ယေန႔ကမၻာမွာလိုအပ္ေနတာ ခႏၲီ ပါ

ယေန႔ကမၻာမွာလိုအပ္ေနတာ ခႏၲီ ပါ                   ဒီေန႔ ကမၻာေပၚမွာ လူသားေတြကိုၾကည့္ရင္ ေဆာက္တည္ရာမဲ့ ျဖစ္ေနတယ္ ။ အလိုမျပည့္မႈ ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ ၊ စိုးရိမ္မႈ ေသာကေတြနဲ႔ပဲ ပူပင္ေသာက ေရာက္ေနၾကရတယ္ ။ လူေတြဟာ ဂုဏ္ပကာသန အတြက္ ၾသဇာတိကၠမ အတြက္ လိုအင္ဆႏၵေတြမ်ားျပီး ယစ္မူးေနၾကတယ္ ။ လူေတြက ၀တၳဳအာရံု ကာမ ဂုဏ္ေတြကို တက္မက္လြန္းျပီး လိုက္စားလိုစိတ္ပဲ မ်ားေနၾကတယ္ ။ လူေတြမွာ တစ္ေန႔တာ ဘ၀ ကို စိုးရိမ္ ထိတ္လန္႔ျခင္းျဖင့္သာ ကုန္ဆံုးေနၾကရတယ္ ။ မယံုၾကည္မႈေတြ ၊ သံသယေတြပဲ တိုးလာတယ္ ။ ဘ၀ က ပိုျပီး မလံုျခံဳေတာ့ဘူး ။ ဒီလို ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေနတဲ့ အက်ပ္အတည္း ကာလထဲမွာ လူ အခ်င္းခ်င္းတစ္ဦးေပၚတစ္ဦး မွီခိုျပီး အတူယွဥ္တြဲ ျငိမ္းခ်မ္းစြာအသက္ရွင္ေနေရးဟာပိုခက္ခဲလာတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ခုအခ်ိန္ခါမွာျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူတကြ အသက္ရွင္ေနနိုင္ေရးအတြက္ သည္းခံျခင္း ၊ ခြင့္လႊတ္ျခင္း ခႏၲီ ဟာ အထူး လိုအပ္လာတယ္ ။                  ကမၻာေပၚမွာ ေသြးထြက္သံယိုမႈက ပိုမ်ားလာတယ္ ။ အယူသီးမႈ ၊ သည္းမခံနိုင္မႈ ဆိုတဲ့ ေရာဂါ ဆိုးမ်ားရဲ႕ ဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံေနရျပီး နိုင္ငံတိုင္းရဲ႕ နိုင္ငံေရး ယဇ္ပလႅင္ေပၚမွာ ေသြးအလိမ္းလိမ္း ေပက်ံေနျပီး ေရွးအခါက ေကာင္းကင္ျပင္ေပၚမွာ ဘာသာအယူ၀ါဒ ကြဲျပားသူေတြရဲ႕ အာဇာနည္ေတြကို မီးရႈိ႕သျဂိဳလ္တဲ့ မီးခိုးလံုးေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းေနခဲ့တယ္ ။ ဘာသာေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ နိုင္ငံေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူေတြအေနနဲ႔ တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္က က်ဴးေက်ာ္ ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔ နည္းလမ္းကိုပဲ အေရးထား စဥ္းစားခဲ့ၾကတယ္ ။                ဒီေန႔ လူ႔ေလာကၾကီးထဲမွာ သည္းမခံနိုင္တာကို ဘာသာေရးဆိုတဲ့ အေရျခံဳျပီး က်င့္သံုးလာၾက တာကိုလည္း ေတြ႔ေနရတယ္ ။ လူေတြက ဘာသာေရးဆိုတာကို ဗန္းျပေျပာဆိုျပီး အမတသုခဘံုနဲ႔ နိဗၺာန ေရာက္နိုင္တဲ့ ျဖတ္လမ္းနည္းေတြကိုလည္း ကတိခံျပီး ေဟာေနၾကတယ္ ။ တကယ္လို႔သာ ခရစ္ယာန္ အယူ၀ါဒဟာ ေတာင္ေပၚတရား ( Sermon of the mount ) လိုက္နာ က်င့္ၾကံေနၾကရင္ ၊ ဗုဒၶဘာသာက လည္း မဂၢင္ရွစ္ပါး ျမတ္တရားအတိုင္း ေနထိုင္ က်င့္ၾကံၾကရင္ ၊ မြတ္စလင္ေတြကလည္း ညီရင္းအစ္ကို စိတ္ဓာတ္ကို တကယ္ပဲ က်င့္သံုးေနထိုင္ၾကရင္ ၊ ဟိႏၵဴေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕ ဘ၀ ေတြကို တစ္ခုတည္း ျဖစ္ေအာင္ ပံုေဖာ္ျပီး ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ဒီကမၻာေပၚမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ညီညြတ္ေရး ၊ သာယာ၀ေျပာေရး ေတြဟာ ျဖစ္ေပၚလာနိုင္ပါတယ္ ။ ခုေတာ့ ဒီလို တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ ဘာသာအယူ၀ါဒၾကီးေတြက သင္ ၾကား ဆံုးမထားတဲ့ သာသနာ့ အဆံုးအမေတြ ရွိပါလ်က္နဲ႔ လူေတြဟာ ခုထိ သည္းခံျခင္း ခႏၲီ ရဲ႕ တန္ဖိုးကို သေဘာေပါက္ နားလည္ၾကျခင္း မရွိတာကို ေတြ႕ရပါတယ္ ။ ဘာသာေရးဆိုတဲ့ နာမည္ခံျပီး သည္းမခံ နိုင္တဲ့ အျပဳအမူေတြကို ျပဳမူေနၾကတာမ်ားကေတာ့ ရွက္စရာလည္းေကာင္းတယ္ ၊ ၀မ္းနည္းစရာလည္း ေကာင္းတာ အမွန္ပါ ။              ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူတာက - " ရန္ျပဳတတ္သူတို႔အလယ္၌ ရန္မျပဳၾကကုန္ပဲ အလြန္ခ်မ္းသာစြာ ငါတို႔ အသက္ေမြးနိုင္ၾကကုန္၏ ။ ရန္ျပဳေသာသူတို႔အလယ္၌ ရန္မရွိကုန္ပဲလ်က္ ငါတို႔ေနနိုင္ၾကကုန္၏ " ( ဓမၼပဒ - ၁၉၇ )         သူေတာ္ေကာင္းတရားနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေစတဲ့ ေနာက္ ကိစၥ တစ္ရပ္ကေတာ့ လူမ်ဳိးေရး ေမာက္ မာမႈပဲ ျဖစ္တယ္ ။ ျမတ္ဗုဒၶက သူ႔ရဲ႕ သာ၀ကမ်ားကို ဆံုးမေတာ္မူပံုမွာ ဘာသာေရးကို က်င့္ၾကံအားထုတ္ တဲ့ ေနရာမွာ လူမ်ဳိးေရးကိစၥကို ထည့္မစဥ္းစားရဘူး ၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအေနနဲ႔ လူမ်ဳိးခြဲျခားတာတို႔ ၊ ဇာတ္နိမ့္ ဇာတ္ျမင့္ ခြဲျခားတာတို႔ ၊ လူတန္းစား ခြဲျခားတာတို႔ကို ေလ်ာ့နည္းပေပ်ာက္သြားေအာင္ လုပ္ၾက ၇မယ္လို႔ ဆံုးမေတာ္မူပါတယ္ ။ ဘာသာတရား အားလံုးကို ကိုးကြယ္ေနၾကတဲ့ လူေတြအားလံုးဟာ လူအခ်င္းခ်င္း ခြဲျခား ဆက္ဆံျခင္း မျပဳၾကဖို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ရိုးရာေတြကို ေရွ႕တန္းတင္ျပီး မခြဲျခားၾကဖို႔ကို ေဟာေတာ္မူပါတယ္ ။               လူအခ်င္းခ်င္းဟာ အညီအမွ် ဆက္ဆံတတ္ၾကဖို႔ အထူးသျဖင့္ ဘာသာတရား ကိုးကြယ္ၾကရာမွာ တန္းတူရည္တူ ထားၾကဖို႔ကို ေဟာေတာ္မူတယ္ ။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွတာက ဘာသာမတူ ကိုးကြယ္ၾကသူေတြဟာ တန္းတူထားဖို႔ မဆိုပါႏွင့္ ပိုျပီး ခြဲျခား ဆက္ဆံမႈေတြနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ရန္ျပဳမႈေတြ ကိုသာ ပိုတိုးျပီး လုပ္လာၾကတယ္ ။             လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားဆက္ဆံမႈ ၊ လူမ်ဳိးၾကီး အျမင္မ်ဳိးကေတာ့ ဘာသာေရးမွာ အၾကီးဆံုး အေႏွာက္ အယွက္ တစ္ခုပါ ။              တစ္ခါတုန္းက ျမတ္ဗုဒၶက ပင္လယ္ကို ဥပမာေပးျပီး ေဟာၾကားေတာ္မူရာမွာ ပင္လယ္ထဲကို ဘယ္အရပ္က ဘယ္ေရေတြ ဘယ္လိုပဲ စီး၀င္လာလာ ၊ ပင္လယ္ေရျဖစ္တဲ့အခါ တစ္မ်ဳိးတည္း ၊ တစ္သား တည္း ျဖစ္သြားသလို ဘာသာေရးမွာလည္း လူမ်ဳိးေရး ခြဲျခားမႈေတြကို ဖယ္ရွားျပီး လူအခ်င္းခ်င္း တစ္သားတည္း တန္းတူရည္တူ သေဘာထားအပ္ေၾကာင္းကို ျပယုဂ္ ဥပမာေပးျပီး ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါ တယ္ ။              လူမ်ဳိးအသီးသီး ၊ ဇာတ္အသီးသီးက လာၾကတဲ့ လူေတြဟာလည္း ကိုယ့္လူမ်ဳိးစြဲေတြကို ေမ့ျပီး လူသားေတြခ်ည္း အတူတူပဲ ဆိုတဲ့ အျမင္နဲ႔ လူလူခ်င္း တန္းတူရည္တူ သေဘာမ်ဳိးႏွင့္ ဆက္ဆံသင့္ ပါတယ္ ။              ။ က်မ္းကိုး - ္ ဦးဆန္းလြင္  - ဗုဒၶဘာသာေတြယံုၾကည္ၾကတာက .....................................................................................................................................................................................................................................