င္ ေနာင္ဘ၀ ၌ လူျဖစ္မည္႔သူသည္ လူျဖစ္ေလ၏ ။ နတ္ျဖစ္မည္႔သူသည္နတ္ျဖစ္ေလ၏ ။ ငရဲက်မည္႔သူသည္ ငရဲ၌ ခ်က္ခ်င္းျဖစ္ေလ၏ ။အၾကား၌ အႏၲရာဘ၀ မရွိခဲ့ေသာ္ လူ႔ျပည္မွ နတ္ျပည္သို႔ ၊ လူ႔ျပည္မွ ငရဲျပည္သို႔  အဘယ္သို႔ သြားလိမ္႔မည္နည္း ဆိုျငားအံ့ ။"                  "  တစ္ဘ၀ မွ တစ္ဘ၀သို႔ သြားသည္ လာသည္ ကူးသည္ သန္းသည္  ေျပာင္းေရႊ႕သည္ က်င္လည္သည္ ဟူေသာ စကားမ်ဳိးသည္ ေလာက စကား မ်ဳိးသာျဖစ္သည္ ။ ဓမၼစကားမ်ဳိး ၊ ဓာတ္စကားမ်ဳိး မဟုတ္ ၊ ဓမၼ စကားမ်ဳိး ႏွင့္ ေျပာဆိုရေသာ္ တစ္ခုေသာ ရုပ္ဓမၼ နာမ္ဓမၼ သည္ တစ္ဘ၀ မွ တစ္ဘ၀ သို႔ သြားသည္ လာသည္ မရွိ ၊ ကူးသန္းေျပာင္းေရႊ႕သည္ က်င္လည္ သည္ ဟူ၍ မရွိ ၊ ဤအရာ၌ အရိပ္ဓာတ္ပံု ( ရုပ္ရွင္ ) ျပခန္း ၊ ဓာတ္သီခ်င္းဖြင့္ခန္း ( ေရဒီယို ၊ တယ္လီဗီးရွင္း ) မ်ားကို ေစ့စံုစြာ ေထာက္ေျမာ္၍ ရုပ္နာမ္ဓမၼ တို႔၏ အစီအစဥ္ အားျဖင့္ အဆက္ဆက္အဆင့္ဆင့္ ျဖစ္ပြား၍ သြားပံုကို ယံုၾကည္ထိုက္လွ၏ ။"                   "  အၾကင္သူသည္ လူ႕ျပည္ မွေသ၍ နတ္ျပည္၌ျဖစ္ေလသည္ ။ ထိုသူ၌ လူ႕ဘ၀ အဆံုးႏွင့္  နတ္ဘ၀ အစ သည္ ဌာနအားျဖင့္ ေ၀းကြာေသာ္လည္း ကာလအားျဖင့္ တစ္ျခားမရွိ ၊ တစ္စပ္တည္း တစ္ဆက္တည္း ဆက္စပ္လ်က္ျဖစ္သည္ ။ အၾကင္သူသည္ လူ႕ျပည္မွေသ၍  ေအာက္မဟာအ၀ီစိ ငရဲၾကီး၌ ျဖစ္ေလ၏ ။ ထိုသူ၌ လည္းလူ႕ဘ၀ အဆံုး ႏွင့္ ငရဲဘ၀ အစ သည္ ဌာနအားျဖင့္ ေ၀းကြာေသာ္လည္း ကာလအားျဖင့္ အျခားမရွိ။ "                 "  ေလာကမ်က္ျမင္အားျဖင့္ မဟာပထ၀ီေျမအထု ခုခံ ကြာျခားေနေသာ္လည္း  ကံ ဟူေသာ နာမ္ဓမၼ၏ အစြမ္းသတၱိ ကို ထို မဟာပထ၀ီေျမအထု ခုခံ ကြယ္ျခားနိုင္သည္မဟုတ္ ။ လူ႕ဘ၀ မွာအဆံုး နာမ္ဓမၼ အေဟာင္းခ်ဳပ္လွ်င္  မဟာအ၀ီစိ ငရဲ ၾကီးမွာ အစ  နာမ္ဓမၼ အသစ္ ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေလေတာ့၏ ။ အၾကား၌ မ်က္ေတာင္ တစ္ခတ္ လွ်ပ္တစ္ျပက္ မွ် ၾကန္႔ၾကာ ျခင္းမရွိေလျပီ ။အေၾကာင္းမူကား အသီးသီး သူ႔ ကံ ႏွင့္ သူ႕ဘံု ၊ သူ႕ဘံု ႏွင့္ သူ႕ဘ၀ သတ္မွတ္ပိုင္းျခားလ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ တည္း ။"              "  ကံ သည္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိ၏ ။ ကံ ၏အက်ဳိးသည္ အမ်ဳိး မ်ဳိး ရွိ၏ ။ဒါန ဟူေသာ ကုသိုလ္ကံ တစ္မ်ဳိး မွာပင္ အခ်ဳိ႕ေသာ ဒါနကံသည္ လူ႕ဘ၀ ကို ျဖစ္ေစနိုင္၏ ။အခ်ဳိ႕ေသာ ဒါနကံသည္ စတုမဟာရာဇ္ နတ္ဘ၀ကို ျဖစ္ေစနိုင္၏ ။ အခ်ဳိ႕ေသာ ဒါန ကံ သည္ တာ၀တိ ံသာ နတ္ဘ၀ ကိုျဖစ္ေစနိုင္၏ ။ ( နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ အဆင့္ဆင့္သြားေလ )"   "  သီလ ဟူေသာကုသိုလ္ကံ  တစ္မ်ဳိးကိုလည္း ဒါနကံအတိုင္း ေ၀ဖန္ေလ ။ ပါဏာတိပါတ ဟူေသာ အကုသိုလ္ကံ တစ္မ်ဳိးမွာပင္  အခ်ဳိ႕ ကံသည္ သိဥၥိဳင္း ငရဲဘ၀ ကိုျဖစ္ေစနိုင္၏ ။ အခ်ဳိ႕ ကံ သည္ ကာဠသုတၱ ငရဲဘံု၌ ကာဠသုတၱငရဲဘ၀ ကိုျဖစ္ေစနိုင္၏ ။ ဤနည္းအတူ ေအာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ မဟာအ၀ီစိ ငရဲဘံုတိုင္ေအာင္ ဆိုေလ ။ အဒိႏၷာဒါနကံ စသည္တို႔ကို လည္း ပါဏာတိပါတာကံ အတိုင္း ေ၀ဖန္ေလ ။"                 "  ကံ ၏ အက်ဳိး အမ်ဳိးဆိုသည္ကား လူ႕ဘ၀၊ စတုမဟာရာဇ္ နတ္ဘ၀ ၊ တာ၀တိ ံသာ နတ္ဘ၀ အစ ရွိသည္ျဖင့္ ဆိုခဲ့ျပီးေသာ စကားရပ္စု၌ ဘ၀ ဟူေသာစကားသည္ ကံ ၏ အက်ဳိးကို ဆိုေသာ စကားပင္တည္း ။ ဘ၀ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကို ကံ ၏ အက်ဳိး အမ်ဳိးမ်ဳိး ဟူ၍ ဆိုေပသည္ ။ "                  "ဤသို႕လွ်င္ ပကတိအားျဖင့္ သူ႕ကံ ႏွင့္ သူ႕ဘံု ၊ သူ႕ဘံု ႏွင့္ သူ႕ဘ၀  အသီးသီး သတ္မွတ္ ပိုင္းျခားျပီး ရွိေလေသာ ေၾကာင့္ လူ႕ျပည္မွေသလြန္လွ်င္ ေသလြန္သူ၌  အားအရွိဆံုးျဖစ္ေသာ ကံ တစ္ခုသည္ မိမိ၏ သက္ဆိုင္ရာ ဘ၀ ကိုသာ ျဖစ္ေစ တတ္၏ ။ တစ္ျခားေသာဘံု၌ တစ္ျခားေသာ ဘ၀ကို မျဖစ္ေစတတ္ ၊ဤကား အႏၱရာဘ၀ ကို ဗုဒၶက်မ္းဂန္ တို႔၌ ပယ္ဖ်က္ပံုေပ တည္း ။ "               "  အစိမ္းတေစၧ ျဖစ္သည္ဆိုၾကေသာ စကား မွန္ပါသလား ...ဟူေသာစကားျဖင့္ အစိမ္းတေစၧ ျဖစ္သည္ကို ပင္ အႏၲရာ ဘ၀၌ ျဖစ္သည္ ဟု အယူရွိၾကသည္ကို  ထုတ္ေဖာ္၍ျပေပ၏ ။ "                "  အစိမ္းတေစၧ သည္ အျခားတစ္ပါးမဟုတ္ ၊ နတ္ဘ၀စု တြင္ အယုတ္ဆံုး ၊ အညံ့ဆံုးျဖစ္ေသာ ေအာက္တန္းစား စတုမဟာရာဇ္ နတ္တစ္မ်ဳိး ၏ ဘ၀ ေပတည္း ။"                "  လူ႕ဘ၀ ၊ နတ္ဘ၀ ၊ ျဗဟၼာဘ၀၊ တိရစၧာန္၊ ျပိတၱာဘ၀ တို႔မွာ အလြတ္အလပ္ အသီးအျခား မဟုတ္ေပ ။ထိုဘ၀ သို႔ ေရာက္ေလေသာသူသည္ လူ ႏွင့္ အလြန္နီးစပ္၏ ။ ထိုဘ၀၌ ဆင္းရဲရန္ ကံအခြင့္ကုန္လွ်င္ လူ႔ဘံုသို႔ျပန္လာနိုင္၏ ။ အခြင့္ သင့္ေလ်ာ္ရာ အမိ၀မ္းမွာ ပဋိသေႏၶ ယူနိုင္၏ ။"                 "  ထိုဘ၀ကို ခ်မ္းသာေသာနတ္ ဘ၀ မဟုတ္သည့္ အတြက္  နတ္ဘ၀ ဟူ၍ အယူမရွိၾကဘဲ အႏၲရာဘ၀ ဟူ၍ တစ္မ်ဳိး တစ္မည္ထင္မွတ္ၾက၏ ။"                  "  ျမန္မာ တို႔၌ အစိမ္းတေစၧ ဟူ၍ အမည္ တစ္မ်ဳိးျဖင့္ ေခၚၾက၏ ။ ဗုဒၶဘာသာက်မ္းဂန္ တို႔၌ ၀ိနိပါတ အသူရာ ဟူ၍ ေခၚ၏ ။ နတ္ဘ၀စု တြင္ အယုတ္ဆံုး ၊ အညံ့ဆံုးေသာ နတ္ဘ၀ တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပသတည္း ။ "                     "  လူ႔ျပည္မွ ေသလြန္ၾကသူ အေပါင္းတို႔သည္ ထိုဘ၀ ကိုခ်ည္း ေရာက္ၾကကုန္သည္မဟုတ္ ။ အခ်ဳိ႕မွ် သာ ေရာက္ ၾကကုန္၏ ။ရုတ္တရက္အစိမ္းေသ ဆံုးၾကသူမ်ား ထိုဘ၀ သို႔ ေရာက္တတ္ၾက၏ ။မနုႆဂတိ ေဒ၀ဂတိ နိရယဂတိ ေပတဂတိ တိရစၦာနဂတိ ဟူေသာ ဂတိ တို႔မွ အလြတ္အလပ္ မဟုတ္ေပ ။" "(4) လူ၀င္စား ဟူ၍ ေလာက၌ ေျပာရိုးဆိုရိုးရွိၾက၏ ။ ၀င္စားျခင္းအေၾကာင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္တြင္ သက္၀င္ျခင္း          ရွိပါသလား ......ဟူေသာေမးခ်က္မွာ...............                  "  လူ၀င္စား ဟူသည္  အသီးအျခား တစ္မ်ဳိးမဟုတ္ ။ လူ႕ဘ၀ ကိုေရာက္လာၾကသူ အေပါင္း တို႔တြင္ ေရွးဘ၀ကိုျပန္ မွတ္မိသိနိုင္သူ အနည္းငယ္မွ်ရွိၾက၏ ။ ထိုသူတို႔ကိုလူ၀င္စား ဟူ၍ ေခၚၾက၏ ။ထိုသူကို ဗုဒၶဘာသာက်မ္းဂန္ တို႔၌  ဇာတိႆရ ပုဂၢိဳလ္ ဟူ၍ ေခၚ၏ ။ ေရွးဘ၀ကိုျပန္၍ ေအာက္ေမ့နိုင္ေသာသူ ၊ သိနိုင္ေသာသူ ၊ အမွတ္ရေသာ သူ ဟု ဆိုလိုသည္ ။ ေရွးဘ၀ကို ျပန္၍ မသိနိုင္ျခင္း ၊ သိနိုင္ျခင္း အေၾကာင္းကား....... (၁)  ဤလူ႕ဘ၀၌ ေန႔ရက္ရွည္ၾကာ  အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္ ညွဥ္းပန္း စိတ္အား ကုန္ခန္း၍ ေသရျခင္းတစ္ပါး ၊ (၂)  ေနာင္ဘ၀၌ ဂဗၻေသယ် မ်ဳိးျဖစ္၍ အလြန္ေသးငယ္ေသာ ကာလလေရၾကည္ အစတည္လ်က္ ေန႔ရက္ရွည္မ်ား        ျဖည္းေႏွးစြာ ၾကီးပြားရသျဖင့္ စိတ္အားေသးႏွပ္ ေမွးတုတ္  မိန္းေမာ ေနရျခင္း တစ္ပါး ၊                          ဤအေၾကာင္းႏွစ္ပါး ႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳ၍ လာၾကကုန္ေသာ သူတို႔သည္ ေရွးဘ၀ကို အမ်ားအားျဖင့္ ေမ့ၾက ကုန္၏ ။ ထိုမွတစ္ပါး အလြန္ငယ္ငယ္ကေလး ကေသခဲ့ၾကေသာသူ ၊ အလြန္အိုမင္းထိုင္းမႈိင္းမွ ေသခဲ့ၾကေသာသူ ၊ ယစ္ မ်ဳိး က်ဴးလွေသာ သူတို႔သည္လည္း ေကာင္း ၊ ေနာင္ဘ၀၌ အမိ သည္ ေရာဂါ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ အလုပ္ ၾကမ္း အကိုင္ၾကမ္း လုပ္ကိုင္ခဲ့ရသူျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မႈ၌ အလိမၼာ မရွိသူ အေစာင့္အစည္း မရွိသူ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ အမိ ၀မ္းတြင္း၌ သူငယ္သည္ အလြန္ထိတ္လန္႔ ေခ်ာက္ခ်ားျခင္း မ်ားသျဖင့္ လည္းေကာင္း ေရွးဘ၀ ကို ေမ့ၾကကုန္၏ ။ဤကား ေရွးဘ၀ကို ျပန္၍ သတိမရျခင္းအေၾကာင္းတည္း ။"                  "  ဤလူ႕ဘ၀၌ ေသလြန္၍ ဥပပါတ္ နတ္ဘ၀ ၊ ျဗဟၼာဘ၀ သို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကေသာသူ ၊ ငရဲဘ၀ ၊ျပိတၱာဘ၀၊ သို႔ ေရာက္ၾကေသာ သူတို႕သည္ ေရွးဘ၀ ကို သိနိုင္ၾကကုန္၏ ။ ဤလူ႕ဘ၀၌ အားရွိတုန္း အခါမွာ လက္နက္ေဘး ၊ကပ္ဥပဒ္ ေဘး တို႔ႏွင့္ ရုတ္တရက္ ေသဆံုးၾကကုန္၍ ေနာင္ဘ၀၌ အနာေရာဂါ ကင္း၍ သန္႔ရွင္းျငိမ္သက္ေသာ အမိ၀မ္း၌ ျဖစ္ရေသာ သူမ်ားသည္ ေရွးဘ၀ ကို သိတတ္ၾက၏ ။ "                      " ေရွးဘ၀ ကို ျပန္၍ျပန္၍ သိရ လို၏ ဟု ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳသျဖင့္ ဆုေတာင္း ပတၱနာ ျပဳခဲ့ၾကေသာ သူမ်ား သည္လည္း ေရွးဘ၀ ကိုျပန္၍ သိတတ္ၾက၏ ။ပုေဗၺနိ၀ါသ အဘိညာဥ္ ကို ရၾကကုန္ေသာ ရေသ့ တို႔သည္ လည္းေကာင္း ၊ ဘုရား ပေစၥကဗုဒၶါ ရဟႏၲာ တို႕သည္လည္းေကာင္း ေရွးဘ၀ ကို သိတတ္ၾကကုန္၏ ။ဥပမာ - စူဠသုဘဒၵါ "(၅)  အဘိညာဥ္ ငါးပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားမွ တစ္ပါး ရဟႏၲာ အစရွိေသာ အရိယာသာ၀က မ်ားႏွင္႔ ဆက္ဆံပါေသး၏ေလာ ..      ဟူေသာေမးခ်က္မွာ........              "  အဘိညာဥ္ငါးပါး (၁)  ကၠဒၶိ၀ိဓ အဘိညာဥ္ (၂)  ဒိဗၺေသာတ အဘိညာဥ္ (၃)  ေစေတာပရိယ အဘိညာဥ္ (၄)  ပုေဗၺနိ၀ါသ အဘိညာဥ္ (၅)  ဒိဗၺစကၡဳ အဘိညာဥ္                 အဘိညာဥ္ငါးပါး တို႔သည္ ရဟႏၲာ အစရွိေသာ အရိယာ သာ၀က မ်ားႏွင့္ လည္း ဆက္ဆံပါ  ေသး၏ ။ အရိယာ သာ၀က မ်ားႏွင့္ သာ မဟုတ္ေသး ၊ သမထ ဘာ၀နာ ကို ထေျမာက္ေအာင္ အားထုတ္နိုင္ၾကေသာ ပုထုဇဥ္ သာ၀က မ်ားႏွင့္ လည္းေကာင္း ၊ ကမၻာဦးအခါ၌ စ်ာန္ရေသာ သမထ ျဗဟၼာဏ ရေသ့ ရဟန္း တို႔ႏွင့္လည္းေကာင္း ဆက္ဆံပါ ၏ ။"                  "  ဘုရား မပြင့္မီ ေရွးကမၻာဦး အခါ တို႔၌ ေကာင္းကင္ေျမမိုးပ်ံလွ်ိဳးသြားလာနိုင္ၾကကုန္ေသာ သာသနာပ စ်ာန္ရ ရေသ့ တို႔သည္လည္း အလြန္ေပါမ်ားကုန္၏ ။ ယခုအခါ၌လည္း ထို အဘိညာဥ္ ငါးပါး တို႔ကို ထေျမာက္ေပါက္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ရန္ နည္းလမ္းမ်ား သည္  ဗုဒၶဘာသာက်မ္းဂန္ မ်ားမွာ ထင္ရွားစြာလာရွိ၏ ။ ထိုနည္းလမ္းမ်ားအတိုင္း ထေျမာက္ ေပါက္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္နိုင္ၾကပါလွ်င္ ထို အဘိညာဥ္ငါးပါး တို႔ကို ရနိုင္ၾကကုန္၏ ။ကာယဗလ၊ ၀ီရိယဗလ အားနည္း ၾကသည္ျဖစ္၍ ယခု ကာလ၌ ထို အဘိညာဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ေပါက္ေရာက္သူ နည္းပါးေနၾကေလသတည္း ။"                                                                                         ဤတြင္ တရားျပီးဆံုးပါျပီ

ဆန္းလြင္	ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္လာသူ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း
	စာ - ၄၅၄ -၄၅၅ -၄၅၆ -၄၅၇ -၄၅၈ -၄၅၉ -၄၆၀ -၄၆၁ -၄၆၂ -၄၆၃ -၄၆၄